Türkiye Selçukluları döneminde gayrimüslimler

Abstract

Türkiye Selçukluları öncülüğünde 11-13. yüzyıllar arasında Anadolu coğrafyasının Türkiye olarak isimlendirilmesine giden süreç, farklı alanlarda pek çok değişimin birlikte yaşandığı tarihteki ender dönüşümlerden birisidir. Bu değişimden en çok etkilenen de şüphesiz coğrafyadaki yerli gayrimüslim halk olmuştur. Ancak Selçuklu uygulamalarına bakıldığı zaman, hem Anadolu'yu vatan tutmaya çalışan Selçuklu Türklerinin, hem de gayrimüslim halkın var olma mücadelesinde oldukları, ihtiyaçların iki tarafı birbirine yakınlaştırdığı, saray ve toplum hayatında özgürlükçü ortamın oluşturulması ile iki tarafın kaynaşmasının ve dönüşümün en az sancı ile gerçekleştiği görülmektedir. Zira toplum nezdinde ortak yaşam alanları ve evlilikler bu kaynaşmayı güçlendirmekte, gayrimüslimler devletin en alt memuriyetinden vezirliğe kadar kendilerine yer bulabilmekteydi. Selçuklular, uygulamalarını İslam hukukuna dayandırmakla beraber, İslamiyetten önceki Türk kültür ögelerinden de kopmayarak şer'î ve örfî hukukun uygulanmasına yönelik özgün örnekler sunmuş, çokkültürlü ve birlikte yaşam uygulamalarına dair günümüze ulaşan değerli örnekler bırakmıştır.

The period between the centuries 11-13th, which would make the Anatolian land named `Turkey` in the future, is one of the rare transformation in history which in many changes occured in different fields at the same time under the leadership of the Turkey Seljuks. The ones whom affected from those changes undoubtly were the local non-muslims people. However, when practises of the Seljuks is analysed, it is highly possible to see that Seljuks were trying to make the Anatolian land their homeland both non-muslims were striving to survive, this kind of their mutual needs made them close to eachother. And also by way of libertarian athmosphere was formed and observed in the palace and in the public life, made the transformation and uniting of people quite easier. The sharings likewise common living areas and marriages between two groups made the relationship close as a result non-muslims gained a place in the state from lowermost officer to the top vizier. Although the Seljuks based their practises to the Islamic life, because of they were still connected with the customs of pre-İslamic peiod they succeed to make good mixture of those two cultures. So that, they left the valuable examples provided multicultural practises of everyday and common life to the extand.