Black Muslim Hareketi`nin din literatüründeki yeri

Abstract

ÖZET Black Muslim Hareketi 'ni konu alan bu çalışmamız, bir çok sürpriz lerle, enteresan olaylarla, maceralarla ve hatta dinî manada tezatlarla doludur. Bu araştırmadan anladığım kadarıyla siyah müslümanlar, beyazla rın sonunun geldiğine veya en kısa zamanda beyaz insanların saltanatla rının sona ereceğine inanırlar. Siyah insanın amacı, beyaz insanlarla tartışmak değildir. Ona göre, beyaz insan ölmek üzeredir ve ölmek üzere olan bir kimse ile tartışılmaz ve mücadele edilmez. Siyah insanın arzu ettiği şey, sağlam ekonomik te mellere dayalı, kendi kendine yeterli olabilen ve siyah insanda eskiden mevcut olan yüksek ahlak seviyesine yeniden kavuşmasıdır. 0 aynı zaman da, asırlarca beyaz insana boyun eğmek zorunda bıraktığı için Hristiyan lıktan da kurtulmak arzusundadır. Kısacası onun zihninde yerleşmiş olan kölelik kavramının tamamen sökülüp atılmasını da arzu etmektedir. İşte Black Muslim Hareketi bu esaslar üzerine kurulmuştur. Hareket tamamen zenci-beyaz ayırımı yapmaktadır. Hareket 'in lideri olarak Elijah Muhammed, daha bir çoğu okuma yazma bile bilmeyen cahil taraftarların kafalarına, mitolojik, inatçı ve uydurma bazı tertipler sokmuş, onların kafalarını hayali şeylerle doldurmağa çalışmıştır. Bunun en canlı örne ği ise, beyazların kötü ve şer yaratıklar olduğunu, beyaz olmıyanların197 iyi yaratıklar olduğunu onların kafalarına yerleştirmek olmuştur. Böyle ce dinleyici ve okuyucu durumunda olan kimsenin kafasında beyaz-siyah ayırımı derhal kendiliğinden teşekkül etmiş olacaktır. Hristiyanlık; Amerika'daki siyah insanlara ne eşitlik, ne de insa na yakışır bir saygınlık getirmiştir. Siyah insana yardım edebilecek ve ya etmesi gereken yerlerde hep engellemeğe gitmiştir. Aynı zamanda bu din, doğruyu söylemek zorunda kalınca çekimser davranmıştır. İnanan in sanları renklerine göre ayırmıştır. Halbuki onun misyonu, Hz. İsa'nın ta limatlarına göre hareket ederek universal kardeşliği yaymaktı. O halde, Hristiyanlığın sevgisi, yardımları ve her yönüyle destekleri, kısacası her şeyi beyaz insanlar içindi. Buna göre beyaz olmayan insanlar için bir tek ümit kapısı kalıyordu ki, o da İslâmiyet 'ti. Siyah insanın gele ceği, güveni, adaleti ve eşitliği ancak İslam ile mümkün olacaktı. Si yah insan böyle bir dünya kurmak zorundadır veya öyle istiyor. İslâm'a bu kadar güvenen siyah insanlar kendilerini sıradan müslü manlar olarak görmediklerinden dolayı, Amerika'da mevcut olan beyaz müs lümanlarla hiç bir yakın ilişkide bulunmamışlar, kendileri için 'Muslim' kelimesini uydurmuşlardır. Bu kelime aslında ' müslüman ' terimini karşı lamakla kalmıyor aynı zamanda siyah insana göre 'Black Man' yani 'Siyah İnsan ' manasına da gelmektedir. Gerçekten müslümanlığı bir bağ olarak görselerdi, siyahlar da beyazların kullandıkları 'Moslem' kelimesini kullanır ve onlarla bir bütünlük içinde olurlardı. Siyah insan her zaman ve her yerde beyaz insana anti-tez olarak dünyaya geldiğini ve sü rekli onunla mücadele edeceğini ifade etmektedir, hareketleri de bunu göstermektedir.

SUMMARY This study of the Black Muslims has been an interesting and fascinating adventure, full of surprises and religious inconformities. In this study, as I can understand, the Black Muslims believe that the day of the white man has passed-or soon will. Peaceful integration is not the Negro's goal, for `Why integrate with a dying man?` What the Negro requires is a new morals, economic self-sufficiency, a high code of personal morale, and a return to the pristine glory of his race. He needs to free himself from all remnants of slave mentality, and Christianity, which has too long kept him doped in subservience to the white man. These are the underlying propositions upon which the movement of the Black Muslim rests. The entire movement rasts upon an absolute and inflexiable dichotomy of White-Negro, or, more accurately, white-nonwhite. Here, I can say that Elijah Muhammed, the leader, has evolved a heady array of myths, rituals, styles of greeting, to provide the ef fective scaffolding of imagery needed by his less educated followers. Again to Elijah Muhammed and his nation, White is evil, nonwhite is199 good. Thus the reader himself easily slips into a spurious black-white frame of mind. The Christian Religion is incompatible with the Negro's aspiration for dignity and equality in America. It has hindered where it could have or might have helped. The Christian Religion has been evasive when it was morally bound to be forthright. It has separated believers on the basis of color although it has declared its mission to be a universal brotherhood under Jesus Christ. In my opinion, Christian love is the white man ' s love for himself and for his race. For the man who is not white, İslam is the hope for justice and equality in the world they must or want to build tomorrow. On the other hand, I may say that the 'Black Muslims ' were not ordinary moslems, nor did they wish to be taken as such. What they wanted to do was to distinguish themselves from the small Moslem enclaves that have existed in a few American cities. They chose the spelling `Muslim` rather than the more familier `Moslem`. Further, these muslims emphasized that they were `BLack Men` black the antithesis of white.