2 yaş üzeri obez çocuklarda plazminojen aktivatör inhibitör-1 ve doku plazminojen aktivatör seviyeleri

Abstract

Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 2017 Ocak ayından itibaren 2018 Ocak ayına kadarKahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sağlık Uygulama Ve Araştırma HastanesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı'na bağlı polikliniklere başvuran 2 yaşüstü 60 çocuk dâhil edildi. Vakalar demografik ve antropometrik değerlendirmelerinegöre hasta ve kontrol grubu olarak 2 gruba ayrıldı. 30 obezite tanısı alan çocuk hastagrubu olarak sınıflandırıldı. Obezite tanısında VKİ persantilinin 95 ve üzeri olmasıkıstas olarak alındı. VKİ'i 95 persantilin altında olan 30 hasta kontrol grubu olaraksınıflandırıldı. Çalışmaya hastalar dâhil edilirken, herhangi bir kronik hastalığı veyaakut enfeksiyonu olmaması açısından değerlendirme yapıldı. Hastalardan insülin, kanglikozu için alınan kanların yanında biyokimya tüpüne 5 cc kan alınarak PAİ-1 ve tPAçalışılmak üzere kan numuneleri toplandı. Tetkik almadan önce olguların 10-12 saataçlıkları olmasına dikkat edildi. HOMA skoru kullanılarak hastaların insülin dirençlerihesaplandı. PAİ-1 ve tPA serum seviyeleri eliza yöntemi ile çalışıldı. Alınan PAİ-1 vetPA sonuçlarının farklılığına yönelik, hasta ve kontrol grupları arasında kıyaslamayapıldı. Ayrıca İD olan ve İD olmayan gruplar arasında da PAİ-1 ve tPA sonuçlarıkarşılaştırıldı. Verilerin istatistiksel değerlendirmesinde değişkenlerin normal dağılımauygunluğu Shapiro-Wilk testi ile incelenmiştir. Normal dağılım göstermeyendeğişkenlerde iki grup karşılaştırmaları Mann-Whitney U testi ile incelenmiştir.İstatistik parametreleri Medyan (Q1-Q3) ile ifade edilmiştir. İstatistiksel anlamlılıkp<0,05 olarak kabul edilmiştir.Amaç: Bu çalışmamızdaki amacımız, vücut kitle indeksi 95 persantil ve üzerinde olan2 yaş üstü obez çocukların dolaşımındaki PAİ-1 ve t-PA seviyelerini belirlemek,anormal seviyelere sahip olan çocuklarda trombotik olaylar ve birlikte var olabilecekbirtakım bozukluk ve hastalıklar açısından var olan risk durumuna vurgudabulunmaktır.Bulgular: Toplam vakaların %53,3'ü (32 kişi) erkek, %46,7'si (28 kişi) kız cinsiyetesahipti. Grupların medyan yaş değeri 12 idi. Hasta grubunun tamamının VKİ persantili95 ve üzerinde (30 hasta), kontrol grubunun tamamının VKİ persantili 95 persantilinaltında idi (30 hasta). Kontrol grubunun VKİ'ne göre sınıflandırılmasında ise 6 hasta(%10) 85-95 persantil arasında, 2 hasta (%3,3) 75-85 persantil arasında, 4 hasta (%6,7)50-75 persantil arasında, 8 hasta (%13,3) 25-50 persantil arasında, 1 hasta (%1,7) 15-25persantil arasında, 5 hasta (%8,3) 5-15 persantil arasında, 4 hasta da (%6,7) 5 persantilve altında yer alıyordu.Hasta ve kontrol gruplarının ortalama insülin düzeyleri karşılaştırıldığında, hastagrubunun ortalama insülin düzeyi, kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlıderecede yüksek bulundu (18,9 vs 7,4, p<0,001). Hasta ve kontrol grupları arasında kanglikoz (mg/dl) düzeylerinin karşılaştırılmasında ise istatistiksel olarak anlamlı farksaptanmadı (85 vs 87, p=0,70). Hasta ve kontrol grupları arasında HOMA skorlarıkarşılaştırıldığında ise hasta grubunun ortalama HOMA skoru, kontrol grubuna göreistatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek saptandı (4,14 vs 1,58, p<0,001).Hasta ve kontrol grupları arasında PAİ-1 (ng/ml) seviyelerininkarşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,09). Hasta vekontrol grupları arasında tPA (ng/ml) seviyelerinin karşılaştırılmasında da istatistikselolarak anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,58).İD olan ve olmayan gruplarının ortalama insülin düzeyleri karşılaştırıldığında,İD yüksek olan grubun ortalama insülin düzeyi, İD olmayan gruba göre istatistikselolarak anlamlı derecede yüksek bulundu (20,3 vs 5,3, p<0,001). İD olan ve olmayangruplarının ortalama kan glikozu düzeyleri karşılaştırıldığında, İD yüksek olan grubunortalama kan glikozu düzeyi, İD olmayan gruba göre istatistiksel olarak anlamlıderecede yüksek bulundu (89 vs 84, p=0,019). İD olan ve olmayan gruplarının ortalamaHOMA skorları karşılaştırıldığında, İD yüksek olan grubun ortalama HOMA skoru, İDolmayan gruba göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu (4,32 vs 1,04,p<0,001).İD olan ve olmayan grupların arasında PAİ-1 (ng/ml) seviyelerininkarşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,17). İD olan veolmayan grupların arasında tPA (ng/ml) seviyelerinin karşılaştırılmasında istatistikselolarak anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,96).İD olan ve olmayan gruplar arasında VKİ'lerinin kıyaslanmasında İD olangrubun ortalama VKİ değeri, İD olmayan grubunkine göre istatistiksel olarak anlamlıderecede yüksekti (27,4 vs 19,0, p<0,001).Sonuç: Obezitesi olan çocukların VKİ'leri yüksek olup, plazma insülin düzeyleri debuna paralel yükseklik göstermektedir. Yüksek insülin düzeylerinin sonucu olarak dahastalarda İD gelişme olasılığı artmaktadır. İD'nin yönetiminde kilo kontrolü önemliyere sahiptir. Obez ve İD olan çocuklarda plazma PAİ-1 ve tPA seviyelerinde obezolmayan çocuklara oranla anlamlı farklılık gözlenmemiştir. Obez ve İD olan çocuklardaPAİ-1 ve tPA seviyelerinin artışına neden olabilecek, obeziteye eşlik eden ek patolojiksüreçler (örneğin metabolik sendrom, hipertansiyon) hakkında ileri araştırmalara ihtiyaçvardır. Obez çocuklarda PAİ-1 ve tPA seviyeleri normal olabilmekte, ileriye dönükolarak gelişebilecek trombotik, aterosklerotik, kardiyovasküler problemlerinöngörülmesinde tek başına belirleyici bir faktör olarak kullanımları için daha ayrıntılıaraştırmalara ihtiyaç vardır.Anahtar Kelimeler: Obezite, PAİ-1, tPASayfa Adedi: 56Danışman: Doç. Dr. Fatih TEMİZ

Aim: The aim of this study was to determine the levels of PAI-1 (Plasminogenactivator inhibitor-1) and tPA (Tissue plasminogen activator) in the circulation of obesechildren, and to emphasize the risk status for a number of disorders in children withabnormal levels.Material and method: From January 2017 to January 2018, 60 children aged over 2years who were admitted to outpatient clinics of Pediatrics Department ofKahramanmaraş Sütçü İmam University were included in the study. Cases were dividedinto two groups according to their demographic and anthropometric evaluations.According to BMI (Body Mass Index) values, 30 children were diagnosed as obesitywho were classified as patient group and the others were classified as control group.While patients were included in the study, any chronic disease or acute infection wasevaluated.Blood samples were collected from patients to study insulin, blood glucose,PAI-1 and tPA. It was noted that the patients had fasting for 10-12 hours before takingblood samples.Insulin resistance (IR) of patients was calculated by using HOMA(Homeostasis Model Assessment) score. PAI-1 and tPA serum levels were determinedby elisa method. A comparison was made between the patient and the control groups forthe difference of the PAI-1 and tPA results. In addition, PAI-1 and tPA results werecompared between IR and non-IR groups.Results: Of the total cases, 53.3% (32 cases) were male, 46.7% (28 cases) had femalegender (Table 1). When the mean insulin levels of the patient and control groups werecompared, the mean insulin level of the patient group was significantly higher than thecontrol group (18.9 μIU/ml vs 7.4 μIU/ml, p <0.001) (Table 2). When HOMA scoreswere compared between patient and control groups, mean HOMA score of the patientgroup was found to be significantly higher than the control group (4.14 vs 1.58, p<0.001) (Table 2, Figure 1). There was no statistically significant difference in PAI-1(ng/ml) levels between patient and control groups (21,5 ng/ml vs 24,6 ng/ml, p = 0.09)(Table 2). There was no statistically significant difference between tPA (ng/ml) levelsbetween patient and control groups (104,1 ng/ml vs 112,7 ng/ml, p = 0.58) (Table 2).When the mean insulin levels of the IR and non-IR groups were compared, the meaninsulin level of the IR group was found to be significantly higher than the non-IR group(20.3 μIU/ml vs 5.3 μIU/ml, p<0.001) (Table 3). When the mean blood glucose levelsof the patients with and without IR were compared, the mean blood glucose level of theIR group was found significantly higher than the non-IR group (89 mg/dl vs 84 mg/dl,p=0.019) (Table 3). When the mean HOMA scores of the IR and non-IR groups werecompared, the mean HOMA score of the IR group was statistically higher than the non-IR group (4.32 vs 1.04, p <0.001) (Table 3). No statistically significant difference wasfound in the comparison of PAI-1 (ng / ml) levels between IR and non-IR groups (21,7ng/ml vs 24,8 ng/ml, p = 0.17) (Table 3, Figure 2). Also there was no statisticallysignificant difference in tPA (ng / ml) levels between IR and non-IR groups (104,7ng/ml vs 115,2 ng/ml, p = 0.96) (Table 3, Figure 3). Statistically, the mean BMI of theIR group was significantly higher than that of the non-IR group (27.4 vs. 19.0, p<0.001) (Table 3).Conclusion: The BMI of obese children is high and parallel to this, plasma insulinlevels are also elevated. As a result of high insulin levels, the probability of IRdevelopment is increasing in patients. Weight management has an important role in themanagement of IR. There was no statistically significant difference in plasma PAI-1 andtPA levels in obese children compared to non-obese children. In addition, there was nostatistically significant difference in plasma PAI-1 and tPA levels in children with IRcompared to non-IR children. Further research is needed on additional pathologicalprocesses (eg. metabolic syndrome, hypertension) associated with obesity, which maylead to an increase in PAI-1 and tPA levels in children with obese and IR. PAI-1 andtPA levels may be normal in obese children and further investigations are needed fortheir use as a predictive factor alone in predicting future thrombotic, atherosclerotic andcardiovascular problems.Keywords: Obesity, PAI-1, tPAPage Number: 56Advisor: Assoc. Prof. Dr. Fatih TEMİZ