Comparative analysis of language reforms and nationalism in Hungary, Croatia, and Norway

Abstract

Bu tez dil reformlarının neden başarılı, başarısız veya kısmen başarılı olduğu sorusuna cevaben kalitatif bir analiz sunmaktadır. Dil hareketleri ve ulusal dillerin standardizasyonu uluslaşma sürecinde büyük önem taşımasına rağmen, dil reformları nadiren karşılaştırmalı bir perspektiften incelenmiştir. Bu çalışma, 19. yüzyılda ortaya çıkmaya başlayan milliyetçilik dönemindeki üç dil reformu vakasını ele almaktadır. Bu çalışmada, üç bağımsız değişkenin – devlet olma durumu, siyasal katılım ve pan-milliyetçi hareket – bir dil reformu girişiminin sonucunu belirlediği iddia edilmektedir. Macaristan'da, burjuvazinin siyasete katılmaya başlamasının yanı sıra pan-milliyetçi bir hareketin ve bağımsız bir devletin yokluğu, dil reformunun başarılı olmasını sağlamıştır. Norveç'te reform öncesinde bağımsız bir devlete sahip olunması ve geniş siyasi katılım, kısmen başarılı bir reforma neden olurken, Hırvatistan'da Pan-Slav hareketinin varlığı ve sınırlı siyasi katılım dil reformunun başarısız olmasına sebep olmuştur. Bu bulgular ayrıca, milliyetçiliğin öncelikli olarak dile dayalı olduğu durumlarda, standartlaştırılmış ulusal dilin ulus-devlet oluşumu için çok önemli olduğunu göstermektedir. Bu nedenle dil reformları üzerine yapılan araştırmalar milliyetçilik çalışmalarına önemli katkılar sağlamaktadır.

This thesis presents a qualitative analysis on the question why language reforms succeed, fail or partly succeed. Language reforms have been rarely studied from a comparative perspective. However, language movements and the standardization of national languages have great importance in the process of nation-building. This study addresses three cases of language reform which were implemented during the period of nationalist revival of the 19th century. I argue that the combination of three independent variables – statehood, political participation, and pan-nationalist movement – determines the outcome of a reform attempt. In the case of Hungary, the inclusion of the bourgeoisie in political participation together with the absence of a pan-nationalist movement and the lack of pre-existing statehood resulted in a successful language reform. In Norway, the early achievement of statehood, combined with broad political participation, led to a half-successful reform, while in Croatia the strong Pan-Slavic movement and limited political participation determined the failure of the language reform. The findings also demonstrate that in cases where nationalism is primarily language-based, standardized national language is crucial for the formation of the nation-state. Therefore, research on language reforms provides important contribution to the study of nationalism.