Mandibular implant destekli hareketli protezlerde implant sayısı ve tutucu türünün kemikteki stres dağılımlarına etkisinin sonlu elemanlar analizi ile incelenmesi

Abstract

Günümüzde dişsiz alt çenelerde kullanılan hareketli protezlerde tutucu olarak en sık bar veya top başlı tutucular kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, implant üstü hareketli protezler için kuvvet dağılımı açısından en elverişli tutucu türünü ve en uygun implant sayısını belirlemektir. Bu çalışmada dişsiz alt çene kemiğinde interforaminal bölgede farklı sayıda implant ve iki farklı tutucu türü ile oluşan gerilmeler incelendi.Çalışmada %10'uk formalinde bekletilmiş bir kadavradan alt çene diseke edilerek çıkarıldıktan sonra 3 boyutlu dental volumetrik tomografi alındı. Strain gage analizi için interforaminal bölgeye 5 adet implant yerleştirildi. Destek kemik üzerine 16 adet rozet starin gage yapıştırıldı. Kondillerin rotasyon yapmasına ve alt çenenin horizontal hareketine izin veren özel bir düzenek hazırlandı. 4 farklı yükleme bölgesinden 100 N statik kuvvet uygulandı.Sonlu elemanlar yönteminde hazırlanan matematiksel modelde herhangi bir yerdeki sayısal değerlerin elde edilebilği, ancak verilerin hazırlanan modelin gerçeği taklit etme başarısıyla orantılı olarak klinik ve ağız içi koşullardan uzaklaşabileceği bilindiği için, bu çalışmada sonlu elemanlar analizi ile incelenen tüm durumlar strain gage analizi ile sınanarak daha güvenilir sonuçlar elde edilmeye çalışıldı.Sonuçlar ışığında kemikte en olumlu gerilme dağılımları 4 implantla desteklenen bar tutucuda ortaya çıkmıştır. Ancak tüm durumlarda gerilmeler açısından oluşan farkların çok büyük olmadığının altı çizilmelidir. Bu farkların klinik olarak önemi olup olmadığı uzun süreli takip çalışmalarıyla değerlendirilmelidir. Kemik yoğunluğu veya hacminin düşük olduğu durumlarda implantların kuvvetler karşısında olumsuz etkilenmemesi için hareketli protez desteği olarak 4 implant ve tutucu türü olarak bar tercih edilmesi tavsiye edilebilir.

Implant overdentures can be supported with bar attachments as well as ball/O-ring abutments fixed on 2, 3 or 4 implants.Validation of biomechanical stress and strain measurements is important to gain reliable results. The comparison of strain gage analysis (SGA) results and finite element analysis (FEA) calculations, where mutual agreement and compatibility should be looked for, seems to be important for clinical implications. The aim of this study was to determine under in vitro conditions, the ideal attachment type and number of implants for implant overdenture support.The mandible of a formalin fixed human cadaver was involved in this in vitro strain gage measurement study. 6 different OVDs were tested: 2-implant, 3-implant or 4-implant supported bar OVDs and OVDs retained by 2, 3 or 4 retentive anchors. In the strain gage analysis the emerging stress under 100 N pressures was measured at 16 different sites. The measurements were repeated 6 times and statistical analysis was performed. The stress levels in the mandible caused by bite force loading for the same situations were calculated with finite element analysis too.The results indicate that the lowest stresses occur in the four implant bar retained situation. However, it should be pointed out that the emerging stresses in each situation are very close to each other and the results should be evaluated by clinical follow-up studies. In critical clinical cases with low bone density or volume, the use of 4 implants with a bar retention could be recommended for overdenture support.