Moving beyond a minimal democracy: A comparative analysis of reform episodes in non-consolidated democracies of Turkey, Mexico and the Philippines

Abstract

Bu çalışma, uzun süreli minimal demokrasi deneyimine rağmen, demokratik derinleşme ve sağlamlaşmanın tamamlanamadığı ülkelerdeki reform süreçleri hakkında genelleştirilebilir bir açıklama arayışıyla yola çıkmaktadır. İktidarın, çok-partili seçimler yoluyla el değiştirmesi kuralının yerleştiği kimi ülkelerde; etkin, özgür ve adil katılım ve temsile engel teşkil eden bazı demokratik kusurlar varlığını sürdütmektedir. Yani, seçimli demokrasi, onlarca yıllık varlığına karşın, sağlamlaşmış bir liberal demokrasiye dönüşememektedir. Capoccia ve Ziblatt'ın (2010), kıyaslamalı demokratikleşme çalışmaları için sunduğu tarih odaklı analitik ve metodolojik çerçeveden ilham alan bu araştırma; Türkiye, Meksika ve Filipinler'deki uzatmalı demokratikleşme vakalarındaki başarılı ve başarısız reform girişimlerinin karşılaştırmalı tarihsel analizi üzerinden tümevarımsal bir izah ortaya koymaktadır. Bu çalışmanın bulguları ışığında, reformlara olanak tanıyan iki etken öne çıkmaktadır: aktörlerce, reform inisiyatiflerinin gündeme getirildiği bir fırsat penceresi; kurumsal değişikliği siyaseten temellendirmeye ve muhtemel rakiplere ve veto oyuncularına üstünlük sağlamaya olanak tanıyan bir birleştirici söylem.

This study seeks to provide a generalizable explanation about democratic reform processes in countries where democratic deepening and consolidation could not be achieved despite a long term experience of minimal democracy. In some countries, although the multiparty elections have become the norm for the incumbent change, several democratic deficiencies which impede effective, free and fair representation and/or participation persist. As a result, the electoral democracy could not transform into a consolidated liberal democracy for decades. Inspired by Capoccia and Ziblatt's (2010) analytical and methodological framework for a historically minded approach to the comparative study of democratization, this study offers an inductive explanation for democratic reforms in minimal democracies, based on the comparative historical analysis of both successful and failed reform initiatives in three protracted democratization cases -i.e. Turkey, Mexico and the Philippines. The findings of the research suggest that a cohesive discourse -to politically justify the institutional change and win over the potential opponents and veto players- is necessary for the implementation of a reform agenda, after a window of opportunity opens.