Ofcom`s due impartiality decisions in broadcasting: The case of minority and foreign channels

Abstract

Bu çalışma, Birleşik Krallık iletişim düzenleyicisi Ofcom'un radyo ve televizyon yayıncılarının kamudan aldıkları gerekli tarafsızlık (due impartiality) şikayetleri hakkında verdiği kararları incelemektedir. Özel olarak, Ofcom'un gerekli tarafsızlıkla ilgili şikayetleri inceleme veya incelememe kararları ile, incelenen şikayetlerin karar sonuçlarının kamuya ana akım ulusal kanallar ve azınlık veya yabancı kanallar açısından nasıl aktarıldığı tartışılmaktadır. Çalışmada, Eylül 2013 ve Eylül 2014 arasındaki gerekli tarafsızlık şikayetleri için verilen kararlar ve Ofcom'un bu kararlar hakkındaki raporları analiz edilmektedir. Bunlara göre, azınlık ve yabancı kanallar hakkında yapılmış şikayetlerin, yerel ana akım kanallar hakkında yapılan şikayetlere göre, Ofcom'un kapsamlı soruşturmasıyla sonuçlanması daha muhtemeldir. Ayrıca, azınlık ve yabancı kanallar hakkındaki raporlar, program metinlerine daha çok referans verirken; ulusal ana akım kanallar hakkındaki raporlar, şikayetlerdeki yasal ve mevzuata ilişkin metinler ile söylemlere daha çok yer vermiştir. Burada bulunan farklılıklar göstermektedir ki, azınlık ve yabancı kanallar hakkında yapılan soruşturmaların sonuçları, ihlalin bir kanıtı olarak ağırlıkla içerik üzerinden rapor edilip açıklanmıştır.

This study investigates UK communications regulator Ofcom's decisions regarding due impartiality complaints it received from the public about radio and television broadcasters. Specifically, it examines the behaviour of Ofcom while investigating or dismissing the complaints on due impartiality, and reporting the results of investigations to the public for domestic mainstream channels and minority or foreign channels. Decisions made between September 2013 and September 2014 on due impartiality complaints and Ofcom's reports regarding the decisions were analysed. Accordingly, complaints about minority and foreign channels were more likely to lead to full Ofcom investigations than complaints about domestic mainstream channels. Additionally, while reports on cases of minority and foreign channels provided more references to the transcripts of the programmes, reports on domestic mainstream channels provided more references to legal and regulatory texts and statements from the complainants. The differences found here show that results of investigations on minority and foreign channels are reported and explained based heavily on content as a proof of misconduct.