Nörolojik defisitli hastalarda renal parenkim hasarı ve üriner ınkontinans risk faktörlerinin belirlenmesi

Abstract

Çocuk cerrahisi polikliniğine başvuran nörojen mesaneli hastalarda renalparankim hasarına neden olan risk faktörlerinin belirlenmesi ve uygulanan takip vetedavilere olan cevapların incelenmesi.Bu prospektif çalışmaya Ocak 2010 - Eylül 2011 tarihleri arasındaKahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Tıp Fakültesi (KSÜTF) Çocuk Cerrahisipolikliniğinde ilk kez nörojen mesane tanısı alıp takip ve tedavi edilen 95 çocuk alındı.Hastaların demografik özellikleri (yaş, cinsiyet vb) , nörojen mesaneye neden olanpatoloji, önceki idrar yolu enfeksiyonu hikayeleri, idrar incelemeleri, ultrasonografik(USG) ve voidingsistoüreterografik (VSUG) bulguları, böbrek sintigrafisi sonuçları(DMSA ? DTPA), ürodinamik inceleme bulguları, uygulanan tedavi yöntemleri, tedaviöncesi ve sonrası sosyal kontinans durumları kayıt altına alındıDoksanbeş hastanın 52'si Erkek, 43'ü kız ve ortalama yaş 5,06 (3 ay ? 15 yaş)idi. Altmışdokuz hasta meningomiyelosel (MMC) nedeni ile opere edilmişlerdi veyirmialtı hasta Serebral Palsy'li (CP) hastalardı. Otuzüç hastada üriner USG dehidronefroz vardı. Bu hidronefrozlu hastaların % 65 inde sintigrafik incelemede renalskar mevcuttu. Otuzbir hastada vezikoüreteral reflü vardı ve reflülü hastaların % 78 inderenal skar mevcuttu. Yetmişsekiz çocukta mesane sifinkter uyumsuzluğu (MSU)gözlendi. Bu MSU lu hastadalarda renal parankimde skar oranı % 34.6 idi. Sızdırmabasınçları (SB) 40 cmH2O'dan yüksek olan altmışyedi hastanın % 37,3 `ünde renalparankimde skar mevcuttu (p:0,013) İleri hasta yaşı, özgeçmişinde idrar yoluenfeksiyonu hikayesi varlığı, hidronefroz olması, mesane duvar kalınlığının artması,mesane kapasitesinin azalması ve mesanenin hiperrefleksik olması, vezikoüretral reflüvarlığı, mesane dolum basıncının yüksek olması, işeme esnasında detrusör sfinkterdisinerjisinin olması, kompliansın azalması, sızdırma basınçlarının 40 mmhg denyüksek olması ve hasta tanısının meningomiyelosel olması hem renal hasar hemde takipve tedaviye olumlu yanıt açısından risk faktörleriydiler.Renal paranim hasarına neden olan risk faktörlerinin bilinmesi ve nörojenmesanenin erken takip ve tedavi edilmesi renal fonksiyon kaybını azaltabilir ve tedaviile hastalar sosyal yönden daha fazla oranda kontinan olabilirler.

In this study we aimed to determine factors affecting renal scar and incontinencedevelopment, investigated following and treatment response in childrens withneurogenic bladder who applied to pediatric surgery policlinic.In this prospective study admitted 95 childrens with diagnosis the first time,treatment and follow up of neurogenic bladder between january 2010 and september2011 who applied to Kahramanmaraş Sütçü İmam University Medical FacultyDepartment of Pediatric Surgery policlinic. Demographic significances ( age, gendervb? ), to cause of patophizyologic reason, presence of previous febrile urinary tractinfections (UTI), urine analysis , ultrasonography (USG) results,voidingcystoureterography (VCUG) results , renal sintigraphy (DMSA-DTPA) ,urodynamic investigation of patients and the treatment methods , urinary continence,urinary social continence after 3-4 month follow-up were recorded.Records of 95 children admitted. 43 female ,52 male and mean age of patientswas 5,06 ( 3 month- 15 year). 69 patients operated due to meningomyelocel and 26patients followed-up due to cerebral palsy. In urinary USG, 33 children hadhydronefrozis and when investigated sintigraphyc results renal scar rate was % 65. In31 children had VUR and % 78 percent of them had renal scar in sintigraphyc results.Detrusör sphincter diskoordination (DSD) were observed in 78 childs whom renalparenchimal scar rate were %34,6 (p:0,019) when investigated sintigraphic resultes. In67 child, who had > 40 cmH2O LPP value, had %37,3 percent renal scar rate(p:0,013). Patient?s age , presence of previous febrile urinary tract infections, thepresence of hydronephrosis , increased urinary bladder ( UB ) wall thickness , decreasedUB capacity , hyperreflexia of UB , vesicoureteral reflux , increased filling pressure ofUB , decreased complians, > 40 cm cmH2O LPP value, detrusor sphincter dyssynergiawhile voiding and diagnosis of meningomyelocel were risk factors both for renalparenchimal damage, following and treathment responses.In neurogenic bladder, ıf the major risk factors of renal parencimal demage to beknow and early diagnosis and early treat,could decrease the renal function loss. In thisway with properly treatment they should be more social continence.