İnvitro perfüze rat kalbinde prime solüsyon ve kardiyoplejiye kaptopril ve lisinopril ilavesinin myokard üzerine etkileri

Abstract

58 ÖZET Kalp cerrahisindeki gelişmeler sonucunda kalp operasyonları giderek daha az mortalite ve morbidite ile yapılmaktadır. Cerrahi teknik kadar myokard koruması alanındaki ilerlemeler bugünkü başarılı operasyonlarda etkilidir. Operasyon sırasında myokardı iskemik hasardan ve reperfuzyon hasarından daha iyi koruyabilmek amacıyla CPB ve kardiyoplejiye çeşitli ilaçlar eklenerek bu ilaçlatın myokard üzerine etkileri araştırılmaktadır. Bizde bu tez çalışmasında myokard üzerine akut ve kronik olumlu etkileri bilinen ACE inhibitörlerinden; -SH içeren kaptopril ile -SH içermeyen lisinopril'in, prime solüsyon ve kardiyoplejiye eklenmesinin myokard üzerine etkilerini ve -SH grubunun bu etkideki yerini araştırdık. Çalışma nörohümoral etkileri ortadan kaldırmak için izole perfüze rat kalbinde (Langendorff sistemi) gerçekleştirildi. Ratlar üç gruba ayrıldı; 1. grup kontrol grubu (14 rat), 2. grup 100umol/lt lisinopril grubu (12 rat), 3. grup 360jımol/lt kaptopril grubu (12 rat) olarak çalışıldı. Tüm gruplarda 20 dakika perfüzyon sonrası kardiyoplejik arrest ve sürekli kardiyopleji infüzyonu ile 30 dakika iskemi oluşturuldu. İskemi sonrası tekrar 30 dakika reperfuzyon yapıldı. Üaç gruplarında prime solüsyon ve kardiyoplejiye, gruba göre lisinopril veya kaptopril eklendi. Tüm gruplarda perfuzyonun 15 ve 20. dakikaları ve reperfüzyonun 10-30. dakikaları arası her beş dakikalık periyotta koroner kan akımı, reperfüzyonun 30. dakikasında kalbin oksijen tüketimi, perfuzyonun 20. reperfüzyonun 15. ve 30. dakikalarında CPK, LDH, AST enzim sekresyonu ölçüldü.59 Her iki ilaç da kontrol grubuna göre perfîizyon ve reperfîizyon döneminde koroner kan akımını ve reperfüzyonun 30. dakikasında kalbin oksijen tüketimini istatistiksel olarak anlamlı arttırdı. Her iki ilaç da iskemi sonrası sekrete olan hücre içi enzim miktarını azalttı fakat bu azalma istatistiksel anlamlı değildi. Bu sonuçların literatür gözden geçirilerek tartışılması ile ACE inhibitörlerinin, koroner kan akımını artırıcı etkileri nedeniyle; preoperatif riskli koroner arter hastalarında, oksijen ihtiyacı artmış hipertrofik myokardda ve CPB süresi uzun sürmesi beklenen vakalarda, kullanılabilecekleri sonucuna vardık. Kalbin oksijen tüketimim arttırıcı etkilerinin olması, CPB sırasında reperfîizyon hasarına karşı koruyucu olabileceklerini düşündürdü. Hücre içi enzimlerin sekresyonunu azaltmaları da ACE inhibitörlerinin myokardın korunmasında etkili olduklarını düşündürdü. Her iki ilaçla da benzer sonuçlar almamız -SH grubunun bu etkilerde rolü olmadığı veya rolü olsa bile tek mekanizma olmadığı düşüncesine bizi ulaştırdı.