Çukurova bölgesinde mısır ve soyanın ikinci ürün olarak değişik ekim sistemlerinde birlikte yetiştirilmesinin tane ve hasıl yem verimine etkisi üzerinde araştırmalar

Abstract

Çukurova'da, basil ve tane amacıyla ikinci ürün olarak birlikte yetiştirilecek mısır ve soyanın en uygun ekim sistemini saptamak ve farklı ekim sistemlerinin verim ve bazı tarımsal karakterler ile kalite özelliklerine etkisini incelemek amacıyla yürütülen bu çalışmada; incelenen özelliklerin birlikte üretim (karışım ekim) sistemlerinden önemli ölçüde etkilendiği bulunmuştur. Birlikte üretimle, genellikle her iki ürünün de tane verimlerinin azaldığı, bu azalmanın sistemlere göre farklılık gösterdiği saptanmıştır. Ancak alan kullanım yeteneğinin bir ölçüsü olan alan eşdeğeri ik oranı (AEO), birlikte üretimin, kaynakları dana iyi kullanması sonucu artmıştır. Mısır verimindeki azalma önemli düzeyde olmamasına karşın, soya tane verimindeki azalma önemli ölçüde olmuştur. Bu durumda; karışımdan elde edilecek verim üstünlüğünün, büyük ölçüde soya verimine bağlı olduğu bulunmuştur. Karışımda yüksek mısır bitki sıklıkları kullanmakla birlikte araya soya ekilmesi yoluyla bitki sıklığı optimuma indirilmiş, böylece yüksek verim elde etmek mümkün olmuştur. Hasıl amacıyla yetiştirmede, birlikte üretimin saf yetiştirmeden üstün olduğu saptanmıştır. Düşük nasıl verimi nedeniyle soyanın saf olarak hasıl amacıyla yetiştirilmesinin uygun olmamasına karşın, karışımdan elde edilecek ham protein verimini artırmak için. karışıma mutlaka bir baklagilin sokulması gerektiği saptanmıştır. Sonuç olarak, yüksek tane verimi elde etmek için alternatif sıralarda 1 mısır+ 1 soya sistemi; yüksek hasıl verimi elde etmek için ise, saf ekimler ve alternatif sıralarda 1 mısır+ 1 soya sistemleri dışında, bütün sistemlerin kullanılabileceği saptanmıştır.

Com and soybean were grown together in various planting patterns as second crop in Çukurova to determine the most suitable crapping patterns and to investigate effects of planting patterns on forage grain yields and same quality characteristics of corn and soybean. The planting patterns had significant effects on the all characters studied. The planting patterns studied generally led to yield reduction for both crops. But, land equivalent ratios (LEE), which is a measurement of land usage were increased owing to intercropping makes better use of environmental resources than pure crops. Although there were acceptable yield reductions in corn yield of soybean drastically depressed. It was determined that, in those cases, advantages from the planting patterns greatly depended on the soybean yield. ¥hen the corn plant population was above its optimum, it was possible to obtain good yields through reducing it to a population nearer its optimum. For forage yield, carn+soybean growing together was superior to monocrops in the most cases studied. It was concluded that soybeans were not satisfactory as a forage crop because of their poor forage yields and that soybean must be included into mixture to improve the value and amount of forage yield. Consequently, It was determined that 1 corn+ 1 soybean in alternate rows was suitable for grain yield, and that all planting patterns except for 1 corn+ 1 soybean in alternate raws, and pure stand soybean and corn were suitable for forage yield.