Zirkonyum dioksit alt yapı üzerine uygulanan farklı yüzey işlemlerinin ve tekrarlanan fırınlamanın üst yapı porseleninin bağlanma dayanımına etkisinin in-vitro olarak incelenmesi

Abstract

Amaç:Bu çalışmanın amacı, zirkonyum dioksit alt yapı üzerine uygulanan yüzey işlemlerinin ve tekrarlanan fırınlamanın iki farklı üst yapı seramiğiyle olan bağlanma dayanımlarına etkilerinin araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem:Zirkonyum dioksit alt yapıdan (Kavo Everest ZS blok) elde edilen 120 adet standart örnek (bağlantı yüzeyi 7 mm (çap), 2 mm (yükseklik); metal kalıba sabitlenecek alt kısmı ise 3,2 mm (çap), 7 mm (yükseklik) kademeli silindirik) üç gruba ayrılarak her bir gruba sırasıyla: kumlama, kumlama ve liner uygulaması yapıldı ve kontrol grubuna ise herhangi bir yüzey işlemi uygulanmadı. Elde edilen örneklere üst yapı seramiği (3 mm kalınlığında) iki farklı teknikle (GC Initial Zr-FS ve GC Initial PC) uygulandı. Ayrıca tekrarlanan fırınlama işlemi yapılarak ısı uygulamasının bağlanma dayanımına etkisi değerlendirildi. Makaslama bağlanma dayanımı testi yapılarak değerler (MPa) kaydedildi. Kırılmanın meydana geldiği yüzeylerdeki farklılıklar tarayıcı elektron mikroskobu (SEM) ile değerlendirildi. Çalışmamızın istatistiksel analizi One-way ANOVA ve Tukey testleri kullanıldı.Bulgular:Üst yapı uygulamasında kullanılan farklı teknikler alt yapı-üst yapı bağlantısını büyük oranda etkilemektedir. Presleme tekniğiyle hazırlanan üst yapıların bağlanma dayanımı tabakalama tekniğine göre daha yüksektir. Kumlama ve presleme tekniği (32,23±7,90 MPa) kullanılarak hazırlanan örneklerdeki bağlanma dayanımı, kumlama ve tabakalama tekniğiyle (22,87±8,21 MPa) hazırlananlara göre daha yüksek değerdedir. Ayrıca zirkonya alt yapılar üzerine uygulanan farklı yüzey işlemleri de bağlantıyı önemli ölçüde etkilemektedir. Liner materyalinin uygulanması başarısızlık oranını arttırmaktadır. Kumlama işlemi (32,23±7,90 MPa) ve yüzey uygulamasının yapılmadığı (30,59±8,40 MPa) örneklerin bağlantı dayanımı liner uygulananlara (19,92±5,34 MPa) göre daha yüksektir. Tekrarlanan fırınlama işlemi bağlantıyı arttırmaktadır.

Purpose:The aim of this study was to investigate the effect of different surface treatments and repeated firings on their bond strength to two veneer ceramics to zirconia.Materials and Methods:One hundred-twenty standard specimens (base; 7 mm in diameter and 2 mm high and body; 3,2 mm in diameter and 7 mm high) of zirconia framework materials (Kavo Everest ZS blank) received either of the following surface treatments: airborne-particle abrasion, airborne-particle abrasion and coated with the liner application, or unchanged CAD/CAM milled surface. The specimens were veneered (3 mm in thickness) with two types of veneer ceramics: GC Initial Zr-FS and GC Initial PC. In addition the effect of heat treatment was examined. Mean shear bond strength values (MPa) were calculated. Structural differences were analyzed with scanning electron microscopy (SEM). One-way ANOVA and Tukey post hoc tests were used to analyze the data.Results:The type of veneering technique had a significant effect on the core?veneer bond strength. The shear bond strength of pressable veneer ceramics were significantly higher than the layering veneer ceramics. Zirconium oxide copings treated with airborne-particle abrasion and veneered with pressable ceramic (32,23±7,90 MPa) yielded higher shear bond strength values than layering ceramic (22,87±8,21 MPa). Furthermore, different surface treatments had different effects on the core?veneer bond strength according to the zirconia material used. The application of liner material dramatically affected the bond strength and failure mode. The sandblasted (32,23±7,90 MPa) and unchanged milled surfaces (30,59±8,40 MPa) were significantly stronger than the liner application (19,92±5,34 MPa). Repeated firings increased the shear strength.