Error monitoring in magnitude representations

Abstract

Bu tez, insanların sayı ve uzam temsillerindeki hata izleme yetilerini araştırmayı amaçlamıştır. Hata izleme, yani bireylerin kendi davranışlarının doğruluğunu değerlendirebilme yetisi, genellikle kategorik karar verme görevleriyle incelenmiştir. Aralık zamanlama literatüründeki son bulgular, insanların hata izleme yetilerinin sürekli miktar temsilleri için de geçerli olabileceğini göstermiştir. Bu sonuçlar, insanlarda hata izleme becerilerinin bilgisel açıdan daha zengin temelleri olabileceğine işaret etmektedir. Miktar temsillerinin psikometrik özellikleri arasındaki benzerliklerden yola çıkılarak, insanların bu temsillerde yaptıkları hataların yönünü ve derecesine ilişkin değerlendirmelerin, nesnel performanslarını diğer alanlarda da yansıtabileceği öngörülmüştür. Yürütülen üç farklı çalışmada, insanların hata izleme yetilerinin 1) sıralı biçimde sunulan sayı tahminlerinde, 2) eşzamanlı olarak sunulan sayı tahminlerinde ve 3) uzamsal uzunluk tahminlerinde hata izleme yetilerine ilişkin kanıtlar sunulmuştur. Bu sonuçlar, insanların miktar temsillerindeki hatalarının yönünü ve derecesini değerlendirebilme yetilerinin genel-geçer bir insan özelliği olduğuna işaret etmektedir.

This dissertation aims to investigate error monitoring abilities for metric representations of number and space. Error monitoring, which is the ability to judge the accuracy of one's actions, have typically been categorical choice tasks. However, recent evidence in the timing domain suggests that error monitoring in humans also extends to continuous representations of magnitude, indicating that it has informationally richer foundations than previously thought. Considering the common psychometric properties of magnitude representations, I hypothesized that judgments of error direction and subjective confidence would reflect objective performance in other magnitude domains. Over three studies, error monitoring abilities was observed in 1) sequentially presented numerosities, 2) numerosity of simultaneously presented arrays and 3) line lengths. These results indicate that the ability to keep track of the direction and the degree of errors in their magnitude representations is a ubiquitous human trait.