Requisites for reaching positive peace: Women`s inclusion in peacekeeping operations and in post-conflict orders

Abstract

Çatışma sonrası bir ortamda barışçıl bir düzenin oluşturulması, yalnızca çatışma ve şiddete son vermeyi değil, aynı zamanda toplum içinde eşitliğin sağlanmasını da gerektirir. Bununla beraber, insan toplumunun bütünleşmesi, toplumsal cinsiyet eşitliğini, insani gelişmenin önemli bir boyutu olarak görmekte ve yokluğunu insani gelişime karşı büyük bir engel olarak değerlendirmektedir. Ayrıca, barışı koruma görevinin genişleyen rolü, kadınların bu operasyonlardaki genişletilmiş rolüne yol açmıştır; bu da kadınların çatışma sonrası bir toplumda yeniden yapılanma sürecine dahil edilmesinin kolaylaştırıcısı haline gelebilir. Aslında pek çok akademisyen, barışı koruma operasyonlarında kadınların varlığının yerel halklar arasında itibarını artırmak, yerel halkla daha iyi ilişkiler kurmak ve yerel toplumda rol modelleri olmak gibi pek çok yararı olduğunu öne sürmektedir. Ancak, şimdiye kadar olan literatür, bu argümanları test edecek olan ampirik çalışmaları kapsamamaktadır. Bu tez, BM barış gücü operasyonlarında kadınların varlığının çatışma sonrası düzenlerde kadınların (ekonomik, sosyal ve politik) yaşam koşullarında oynayabileceği olası role odaklanarak bu tartışmaya katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Bu çalışmada, barış operasyonlarında toplumsal cinsiyet duyarlılığına daha az önem verildiği dönem olan 1325 sayılı karardan önceki dönemi temsil eden bir vaka olarak, Mozambik ve 1325 sayılı karardan sonraki döneme ait bir vaka olan Sierra Leone, cinsiyet odaklı yaklaşımın barış sürecine etkisini karşılaştırmak seçilmiştir. Bu çalışma, kadınların seçilen operasyonlardaki rolünün kadınların siyasi ve ekonomik katılımı üzerinde somut bir etkisi olmadığını, ancak toplumsal cinsiyete dayalı güvenlik sektörü reformları üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğu sonucuna varmıştır. Toplumsal cinsiyet eşitliği konusuna açık bir şekilde odaklanan bu çalışma, toplumsal cinsiyet eşitliğinin anlaşılması olgusunu sürdürülebilir pozitif barış için kilit bir faktör olarak da geliştirebilecektir.

Formation of a peaceful order in a post-conflict environment requires not only an end to conflict and violence, but also the provision of equality within society. Hence, the integration of human society considers gender equality to be a crucial dimension of and its lack as a major obstacle against human development. The enlarged role of peacekeeping has given rise to the expanded role of women in these operations, which can also become a facilitator of the women's inclusion in the reconstruction process in a post-conflict country. In fact, many scholars posit that there are many benefits of women's presence in peacekeeping operations such as improving the reputation of peacekeepers among local populations, establishing better relationships with locals, and providing role models in the local community. But, the literature so far does not cover empirical studies that will test these arguments. This thesis aims to contribute to this discussion by focusing on the possible role that the presence of women in UN peacekeeping operations can play in the living conditions (economic, social and political) of women in post-conflict orders. In this study, Mozambique as a case from the period before the resolution 1325, when much less attention was given to gender sensitivity within peacekeeping operations; and Sierra Leone as a case from the period after the resolution 1325 are selected to compare and contrast the impact of gender focused approach on the peace process. This study concludes that the role of women in the selected missions did not have a solid effect on the political and economic participation of women, however it had a significant influence on the gender mainstreamed security sector reforms. With a clear focus on gender mainstreaming, this study can be able to improve the understandings of gender equality as a key factor in sustainable positive peace.