Marriage programs in Turkish TV channels: Reproduction of sexist discourse in `kısmetse olur`

Abstract

Evlenmek isteyen gelin ve damat adaylarının katılımıyla 2007'den beri gündüz kuşağında yayınlanan yüksek reytingli evlilik programları, evlilikle ilgili geleneklerin ve gündelik hayattaki cinsiyet rollerinin pekiştirilmesinde ve yeniden üretilmesine güçlü bir aracı olmuştur. Bu programlar 29 Nisan 2017'de meclis tarafından yasaklanana kadar Türk televizyonlarında gündüz kuşağının önemli bir bölümünü işgal etmiştir.2007 ile 2017 yılları arasında Türk televizyon kanallarında 12 farklı evlilik programı yayınlanmıştır. Reality show formatındaki bu programlar gündüz kuşağının en yüksek izlenme oranlarına sahiptir. Bu yeni evlilik konseptli programların öncüsü olan Dest-i İzdivaç, 2007 yılında Flash Tv'de yayınlanmaya başladıktan sonra reytingleri o kadar başarılı oldu ki diğer televizyon kanalları da kendi evlilik programı formatlarını yayınlamaya başladı.Bu çalışma öncelikli olarak toplumsal cinsiyet rolleri alanındaki sosyal bilimler literatürüne katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Evlilik programları, toplumsal normları aşındırdıkları (Yağbasan & Çiçek) için eleştirel bir şekilde incelenmiştir. Bu araştırma, 2016 yılında RTÜK'e en çok şikâyet edilen evlilik programı olan Kısmetse Olur'u inceleyerek, evlilik uygulamalarına ataerkil zihniyetin tanınması bağlamında önem taşımaktadır.Program, dünyada ve Türkiye'deki televizyon ve cinsiyet konularında yapılan çalışmalar kullanılarak analiz edildi. Bu çalışmanın amacı kadın ve erkek rollerinin televizyon aracılığıyla nasıl oluşturulduğunu ve cinsiyet rollerinin nasıl pekiştirildiğini açıklamaktır. Araştırma, toplumsal cinsiyet rolleri ile evlilik kurumu arasındaki bağıntıyı ortaya koyarken toplumsal pratiklerin televizyona nasıl yansıdığı hakkında da önemli bilgiler vermektedir. Gelenek, örf ve adetlerin kitle iletişim araçlarıyla nasıl uyumlu hale getirildiğini açıklamak için eleştirel söylem analizi ve nitel içerik analizi yöntemi kullanılmıştır.

Marriage programs were broadcasted since 2007 in daytime with high ratings with the participation of bride and groom candidates who want to marry, mediated the consolidation and reproduction of marriage-related traditions and gender roles in everyday life. These shows occupied the significant part of daytime television in Turkey until they were banned in April 29, 2017. Since 2007 until 2017, it's seen that 12 different marriage shows were broadcasted in daytime in Turkish television. These programs are in reality show formats and they have the highest rating ranks in day-time. The pioneer of this recent 'marriage concept' stream was Dest-i İzdivaç which was broadcasted in 2007 on Flash TV. The program's ratings were so successful that one by one each TV channel started to broadcast its own marriage-show format.This research is began with an effort to understand how masculine ideology orientations present in marriage programs and if patriarchy has undergone any transformation. The study is based on Foucault's concept of discourse to discuss `discourse and representation` in the media. The roles given to man and women in marriage shows, the signs of patriarchal ideology has shown itself and the stereotypes in the content were researched. This study primarily aims to contribute to the literature of social sciences in the field of gender stereotyping. The marriage programs have been critically examined because they erode social norms (Yağbasan & Çiçek). This research is important in the context of the recognition of patriarchal mentality on marriage practices by examining Kısmetse Olur, the most complained marriage show to RTUK in 2016. The show was analyzed using the studies on television and gender issues in the world and Turkey. The aim of this study is to explain how the roles of femininity and masculinity are established through television and how gender roles are consolidated. The research reveals the reflection of social practices to television while it provides important information about the quality of the correlation between gender roles and the institution of marriage. Discourse analysis method and qualitative content analysis method are used in order to explain how the customs and traditions become compatible with mass media.