Adana İli Tarım İl Müdürlüğü bünyesindeki tarımsal yayım elemanlarının eğitimleri üzerine bir araştırma

Abstract

68 ÖZET Bu çalışmada. Tarım Orman ve Köy işi eri Bakanlığı Adana Tarım İl Müdürlüğü ile Tarım İlçe Müdürlükleri bünyesinde görev yapan tarımsal yayım elemanlarının eğitim şekilleri ve konulan ile bunların yeterliliğinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Araştırmanın materyalini, Adana Tarım İl Müdürlüğü Çiftçi Eğitimi ve Yayım şubesi ile 5 Tarım İlçe Müdürlüğünde görevli toplam 79 tarımsal yayım elemanından 1990 yılı Temmuz ve Ağustos aylarında anket yoluyla derlenmiş veriler oluşturmuştur. Ayrıca, TOKB, üniversiteler ve kamu kuruluşlarından sağlanan bilgi ve dokümanlar ile diğer çalışma ve inceleme sonuçları da bu amaçla kullanılmıştır. İncelenen yayımcılar araştırma bölgesinde bulunan toplam yayımcıların %37,79'unu oluşturmakta olup, %30,38'i ilde, %69,62'i ilçelerde görev yapmaktadır. Teknisyen düzeyindeki yayımcıların ilçelerde, ile göre 3,3 kat daha fazla olduğu belirlenmiştir. İncelenen ilçelerin 2'sinde KGT'liği oluşturulmuş ve 3'ünde 9 (%16,07) Ev Ekonomist Teknisyeni bulunmaktadır. Yayımcıların tamamı temel eğitim kurumlarında Tarımsal Yayım ve Haberleşme dersi almışlardır. Yayımcılık formasyonunu kazandırıcı Köy Sosyolojisi, Sosyoloji, Psikoloji ve Beşeri İlişkiler gibi temel dersleri yayımcıların %84,8 Tinin okul dönemlerinde almadıkları belirlenmiştir. Temel eğitim kurumlarında yayımla ilgili verilen dersleri yetersiz niteleyen yayımcılar (9530,38), derslerin çiftçi şartlarına yönelik ve uygulama ağırlıklı verilmemesini (%?9,17) yetersizlik nedeni olarak ortaya koymuşlardır. Tarımın teknik yönüyle ilgili dersleri ise yayımcıların %70,89'u yetersiz nitelemişler ve derslerin teorik açıdan yeterli ancak uygulamasız yapılmasını (?575,00) neden olarak göstermişlerdir. Hizmet öncesi eğitimden geçmiş olan yayımcılar %/ 8,99 oranında olup, eğitimin yeterliliği %73,33 olarak belirlenmiştir. Yayımcıların %9?,47'si çalıştıkları tarımsal kuruluşlarda hizmet içi eğitim kurslarına katılmışlardır. Teknik kurslara yayımcıların hemen hemen tamamı (%98,70) katılmışken, yayım kurslarına 3/4'ü (%74,03) katılmıştır. Bu kurslarda işlenen konuların yayım içerikli olmaktan çok teknik içerikli olduğu ortaya çıkmıştır. Bunun yanında yayım içerikli kursların teknik içerikli kurslara göre sayıları ve süreleri daha kısadır. Hizmet içi eğitim kurslarında verilen yayım kurslarını yayımcıların %36,60mı yetersiz görmüşlerdir. Bunun nedenleri, konuların daha çok teorik olarak işlenmesi ve uygulamaya az yer verilmesi (&45,45), kurs süresinin kısalığıdır (%31,82). Teknik konularla ilgili verilen kursları ise yayımcıların %42,11'i yetersiz olarak nitelendirmişler, neden olarak da konuların fazla teorik ve uygulamasız (%34,37),69 kurs süresinin kısa, sayısının az ve kurs konularının zamana uygun olarak veril memesini (%34,37) göstermişlerdir. Tarımsal eğitim kurumlarında başarılı yayım elemanı yetiştirmek için yayımcılık formasyonunu kazandırıcı derslerin eğitim programlarına konularak, öğrencilerin bu konuda yeterli yayım metodolojisine sahip olacak şekilde mezun olmaları sağlanmalıdır. Hizmet içi eğitim kurslarının verimliliğinin arttırılması için, işlenecek konuların seçiminde yayımcıların görev bölgelerine uygun, günümüz ihtiyaçlarına cevap verecek yeni teknik bulgu ve bilgileri içermesine önem verilmeli ve kurslar her yıl tekrarlanarak tarım bilimindeki son gelişmelerden yayımcıları haberdar etmelidir. Ayrıca yayım içerikli olarak verilen kurslar teorik olmaktan çok uygulama ağırlıklı verilmelidir.

70 ZUSAMMEHFASSUNG Das Ziel dieser Studie ist es, die landwirtschaftliche Ausbildung von Beratern (Ausbildungsformen und Themenbereiche) beim Ministerium fiir Landwirtschaft, Forst und Dorfentvicklung, Direktoriurn fur Landwirtschaft der Provirc Adana und deren Landwirtschaftskammern (Kreisebenen) zu untersuchen und zu prüfen, ob deren Ausbildung ausreichend ist. Quelle fiir diese Untersuchung sind die empirischen Daten von 79 befragten Beratern, die beim Direktoriurn fiir Landwirtschaft der Provinz Adana, Dienst fiir Erziehung der Landvirte und Beratung sovie 5 weiteren Landvirtschaftskarnmern in Kreisebenen tatig waren. Die Befragung wurde in dem Zeitraum Juli und August 1 990 durehgeführt. Aufierdem wurden Quellen vom Landwirtschaftsministerium, von den Universitaten und staatlichen Agrarorganisationen in Form von allgerneinen Informationen und speziellen Dokumenten sovie weitere Studien- und Forschungsergebnisse zu diesem Zweck verwendet. Die befragten Berater bilden 37,79% aller Berater irn Untersuchungsgebiet. 30,38% befinden sich in der Provinz Adana und 69,62% sind in Kreisebenen. Die Zahl der Techniker ist in Kreisebenen 3,3 mal so hoch vie in der Provinz Adana. In zwei der untersuchten Kreisebenen gibt es Dorfgruppenberater, und in drei Kreisebenen befinden sich 9 ( 1 6,07%) Haushaltstechnikerinnen. Die untersuchten Berater ha ben bei ihrer Ausbildung an der Lehrveranstaltung `Landwirtschaftliche Beratungs- und Kommunikationslehre` teilgenommen. Es wurde festgestellt, daJ5 84,81% der Berater bei ihrer Ausbildung die entsprechenden beratertypischen Lehrveranstaltungen wie Agrarsoziologie, Soziologie, Psychologie und eine weitere Lehrveranstaltung iiber menschliche Verhaltensweisen nicht gehb'rt ha ben. Die Berater (30,38%) sehen die beratungs methodise he Ausbildung als nicht ausreichend an. Die Ur sac hen dafUr sind, dafi die Lehrveranstaltungen nicht auf die beso nde ren Bedingungen der Landvirte zugeschnitten sind und nicht gen lige nd praktisch orientiert (79,1 1%) sind. Die technische Ausbildung haben 70,89% der Berater als `unzureichend` bezeichnet und als Ursachen dafUr die zu theoretische Ausrichtung der Lehrveranstaltungen (75,00%) angeführt. An den Einflihrungskursen haben 18,99% der Berater teilgenommen. 73,33% davon haben sie als `ausreichend` bezeichnet. Bei ihrer Tâtigkeit in der landwirtschaftlichen Verwaltung haben 97,47% der Berater an den Fortbildungskursen teilgenommen. Fast alle Berater (98,70%) haben an den technikorienten Fortbildungskursen teilgenommen, an den beratungsmethodischen Fortbildungskursen haben 3/4 (74,03%) der Berater teilgenommen. In diesen Kursen wurde rnehr technisches Wissen als71 beratungsmethodische Kenntnisse verrnittelt. Aufîerdem ist die Zahl und Dauer der beratungsmethodischen Kurse i m Vergleich zu den teehnischen Kursen geringer. Die Fortbildungskurse der beratungsmethodischen Kurse halten 36,60% der Berater fur unzureichend. Die Ursachen dafiir sind, daJ3 die Themen mehr theoretischer als praktischer Art (45,45%) sind und dafî die Kursdauer kurz (31,82%) ist. Die teehnischen Kurse haben 42,1 1% der Berater als `unzureichend` bezeichnet. Als Ursachen gaben sie an, dafî die Kurse zu theoretisch und zu wenig praktisch ausgerichtet (34,37%) sind, die Kursdauer zu kurz ist, die Zahl zu niedrig ist und die Themen der Kurse nicht an entsprechenden Jahreszeiten (z.B. Erntezeiten, Vegetationsperioden) orientiert (34,37%) sind. Urn irn Schul- und Hochschulsystem erfolgreiche Berater auszubilden, miissen in Ausbildungsprogrammen die beraterqualifizierende Lehrveranstaltungen enthalten sein. Die Absolventen solleri ausreichende Beratungsmethodik erler nen. Um die Effizienz der Fortbildungskurse zu steigern, sollten die Themen der Kurse so ausgewahlt werden, dafî sie den Besonderheiten der Region der Berater entsprechen und fur jetzige Bedlirfnisse ausreichende neue technische Kenntnisse verrnitteln. Die Kurse sollten dabei jedes Jahr wiederholt werden, um die Berater Uber den Entwieklungsstand der Landwirtschaft auf dem laufenden zu halten. AuJBerdem sollten die beratungsmethodischen Kurse starker praktisch und veniger theoretisch ausgerichtet sein.