Tavşanlarda alkali yanığa bağlı kornea damarlanmasına nitrik oksit sentaz inhibitörlerinin etkisi

Abstract

ÖZET AMAÇ : Tavşanlarda şiddetli alkali yanığa bağlı kornea damarlanmasına, özgün ve özgün olmayan NOS inhibitörleri aminoguanidin ve N-nitro-L-arginine- methylester (L-NAME)'in etkisini incelemek. YÖNTEM : Kırk beş adet Yeni Zelanda beyaz erkek tavşanı rastgele yöntemle, herbiri 15 hayvandan oluşan plasebo kontrol (izotonik şalin), L-NAME ve aminoguanidin şeklinde üç gruba ayrıldı. Standart alkali kornea yanığı, 4 N sodyum hidroksit (NaOH) emdirilmiş 7 mm çaplı, disk şeklindeki Whatman # 3 filtre kağıdının merkezi kornea bölgesinde 2 dakika tutulması ile sağlandı. Kontrol ve çalışma gruplarındaki gözlere, alkali yanıktan 1 hafta önce başlayarak 14 gün sonrasına kadar hergün, izotonik şalin, L-NAME (100mM) veya aminoguanidin (100mM) solüsyonundan 0,1 mi subkonjunktival olarak uygulandı. Kornea damarlanması alkali yanıktan 15 gün sonra biyomikroskopi ile değerlendirildi. Alt yarıdaki en uzun üç damar ve üst yandaki en uzun iki damara ait ortalama uzunluk değerleri, alt ve üst kadranlara ait ortalama damarlanma cevabı olarak belirlenip, bu iki ortalamanın toplamı neovasküler indeks (Nİ) olarak hesaplandı. Yeni damarlanma cevabı saat kadranı olarak damarlanmanın yaygınlığı ve tüm saat kadranları ndaki en büyük damar uzunluklarının ortalaması alınarak hesaplanan ortalama damar uzunluğu olarak da değerlendirildi. Korneadaki nitrik oksit (NO) üretiminin göstergesi olarak doku nitrit düzeyi ölçüldü. Seçilmiş kornealarda yapılan histopatolojik incelemede, yanık bölgesindeki iltihabi hücrelerin görünüm ve sayıları değerlendirildi. BULGULAR : Nİ gruplar arasında 14 gün sonra benzer olarak bulundu (p > 0.05). Bununla birlikte, damarlanmanın saat kadranı olarak ifade edilen yaygınlığının, L- NAME ve aminoguanidin gruplarında kontrol grubuna göre anlamlı olarak arttığı 39gözlendi (sırasıyla p < 0.001 ve p <Ö.0Ö1). Benzer şekirde saat locTranı başına düşen ortalama damar uzunluğunun, L-NAME ve aminoguanidin ile tedavi edilen hayvanlarda kontrol grubuna göre belirgin bir şekilde artmış olduğu izlendi (sırasıyla p < 0.001 ve p < 0.001). L-NAME ve aminoguanidin grupları arasında, damarlanma yaygınlığı (p = 0.616) ve ortalama damar uzunluğu (p = 0.724) açısından anlamlı bir farklılık tespit edilmedi. Merkezi bölgesinin histolojik incelemesinde, iltihabi hücrelerin görünümleri ve sayıları açısından belirgin bir farklılık izlenmedi (p > 0.05). SONUÇLAR : Çalışma sonuçlarımız, özgün ve özgün olmayan NOS inhibitörlerinin şiddetli korneal alkali yanığa bağlı damarlanma cevabını arttırdığını göstermekte olup, NO'nun kornea damarlanmasında olduğu gibi artmış damarlanma durumlarında endojen bir inhibitor olarak etki ettiğini düşündürmektedir. Anahtar Kelimeler : Nitrik oksit, Nitrik oksit sentaz inhibitörleri, Kornea damarlanması, Kornea alkali yanığı. 40

ABSTRACT PURPOSE : To evaluate the effects of specific and nonspecific NOS inhibitions, aminoguanidine and L-NAME on corneal neovascular response to severe alkali burn in rabbits. METHODS : Forty-five male New Zealand white rabbits were randomly divided into three subgroups, each consisting of 15 animals; placebo (isotonic saline) control group, L-NAME and aminoguanidine treatment groups. A standard corneal alkali burn was produced in the right eyes using 7 millimeter alkali-immersed filter discs applied to the central cornea for 2 minutes. Control and study eyes were given daily subconjunctival dose of 0.1 ml_ of isotonic saline, L-NAME (100mM) and aminoguanidine (100 mM) from 1 week before surgery to 14 days after alkali burn. CNV response were examined by slit lamp biomicroscopy at 15 days after corneal alkali injury. Neovascular Index (Nl) was calculated as sum of the mean inferior and superior quadrant vascularities, the mean lengths of three and two longest vascular tufts in inferior and superior halves of the cornea respectively. Neovascularization was also assessed by degree (clock-hours) of neovascular invasion and avarage radial vessel length by measuring length of the longest vascular tuft at every clock hour using the height of the slit-lamp illumination beam. Tissue nitrite level was measured as an index of nitric oxide production in the cornea. Histopathologic examinaton of the representative corneas including semiquantitative assessment of the inflammatory cell infiltration in the central injury site was also performed. RESULTS : The mean Nl after 14 days was found similar among the groups (P > 0.05). However, clock-hour involvement of CNV as a measure of degree of 41neovascularization significantly increased in L-NAME and aminoguanidine study groups compared to the control group (P < 0.001 and P < 0.001 respectively). Consistently, the avarage vessel length per clock-hour was also found to increase significantly in corneas from L-NAME and aminoguanidine treated animals compared to their corresponding controls (P < 0.001 and P < 0.001 respectively). No significant difference was detected in degree of CNV (P = 0.616) and avarage vessel length (P = 0.724) between L-NAME and aminoguanidine groups. Histological examinations of the central injury site revealed no marked difference in terms of histological appearance and the number of inflamatory cells between control and study corneas (P > 0.05). CONCLUSIONS : Our results conclusively show that specific and nonspecific NOS inhibitors increase neovascular response to severe corneal alkali burn, suggesting that NO may act as an endogenous inhibitor of the increased angiogenic processes such as CNV. Key Words Nitric oxide, Nitric oxide synthase inhibitors, Corneal neovascularization, Corneal alkali burn. 42