18. yüzyıl Osmanlı İmparatorluğu`nda iç borçlanma kurumlarının gelişimi

Abstract

Osmanlı Devleti'nin iç borçlanma kurumlarının on sekizinci yüzyıldaki durumunu ve gelişme evrelerini ele alan bu çalışma aynı dönemlerde Avrupa devletlerinin iç borçlanma anlamında geliştirmiş olduğu kurumlarla karşılaştırmalı bir yaklaşım sergilemeyi amaçlamaktadır. On yedi ve on sekizinci yüzyıllarda Avrupalı devletlerin devlet borçlanma kurumlarında önemli gelişmeler ve yeni yöntemler görülmeye başlanmıştır. Osmanlı Devleti de klasik vergi tahsil yöntemlerinden olan iltizamı 17. Yüzyılda giderek bir iç borçlanma aracı olarak kullanmaya başlamış ve 18. Yüzyılda iltizam sistemi temelinde geliştirdiği Mâlikâne sistemiyle borçlanma imkanlarını geliştirmiştir. Son olarak uygulamaya konan esham sistemi ise modern iç borçlanma yöntemlerine benzerliğiyle öne çıkmış ve on dokuzuncu yüzyılda kullanılacak yöntemlere temel teşkil etmiştir.

This study examines the situation and developmental stages of the Ottoman Empire's domestic debt institutions in the eighteenth century and aims to demonstrate a comparative approach to the institutions that the European states developed during the same period in the sense of domestic borrowing. During the seventeenth and eighteenth centuries, important developments and new methods of state borrowing institutions of European states began to be seen. The Ottoman Empire began to use classical tax collection methods as a means of domestic borrowing in the 17th century and improved its borrowing facilities with the system of marriage which was developed on the basis of the system of tracts in the 18th century. Lastly, the eshham system, which has been put into practice, is similar to modern domestic borrowing methods and is the basis for the methods to be used in the nineteenth century.