Türkiye`de yonga levha endüstrisi sorunları ve çözüm yolları

Abstract

ÖZET Dünya'daki yonga levha endüstrisindeki gelişmelere pa ralel olarak Türkiye'de de son yıllarda yonga levha endüstri si hızlı bir gelişme göstermiştir. Bu endüstri kolu, odunun yapısını değiştirmeden yakacak odun ve düşük vasıflı odun çe şitlerini değerlendirebilmekte olduğundan ülkemizde anılan bu odun çeşitlerine olan talep, günümüze kadar devamlı olarak artış göstermiştir. Yonga levhanın ilk endüstriyel üretimi 1941 yılında Almanya'da Tortif -Werken A.G. Firması tarafından Bremen Hemelingen ' de başlatılmıştır. Sonraki yıllar özellikle 1946- 1948 yılları modern yonga levha fabrikalarının kuruluş yılla rı olmuştur. Bu endüstri kolunun Avrupa ülkelerinde doğması ve gelişmesinin nedeni, II. Dünya Savaşının bu ülkelerde yap tığı tahribatın sonucu, diğer yapı malzemelerinde olduğu gibi kereste kullanımında da tasarruf sağlanması ve kereste yerine ucuz, kullanımı ve boyutları uygun bir yapı malzemesi olarak yeni bir malzemenin ikame edilmesi isteğidir. Dünya yonga levha üretiminin, yüzde olarak büyük bir kısmı gelişmiş ülkelerde gerçekleştirilmektedir. Az gelişmiş ülkelerde üretim miktarı düşük olmakla birlikte, bu ülkelerde üretim artış hızı gelişmiş ülkelerden daha yüksek bulunmakta- dır. Dünya yonga levha üretiminin hangi rejyonlarda daha çok üretildiğine bakıldığında, yine burada da Avrupa başta gelmek- - 131- 132 - tedir. Onu Kuzey Amerika ve S.S.C.B. izlemektedir. Aynı şe kilde, yonga levha dış ticaretinin ve tüketiminin en yoğun olduğu rejyon yine Avrupa'dır. Ülkemizde yonga levha üretimi ilk kez 1954 yılında İs tanbul'da Kartal'da `SUNTA` Tahta Sanayi T.A.g.'nin fabrika sında başlamıştır. Beş Yıllık Kalkınma Planlarında, orman ürünleri en düstrisi içinde yonga levha endüstrisi önemli ve özel bir yer almaktadır. 1982 yılında Türkiye'de kamu kesimine, kooperatif şirketlerine, özel kesime ait bazıları yakın gelecekte üreti me başlamak üzere olan ve bazılarıda üretimlerine ara vermiş olan 29 adet yonga levha fabrikası vardır. Yonga levha fabrikaları yöneticileri ile yapılan anket, gözlem ve görüşme sonuçlarından elde edilen bulgular araştır mamızda değerlendirilmiştir. Bunun yanısıra, yerli ve yabancı literatürden, yazılı belgelerden de yararlanılmıştır. Türkiye'de bulunan yonga levha endüstrisi kuruluşları nın özelliklerini şöyle özetlemek mümkündür: - Ülkemizde diğer orman ürünleri endüstrisinde olduğu gibi, yonga levha endüstrisinde de kamu ve özel kesim kuruluş ları faaliyette bulunmaktadır. Mevcut bulunan 29 adet yonga levha fabrikasından dört adedi kamu kesimine, geri kalanlar özel kesime aittir. Özel kesime ait olan yonga levha fabrika ları Anonim Şirketler tarafından kurulmuş ve işletilmektedir. - Ülkemizde bulunan yonga levha fabrikalarının büyük 3 çoğunluğunun kapasiteleri 100-200 m /gün arasında değişmekte dir. Yonga levha endüstrisi alanında bugün en gelişmiş ülke lerden biri olan Batı Almanya'da 15-20 yıl önce yani 1964- 1970 yılları arasındaki optimal kapasite düzeyi bizim bugünkü,- 133 - düzeyimize benzemekte idi. Ayrıca, ülkemiz yonga levha endüs- tirisinde kapasite kullanım oranı, enerji kesintisi, odun hammaddesi, yapıştırıcı madde ve yedek parça teminindeki güç lüklerden dolayı düşük değerlerle ifade edilmektedir. - Yonga levha fabrikalarında tüm çalışanların % 90'mı işçiler oluşturmaktadır. Bu işçilerin büyük çoğunluğu vasıfsız işçilerdir. Yonga levha endüstri kuruluşlarında çalışan işçi lerin bir başka özelliği de, diğer orman işlerinde ve kereste endüstrisinde çalışan işçiler gibi devamlı ve geçici işçi ni teliğinde olmayıp, yalnızca devamlı işçi olmalarıdır. - özellikle kamu kesimine ait olan kereste fabrikala rının yoğun olarak bulunduğu Karadeniz Bölgesi, özel ve kamu kesimi yonga levha fabrikalarının da yoğun olduğu bölgedir. Adı geçen fabrikaların kurulduğu alan büyüklükleri, çoğunluk- 2 la 50 000-100 000 m arasında değişmektedir (Çizelge 17). Bi rinci Beş Yıllık Kalkınma Planının uygulamaya konulması ile başlayan özendirme önlemleri yonga levha endüstrisinin kuru luş yerleri seçiminde önemli bir etken olmuştur. Ülkemizde kurulu bulunan yonga levha fabrikalarının bazılarının pazara, bazılarının ise odun hammaddesine yönelik konumda oldukları söylenebilir. Türkiye'de yonga levha üretim ve tüketim ilişkilerini aşağıdaki biçimde özetlemek mümkündür: - Ülkemizde yonga levha, üretimine en son başlanan odun kökenli levha türü olmasına karşın kapasite ve üretim bakımından en hızlı artışı göstermiş bulunmaktadır. Kontrplak üretimi 1970 yılma kadar yonga levha üretiminden daha fazla, lif levha üretiminin ise yine yonga levha üretiminden bazı yıllar az bazı yıllar fazla olduğu görülmektedir. Halbuki anılan yıldan itibaren yonga levha üretimi başta gelmektedir. 3 Yonga levha üretimi 1982 yılında 400 bm m, 1983 yılında- 134 - 3 380 bin m dolaylarında olmuştur. - Yonga levha tüketimi bazı yıllar azalmakla birlikte genel olarak artmıştır. Tüketim miktarını belirleyen öğeler den dışsatım (Çizelge 23) 1981 yılı dışında çok küçük değer lerle gerçekleşmiştir. Dolayısı ile ülkemizde yonga levha tü ketimi, üretimin % 100'üne yakın kısmını oluşturmaktadır. Ki şi başına yonga levha tüketimine baktığımızda, 1000 kişinin tükettiği yonga levha 1980 yılma kadar devamlı artış göster- 3 miş ve bu yılda 9,50 m 'e ulaşmıştır. Anılan yıldan sonra nüfus artışı devam ettiği halde üretimde önemli artışlar ol madığı için 1000 kişinin tükettiği yonga levha 1981 yılında 3 3 8,04 m, 1983 yılında 7,86 m olmuştur. - Ülkemizde üretilen yonga levhanın, en büyük bölümü mobilya endüstrisinde kullanılmaktadır. Yonga levhanın mobil ya endüstrisinden sonra en çok kullanıldığı alan inşaat sek törü olup, bu sektördeki kullanım yeri ise konut yapımıdır. - Genel olarak günümüzde yonga levha dışalımına gidil mesi düşünülmemektedir. Beş Yıllık Kalkınma Planlarında yonga levha dışsatımı ve ayrıca yonga levhanın ara girdi mal olarak kullanıldığı mobilya dışsatımı hedeflenmiştir. Buna karşın, 1981 yılı dışında büyük miktarda dışsatım yapılamamıştır. Türkiye'de yonga levha endüstrisinin odun hammaddesi talebi ve sağlanması yollarını şu şekilde özetlemek mümkün dür: - 1973-1982 yılları arasında yonga levha yapımında kullanılan odun miktarı, yonga levhanın üretim artışına koşut olarak artmıştır. Çizelge 28'den de izleneceği gibi, yonga levha endüstrisi, söz konusu dönem başında O.G.M.'nün yıllık odun üretimi toplamının % 0,7'sini kullandığı halde 1982 yı lında bu oran % 2,3'e yükselmiştir.- 135 - - Şekil 4 de görüldüğü gibi 20 adet yonga levha fabri kasından 19 adedide diğer yayvan yapraklı veya ibreli ağaç türleri odunları ile birlikte kayın odunu kullanılmaktadır. Kayın odununu, diğer yayvan yapraklı ağaç türü olan kavak odunu ve ibrelilerden göknar, karaçam, sarıçam izlemektedir. - Köylü pazar satışları, 1956 tarih ve 6831 sayılı Or man Kanununun 34. maddesi gereğince devlet ormanlarından or man köylülerine tanınmış olan faydalanma haklarından biridir. Yonga levha endüstri kuruluşlarının aldıkları odun hammadde sinin çok büyük bir bölümünü köylü pazar satışları yolu ile gelen odun hammaddesi oluşturmaktadır. Özellikle 1975-1981 yılları arasında köylü pazar satışı olarak verilen yakacak odunun, Orman Genel Müdürlüğü ' nün üretimini gerçekleştirdiği yakacak odun genel toplamı içindeki payının % 32 ye kadar yükseldiği görülmektedir (Çizelge 29). Ayrıca köylü pazar sa tışları adiyle verilen yakacak odun satışları içinde orman köylerini kalkındırma kooperatiflerine verilen yakacak odun miktarında anılan dönemde kooperatifler lehine bir gelişme ol muştur. - Yasal hak sahibi köylüler ve kooperatifler ormancılık örgütünden elde ettikleri yakacak odunların büyük kısmını yö relerinde bulunan ve odun alım-satımı yapan bireylere satmak tadırlar. Yonga levha fabrikaları odun alım satımı yapan ve sayıları 5 ila 10 arasında değişen bireylerden sağlamaktadır. - Orman Genel Müdürlüğü tarafından yonga levha endüstri kuruluşlarına tahsis edilen lif-yonga odunu miktarı 1975 yı lından itibaren devamlı artış göstermiştir. Bu artış özellik le 1979 yılından sonra daha hızlı bir şekilde olmuştur. Tah sis edilen lif-yonga odunu içindeki ibreli lif-yonga odunu miktarının (1976 yılı hariç) nicel olarak yapraklılardan dai ma fazla olması dikkat çekici bir özelliktir.136 - - Açık arttırmalı satışlarla yonga levha fabrikaları nın odun hammaddesi sağlamaları 1982 ve 1983 yıllarından son ra yoğunluk kazanmıştır. Yonga levha fabrikaları, bu türlü satın almalarda, lif-yonga odunu yanında, tomruk ve maden di reği gibi orman ürünlerini de satın almak zorunda kalabilmek tedir. - Yonga levha fabrikalarında Devlet Orman İşletmeleri dışında özel arazi sahiplerinin ürettiği kavak ve okaliptüs odunları da değerlendirilmektedir. - Yonga levha fabrikalarında yöneticilik yapıp sonra dan ayrılan bireylerle yapılan görüşmeler ve gözlemlerimiz sonucu, adı geçen fabrikalara usulsüz yollarla odun hammadde si geldiği söylenebilir. - Araştırmamıza konu olan yonga levha fabrikalarının tümü, odun temin etme şekline göre yakın ve uzak çevreden odun hammaddesi almaktadır. Bunlar köylü pazar satışları ve az mik tarda da olsa tahsis yolu ile alabilecği hammaddeyi yakın çev reden tercih etmelerinin yanında, usulsüz yollarla uzak çev reden gelen odunları da satın alabilmektedir. Kamu kurumları na ait fabrikaların temin ettikleri odun hammadesi tahsisle sağlandığı için, geldiği yöreler kesin olarak bellidir. Yonga levha endüstrisine ilişkin sorunları aşağıdaki biçimde özetlemek mümkündür: - Yonga levha endüstrisinin, odun hammaddesine ilişkin sorunları, köylü faydalanma haklarından kaynaklanan sorunlar, odunun kullanma yerlerinden doğan sorunlar, depolama ve gelme zamanına ilişkin sorunlar, taşımacılığa ilişkin sorunlar ve kurumlar arası ilişkilerden doğan sorunlar biçiminde toplana bilir.- 137 - - Gerek köylü pazar satışları, gerekse zati yakacak odun adı altında köylülere ve kooperatiflere yakacak ödün ve rilmesi biçimindeki uygulama ormanların devamlılık ilkesini zedeler niteliktedir. Yonga levha endüstri kuruluşlarının 1982 yılına değin köylülerden ve kooperatiflerden odun hammaddesini karşılamaları kolaylığı varken, bu olanak anılan tarihten sonra azalmıştır. - Yonga levha endüstrisinin kullandığı odun ile yaka cak odun ve kağıt odunu arasında büyük bir fark olmadığından, yonga levha endüstrisinin odun hammaddesi yönünden en önemli rakipleri, odunun yakacak olarak kullanılması ve kağıt en- düstrisidir. Gelecek yıllarda, gerek yakacak odun tüketiminin, gerekse kağıt endüstrisindeki odun tüketiminin artacağı göz- önüne alındığında, yonga levha üretiminde odun hammaddesi te mini önemli bir etken olarak varlığını sürdürecektir. - Ülkemizde bulunan yonga levha fabrikalarına yasal yollarla devlet ormanlarından elde edilen odun hammadesinin kesim işlemlerinden hemen sonra gelmemesi değerini azaltmakta dır. Yonga levha fabrikalarına gelen odun hammaddesinin, yak laşık 3-6 ay arasında değişen sürelerle ara ve son depolarda beklediği belirtilebilir. Yine odun hammadesi yonga levha fab- rikalarmdaki açık alanlarda bulunan odun depolarında 2 ila 3 aylık süre ile beklemektedir. Yonga levha fabrikaları depolarında bulunan odun ham maddesi miktarının az veya çok olmasını etkileyen faktörlerden biri de odun hammaddesinin bu fabrikalara gelme zamanıdır. Şekil 6 da görüldüğü gibi yonga levha fabrikalarına en yoğun olarak Temmuz, Ağustos, Eylül ve Ekim aylarında odun hammad desi gelmektedir. - Yonga levha fabrikalarına gelen ve gelecek olan odun hammaddesi uzak mesafelerden taşınmaktadır. Bu durum, odun- 138 - hammaddesinin fabrikadaki fiatının taşıma giderleri nedeniyle daha da yüksek olmasına yol açmaktadır. Çizelge 36 da görül düğü gibi Karadeniz Bölgesindeki fabrikalara tahsisle odun verecek olan Devlet Orman İşletmeleri merkezlerine uzaklığı 82 km, Ege Bölgesinde 193km, Güney Doğu Anadolu Bölgesinde 348 km.dir. - Yonga levha fabrikalarına gidebilecek ve usulsüz ke simlerle sağlanan yakacak odunun devlet ormanlarından üç şe kilde çıktığı düşünülebilir. Bunlardan birincisi orman köylü lerine ve orman köylerini kalkındırma kooperatiflerine, köylü pazar satışları adı altında verilen yakacak odunların üreti mine ve taşınmasına ormancılık örgütünün hakim olamaması ne deniyle, bu hak sahiplerinin usulsüz yollarla sağladıkları yakacak odunları, diğer orman ürünleri endüstrisine olduğu gibi yonga levha endüstrisi kuruluşlarına aktarabilmeleridir. Devlet ormanlarından usulsüz kesimlerle odun hammaddesinin akışının ikinci bir şekli de, doğrudan doğruya kaçak kesimler ile olmaktadır. Üçüncü olarak da yasal olarak köylülere veri len zati yakacak odunların bir kısmı, diğer kullanım alanla rına olduğu gibi, yonga levha endüstri kuruluşlarına gitmek tedir. - Günümüze kadar yonga levha fabrikalarının kurulabil mesi için gereken izin, odun hammaddesi üreten kuruluş olan ormancılık örgütü dışındaki diğer kuruluşlar tarafından ve rilmiştir. Bundan dolayı orman varlığı bakımından son derece fakir olan Mardin, Ankara v.b. kentlerde yonga levha fabrika sı kurulması için teşvik belgesi verilmesi yoluna gidilmiştir, - Ülkemizde yonga levha üretiminde kullanılan tutkalın taşıma ve dışalımı sorun olmaktadır. Gerçekten tutkalın % 45 oranında su ile karıştırılarak eriyik halinde bulunma zorunlu luğu özellikle uzak yörelere taşınmada önemli sorunlar çıkma sına neden olmaktadır. Bunun yanısıra tutkal hammaddesinin- 139 - temini de yıllara göre değişen dışalım aksaklıklarına bağlı olarak güçlükler doğurmaktadır. - Yonga levha endüstri kuruluşlarının büyük çoğunluğu dış kaynaklı kredi almışlardır. Bu aldıkları kredileri geri ödemeleri ise yurt içi yonga levha talebinin azalması sonucu, yonga levha fabrikaları tarafından alınan dış kaynaklı kredi lerin ödenmesi sorun olmaktadır. - Genel enerji sorununa bağlı olarak elektrik enerji sinde meydana gelen kesintiler yonga levha fabrikalarını ke sinti süresince etkilemekle kalmayıp, daha uzun süre ile üre timi aksatması söz konusudur. - Yonga levha endüstri kuruluşlarında, yeni bir fabri ka kurulması sırasında gerekli olan makinalar ve kurulu olan fabrikalara gereken yedek parçalar genellikle yurt dışından getirilmektedir. Bu dışalımlarda, makinaların ve yedek parça ların sağlanmasında gecikmeler söz konusu olmaktadır. Ürün olarak yonga levhanın dışsatımında, Beş Yıllık Kalkınma Plan larında hedeflenen amaçlara ulaşılmamış, bazı yıllar dışsatım gerçekleşmemiştir. Buraya değin özetlenen yonga levha endüstrisi sorunla rının çözümüne ilişkin yararlı görülen önlem ve önerileri aşağıdaki şekilde özetlemek mümkündür: - Orman içi ve bitişiği köylülerce 2655 ve 2896 sayılı yasalar ile tanınan haklara karşı oluşabilecek tepkiyi azalt mak amacı ile yakacak odun konusu devletçe ele alınmalı ikame maddeleri verilmeli ve devletçe uygun bir yerleştirme politi kası izlenmelidir. - Ülkemizde yakacak odun sorununun çözümü, genel ener ji sorununun çözümüne bağlı bulunmaktadır. Kağıtlık odun üre-140 - timinin arttırılması için, bu odun çeşidi üretimine yönelik ormancılık çalışmalarına hız verilmelidir. - Yonga levha fabrikalarında kullanılan odunların ara ve son depolarda bekletilmemesi için lif-yonga odunu üretiminin bütün bir yıla dağıtılması ve her mevsim yapılan bu üretimden elde edilen odunların taşınabilmesi olanağını veren standart lara uygun orman yolu ağını kurmak gerekmektedir. - Ormanca zengin yörelere, uzak bulunan yerlerde kuru luş izni ve teşvik belgesi olan yonga levha fabrikalarının kurulmasına Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığınca engel olu- nulmalıdır. Taşıma giderlerinin artmasına neden olan taşımacı lık kooperatiflerinin tutumuna karşı gereken önlemler alınma lıdır. - Yonga levha fabrikalarına usulsüz yollarla gelebile cek odun hammaddesinin azaltılması, Orman Genel Müdürlüğü 'nün her yıl üretim programına aldığı lif-yonga odununun üretmesi ve anılan fabrikaların odun taleplerini karşılaması ile müm kündür. - Orman ürünleri endüstrisine ilişkin envanter çalış maları periyodik olarak yinelenmelidir. Orman Genel Müdürlüğü Pazarlama ve Üretim Dairesi Başkanl ığı ' nda odun kullanım alanlarındaki ihtiyaçların dönemsel gelişimi bel ir lenebilme- lidir. - Yonga levha fabrikaları katı tutkal satın alarak ken dileri tutkal çözeltisi hazır layabilmel idir. Yurt içinde sa tışı yapılan tutkal fiatlarmm, dünya tutkal fiatlarma ya kın olmasını sağlayacak şekilde gerekli düzenlemeler yapılma lıdır. - Yonga levha fabrikası kurulması için sağlanan dış- 141 - kaynaklı kredilerde birbirine yakın ve uygun koşullar aranmalı ve daha önce sağlanmış kredilerin ödenmesinde söz konusu olan sorunlarla karşılaşılmamasına özen gösterilmelidir. - Ülkemiz yonga levha fabrikalarında üretim için önem li olan elektrik ener j isindeki yıllık artış hızı, genel ola rak endüstriyel gelişmemize paralel ve endüstrinin talep et tiği enerjiyi sağlıyacak şekilde olmalıdır. - Yonga levha dışsatımının gerçekleştirilebilmesi için herşeyden önce dış pazarların ayrıntılı bir şekilde araştı rılması gerekmektedir. Yonga levha fabrikaları için gereken makina, teçhizat ve yedek parça dışalımının tek bir organizas yon altında yapılabilmesi şartları üzerinde durulmalıdır.

ZUSAMMENFASSUNG im Jahre 1954 wurden zum ersten Mal in der Türkei in der Fabrik von Firma `Sunta Tahta Sanayi T.A.Ş.` Spanplatten hergestellt. in 1982 gab es im Lande 29 Spanplattenwerke, die zum staatlichen, geselschaf t lichen und privaten Bereich gehören. Die Eigenschaf ten der in der Türkei befindlichen Spanplattenwerke sind wie folgt zus ammenzuf assen. - Vier Spanplattenf abriken von gesamten 29 Werken sind staatlich und der Rest gehört zum privaten Sektör. - Die Kapazitât der meisten Spanplattenf abriken liegt 3 um 100-200 m /proTag. - Sowohl staatliche als auch private Spanplattenwerke konzentrieren sich am Schwarzmeer Gebiet. Die Beziehungen zwischen der Produktion und dem Ver- brauch von Spanplatten wie folgt zus ammenzuf assen. - Sperrholzproduktion bis 1970 lieght höher als die Spanplattenproduktion. Ab 1970 ist aber die Spanp lat tenproduk- tion viel höher als beide sowohl Faserplatten als auch Sperr- holz. Die Menge der Spanplatten erhöht sich damit in 1983 bis 000 m3. - Der Verbrauch von Spanplatten in der Türkei betragt - 142 - auf 380 000 m3.- 143 - beinahe 100 % ihrer Produktion. Somit verbrauchten jedelOOO 3 Personeli 9,5 m Spanplatten. - Heute wird nicht in Betracht gezogen, dass Spanplatten in die Türkei eingeführt »erden sollten. - Anderers eits, obwohl es erwiinscht wurde, die türkischen Spanplatten ausgeführt wiirden, wurde die grosse Ausfuhr in 1981 nicht verwirklicht. Die Nachfrage und Beschaf f ungsmöglichkeiten des Rohs tof f holzes ftir die türkische Spanplattenindustrie s ind wie unten zusammenzuf assen. - Spanplattenindustrie hat in 1973 von 0,7 % der gesam- ten Holzproduktion von `OGM` (Generalf orstdirekt ion der Türkei) Gebrauch gemacht. Diese Quote erhob sich in 1982 auf 2,3 %. - Buchenholz mit anderen Laub-und Nadelhözern wird in neunzehn Spanplatt enf abriken für die Herstellung verwendet. - Der grösste Teil des Rohs tof f holzes wird durch wald- bauerliche Verkâufe besorgt. Somit betrâgt zwischen 1975-1981 das für die Herstellung genutzte und durch waldbauer 1 iche Verkâufe beschaffene Brennholz 32 % der gesamten Brennholz- produktion von `OGM`. - Den grossen Teil des Holzbedarfs decken die Spanp- lattenf abriken durch in ihrer Nâhe befindlichen Personen, deren Zahl meist um 5-10 lieght. - Das für die Spanplattenindustrie bestimmte Faserholz von `OGM` Produktion zeight sich ab 1975 stetige Zunahme. - Nach 1973 haben Spanplat tenwerke angefangen, durch öffentliche Verste igerungen das Rohstoffholz su besorgen. Durch diese Verkâufe wurden sie aber gezwungen, neben Faser holz auch Schnittholz zu kaufen. - Spanplattenwerke machen auch von Pappel, und Eucolyptus hölzern Gebrauch, die durch private Betriebe bepflanzt wurden. - Est ist auch zu vermuten, dass die Spanplattenwerke teils ihren Rohstof f bedarf durch Schwarzmarkt decken.- 144 - Die Probleme der Spanplattenindustrie sind wie unten- zus amme nz uf as s en : - Das Verfahren, das zwar darin besteht, durch sowohl waldbauerliche VerkMufe als auch pers önlichen Brennhol zbedraf den forstlichen Dorf bewohnern und Genossenschaf ten im Wald das Brennholz zu geben und dadurch, den Spanplattenwerken Vorteile zu verschaffen, widerspricht andererseits dem Nachhaltsprinzip der Forstbetriebe. - Wenn man betrachtet, dass in den nâchsten Jahren beide sowohl Brennholzverbrauch als auch die Rohstof f holz- Nachfrage in der Papierindus trie merklich zunehmen werden, wird damit die Beschaffung des Rohstoffes für die Spanplatten industrie viel mehr an Bedeutung gewinnen. - Das Rohstoffholz wartet zweimal 3-6 Monate lang auf den Zwischen-und Haupt lagers tatt en, bevor es für die Produk- tion verwendet wird. Das Eintreffen des Holzes in den Fabriken passiert in Juli, August, September und Oktober am meisten. - Wie aus der Tabelle (Nr36) zu ersehen ist, die Entfernungen zwischen staatlichen Fors tbetrieben, die das Rohstoffholz besorgen und den Spanplattenwerken sind am Schwarzmeergebiet 82 km, in der âgeischen Zone 193 km und Südos tanatolien 398 km. - Die gesetzlichen Erlaubnisse für die Bauzulassung der Spanplattenwerke wurden durch die Behörden erteilt, die ausserhalb der forstlichen Organisat ionen liegen. Dies ist der Grund dafür, dass die Ents cheidungen für die Baustellen nicht richtig getroffen wurden. - Transport und Einfuhr von Bindemittel stellen ein Problem für die Türkei dar. - Die grosse Anzahl der Spanplattenwerken nahmen aus- auslândische Kredite. Weil die Zurückzahlung nach heutigen Devisenverhaltnissen erfolgt, bringt dies finanzielle Schwier igkeiten für die Fabriken mit sich. - Die Besorgung der Maschinen, Gerâte und Ersatzteile- 145 - für die Spanplattenindustrie müsste in vielen Fallen von Ausland her gemacht werden. Dabei werden auf grosse Hinder- nisse gestossen. Die obengenannte Problem betreffenden Massnahmen in der Spanplattenindustrie sind wie folgt zusammenzuf assen : - Das Brennholzproblem der Waldbauer müsste durch den Staat gelöst werden. Dabei sollte Ersatzstoffe für das Holz gefunden werden. Dazu gehört auch eine entsprechende staat- liche Siedlungspolitik für forstliche Dorf bewohner. - Die waldbauliche Massnahmen sollten getroffen werden, die die Produktion des Rohstof f holzes für die Papier indus trie s teigern. - Damit die Produktion des Faserspanholzes genug erfolgt und gleichmassig auf das ganze Jahr verteilt ist, müsste ein j ede Jahreszeit befahrbares Waldstrassennet z gebaut werden. -: Durch das Ministerium für Forst, und Landwirtshaf t sollte gehindert werden, die Erlaubnisse zu erteilen, die den Bau der Spanplattenwerke an den Waldern fern gelegenen Orten zu ermöglichen. - Inventurarbeiten der Forstindu strie müsste periodisch erneuert werden. - Die erf orderlichen gesetzlichen Bestimmungen sollten mit dem Zweck in Kraft treten, damit die inlandischen und aus lândis chen Bindemmittelpreise naher liegen.