Biyometri formüllerinin katarakt ameliyatı sonrası refraktif hayata etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

7. ÖZET BİYOMETRİ FORMÜLLERİNİN KATARAKT AMELİYATI SONRASI REFRAKTİF HATAYA ETKİLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ Amaç: Bu çalışmanın amacı GİL gücü hesaplamalarında kullanılan teorik ve regresyon formüllerinin ameliyat sonrası refraksiyon tahmin güçlerini karşılaştırmaktır. Yöntem ve Gereç: Katarakt ekstraksiyonu ve kapsül içi göz içi lens (GİL) implantasyonu uygulanan hastaların dosyalarının retrospektif incelenmesi ile hasta bilgileri elde edildi. Daha önce SRK-II (regresyon) formülü ile GİL gücü hesaplanan 319 hastaya 4 teorik (SRK/T, Binkhorst II, Hoffer Q, Holladay I) formül ile tekrar GİL gücü hesabı yapıldı. Beş formülle elde edilen ameliyat sonrası refraktif hata aksiyel uzunluk, ortalama keratometri değeri, GİL materyali ve cerrahi tekniğe göre karşılaştırıldı. Bulgular: Tüm hastaların ameliyat sonrası ortalama refraksiyonları -0.85 ±1.26 D (minimum -4.38 ; maksimum +2.88 D) idi. Aksiyel uzunluğu 22.0 mm'nin altında olan kısa gözlerde -0.78 ±1.20 D, 22.0 - 24.5 mm arasında - 0.85+1.22 D, 24.5 - 26.0 mm arasında -1.51 ±1.35 D ve 26.0 mm'nin üstündeki 59uzun gözlerde ise -1.52±1.42 D idi. Elde edilen ortalama refraksiyon AU arttıkça, miyopi yönüne kayma eğilimindeydi. Tüm gözlerde ortalama mutlak sapma SRK-T'de 1.15±0.90 D, SRK-ll'de 1.09±0.87 D, Binkhorst ll'de 1.33+0.99 D, Hoffer O'da 1.26±0.95 D ve Holladay I formülünde 1.22±0.93 D idi (p=0.01). Aksiyel uzunluklara göre en az ortalama mutlak sapma kısa, normal ve orta uzunluktaki gözlerde SRK-II (sırayla, 0.94±0.78, 1.09±0.84, 1.19±0.97 D) ve uzun gözlerde ise Holladay I (0.49±0.55 D) formülleri ile elde edildi. Ortalama mutlak sapma ve kornea gücü arasında Binkhorst II formülü (p=0.007) dışında diğer formüllerde istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Düz kornealardan dik kornealara doğru gidildikçe, SRK-II formülünün ortalama mutlak sapması artarken, Binkhorst II ve Hoffer Q formüllerininki azalmaktaydı. GİL materyali (225 (%70.5) göze polimetil metakrilat (PMMA) ve 94 (%29.5) göze akrilik GİL) ve formüllerin ortalama mutlak sapmaları arasında SRK-II formülü dışında, tüm teorik formüllerde anlamlı ilişki vardı. Ortalama mutlak sapma PMMA GlL'lerinde, akrilik lenslerden daha azdı. Hastaların 141 'ine (%44.2) fakoemülsifikasyon, 148'ine (%46.4) manuel küçük insizyonlu EKKE (fako-seksiyon, sandviç) ve 30'una (%9.4) klasik EKKE yöntemi ile katarakt cerrahisi uygulandı. Formüllerin mutlak sapmaları ile cerrahi teknik arasında anlamlı ilişki yoktu. Sonuç: Genel olarak SRK-II formülü aksiyel uzunluk, kornea gücü ve GİL materyalinden en az etkilenen formül olarak bulundu. SRK-II formülünde modifikasyon yapılırken, AU yanında kornea gücüne de dikkat edilmelidir. Cerrahi tekniklerin ameliyat sonrası refraksiyon üzerine etkisi bulunmadı. Anahtar Kelimeler: Katarakt cerrahisi, biyometri formülleri, GİL gücü, aksiyel uzunluk, kornea gücü, GİL materyali, cerrahi teknik. 60

8. SUMMARY THE EFFECT OF BIOMETRIC FORMULAS ON REFRACTIVE ERROR AFTER CATARACT SURGERY Purpose: The aim of this study is to compare predictive abilities of the regression and theoretic formulas used for calculation of IOL power with respect to the postoperative refraction. Material and Method: Data was obtained retrospectively from the recordings of patients who undergone cataract extraction and IOL implantation. The IOL power of 319 eyes, previously calculated through SRK-II (regression) formula, was recalculated using 4 theoretic formulas (SRK/T, Binkhorst II, Hoffer Q, Holladay I). The postoperative refractive errors obtained via these 5 formulas was compared to each other according to the axial lengths, mean keratometric values, IOL materials and operative techniques. Results: The averaged refraction of all patients was -0.85±1.26 D (minimum -4.38; maximum +2.88 D). It was -0.78 ±1.20 D, -0.85±1.22 D, -1.51 ±1.35 D, and -1.52±1.42 D in the eyes with an axial length less than 22.0 mm, between 22.0 - 24.5 mm, 24.5 - 26.0 mm, and longer than 26 mm, respectively. 61As the axial length increase, postoperative averaged refraction increased to more myopic values. The mean absolute errors in all eyes according to SRK-T, SRK-II, Binkhorst II, Hoffer Q and Holladay I formulas were 1.15±0.90 D, 1.09±0.87 D, 1.33±0.99 D, 1.26±0.95 D, and 1.22±0.93 D respectively (p=0.01). In the eyes less than 22.0 mm, between 22.0 - 24.5 mm, and 24.5 - 26.0 mm the least mean absolute errors were obtained through SRK-II formula (0.94±0.78, 1.09±0.84, 1.19±0.97 D respectively), whereas it was obtained through the Holladay I formula in the eyes longer than 26 mm (0.49±0.55 D). No statistically significant relation was found between mean absolute error and corneal power through all formulas except Binkhorst II formula (p=0.007). As approached from flat to steep corneas, the mean absolute errors for Binkhorst II (p<0.001) and Hoffer Q (p=0.008) formulas decreased, while it increased according to SRK-II formula. There was a significant relation between IOL material (225 of all eyes (70.5%) with poly methyl metacrylate (PMMA) and 94 eyes (29.5%) with acrylic IOL) and mean absolute error according to all theoretic formulas used except SRK II formula. Mean absolute error was less PMMA lOLs than acrylic ones. Of all eyes, 141 (44.2%) underwent phacoemulsification, 148 (46.4%) manual small incision ECCE (phaco-section, sandwich), and 30 (9.4%) classical ECCE. There was no significant relation between mean absolute error and the surgical techniques. Conclusion: The SRK II formula was found to be the least affected formula by axial length, corneal power and IOL material. In the modification of SRK II formula in addition to axial length, the corneal power should also be taken into account. The surgical techniques were found to have no affect on the postoperative refraction. Keywords: Cataract surgery, biometric formulas, IOL power, axial length, corneal power, IOL material, surgical techniques. 62