Motion event expressions in language and gesture: Evidence from healthy and aphasic speakers of Farsi

Abstract

Sözlü dil ile jestin bir arada kullanımı ve bunun işlevleri pek çok araştırmanın konusu olmuştur. Bu tezde, (1) eylem içeren olayların jestsel temsillerinin sözlü dil anlatımlarından doğup doğmadığı, (2) sonradan edinilen konuşma bozukluklarının bu jestlerin bilgilendirici özelliğini etkileyip etkilemediği, (3) jestlerin bu konuşma bozukluklarını yansıtıp yansıtmadığı ve (4) jestlerin sözlü dil sistemini destekleyici bir rolü olup olmadığı şeklinde 4 ana soru araştırılmıştır. Çalışmada, Farsça konuşan afazi hastalarının ve sağlıklı bireylerin 20 tane eylem içeren olayı anlatırken kullandıkları sözlü dil ve jestler incelendi. Eylem anlatan olaylarda iki ana unsura odaklanıldı: yol (bir hareketin izlediği yol; örneğin, yukarı) ve hareketin tavrı (hareketin nasıl yapıldığı; örneğin, zıplayarak). Jest ve sözlü dilin, bu çalışmadaki, söz dizimsel özellikler ile cümlecik bazındaki benzerlikleri ve iletişimdeki zamansal sıralamaları çoğunlukla konuşmadaki sözlü dil-jest benzerliğini kanıtlar niteliktedir. Fakat, Farsça konuşan bireylerin sözlü dillerinde hem yol hem hareket tavrı bilgisini kullanırken, jestlerinin hareket tavrı bilgisinden görece yoksun olduğu bulunmuştur. Bu durum sözlü dil ve jest arasında bire bir benzerlik olmadığını göstermektedir. Afazili bireylerle yapılan çalışma ise, jest sisteminin iletişimi devam ettirmek için bozulmamış kaldığını ve bu hastalarda, konuşma bozukluklarının çözümü için etkili olduğunu göstermiştir. Genel olarak, çalışmadaki bulgular, jest kullanımının bire bir sözlü dilden etkilenmediğini, fakat bizzat jest kullanımının iletişim esnasında konuşmada yaşanan bozuklukların giderilmesine yardımcı olduğu bulunmuştur.

.