Effects of in-vehicle activities on commuters` perceived commute stress and life satisfaction

Abstract

Günümüzde, ev ve iş arasındaki yolculukta harcanan zamanın artmasıyla birlikte yolculuk sırasında kullanılan araç tipinin kişilerin psikolojisi ve yolculuğun öngörülebilirliği, süresi, yolculuktan duyulan memnuniyet gibi pek çok faktör üzerindeki etkisi incelenmektedir. Aynı şekilde, yolculuk boyunca yapılan aktivitelerle yolculuk memnuniyeti arsındaki ilişki de pek çok kez incelenmiştir. Ancak, daha önce hiçbir çalışmada yolculuk sırasında yapılan aktivitelerin yolculuk memnuniyeti üzerindeki etkisinin ötesinde, yolcuların psikolojisi üzerindeki genel etkileri araştırılmamıştır. Bu çalışmada bizim amacımız bu iki farklı araştırma konusunu birleştirerek, kullanılan araç tipinden ziyade, yolculuk boyunca yapılan aktivitelerin yolcuların algıladıkları stres ve yaşamdan duydukları memnuniyet üzerindeki etkilerini incelemektir. Araştırmanın sonuçları araç içerisinde yapılan aktivite tipinin yolculuk ve yaşam stresi üzerinde doğrudan bir etkisi olmadığını göstermiştir. Öngörülemezlik ve algılanan kontrol yetersizliği daha fazla yolculuk stresine yol açmakta ve eve dönüşlerde hissedilen yolculuk stresi gidişe göre daha az olmaktadır. Yolculuk ve hayat tatmini arasında doğrudan ve pozitif bir ilişki vardır. Pasif araç içi aktiviteleri her iki yönde de yolculuktan duyulan tatmini arttırmaktadır. Aynı şekilde, yolculuğunu paylaşanlar yalnız yolculara göre daha az stres ve daha çok memnuniyet belirtmiştir. Ayrıca sürücülerin yolculuk memnuniyeti araç sürmeyenlerden daha yüksek çıkmıştır.

Due to the increased commuting hours in our daily lives, one stream of research has investigated psychological outcomes of commuting depending on commute mode and other factors which are caused or affected by the mode such as predictability of the journey, travel duration, commuter's perceived control and so on. Another stream of research has investigated in-vehicle activities while commuting and their effects on commute satisfaction. However, no prior research combined these two and looked into the effects of in-vehicle activities on psychological outcomes beyond commute satisfaction. This study investigated the activity type while commuting --rather than commute mode-- and its effects on commuter's psychological outcomes, such as perceived commute and life stress and life satisfaction. Data was collected from 306 participants. Results showed that frequency rate of in-vehicle activities do not have significant direct effects on perceived commute and life stress. Yet, we showed that higher commute unpredictability and less perceived control lead to higher perceived commute stress for both directions of commute. Perceived commute stress was lower during return commutes. There was a significant and positive relationship between commute and life satisfaction. On both directions, more frequent use of passive in-vehicle activities led to more commute satisfaction than active in-vehicle activities. Although the difference is insignificant, commuters who shared their ride had higher commute satisfaction scores than non-ridesharers for both ways. Additionally, we found that drivers reported significantly higher commute satisfaction scores than non-drivers.