Varus gonartrozlu dizlerde medial açık kama osteotomisi ve retrotüberkül osteotomisi tekniklerinin kısa-orta dönem sonuçlarının klinik ve radyolojik olarak değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Klinigimizde diz medial kompartman osteoartriti nedeni ile yüksek tibialosteotomi uygulanmıs olan hastalarda, medial açık kama osteotomisi (MAKO) veretrotüberkül osteotomisi (RTO) tekniklerini radyolojik ve klinik sonuçlar yönündendegerlendirmek istedikHastalar ve Yöntem: Yüksek tibial osteotomi uygulanan 97 dizin 43 tanesiçalısmaya alındı. 43 dizin 27 `sine medial açık kama osteotomisi (ortalama yas 55) ve16' sınada retrotüberkül osteotomisi (ortalama yas 57) uygulandı. Ortalama takipsüresi MAKO grubunda 40,6 ay (9 - 68 ay), RTO grubunda ise 14 aydı (7 - 27 ay).Radyolojik olarak femorotibial açı, kalça - diz - ayakbilegi açısı, femoral kondil - tibialplato açısı, femoral kondil - femoral saft açısı, tibial plato - tibial saft açısı, tibial egimaçıları (anterior tibial korteks, tibial anatomik aks, posterior tibial korteks referansçizgilerine göre) ve patellar indeks oranları (Insall - Salvati, Blackburne - Peel, Catonindeks) ölçüldü. Osteoartritin derecesi artroskopik olarak Outerbridge yöntemi,radyolojik olarak da Ahlback yöntemi ile degerlendirildi. Klinik degerlendirme HSS(Hospital for Special Surgery) ve SF-36 (Short Form-36) skorlama sistemlerikullanılarak yapıldı.Bulgular: MAKO grubunda patellar indeks oranlarında belirgin derecede azalmamevcutken, RTO grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir degisim izlenmedi. Tibialegim incelendiginde MAKO grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir artıs mevcutken,RTO grubunda degisim görülmedi. Femorotibial açı degerlerindeki degisim için her ikigruptaki sonuçlar arasında anlamlı farklılık yoktu. HSS ve SF-36 skorlarındaki artıslarher iki grup içinde anlamlıydı. BMI ve yas parametrelerinin korreksiyon kaybında etkiliolabilecegini gördük.Sonuç: Retrotüberkül osteotomi tekniginin patellofemoral sorunları olan ve ileriderecede düzeltme gereken olgularda tercih edilebilecek bir yöntem oldugunudüsünmekteyiz.

Objective: Our aims were to evaluate medial open wedge and retrotubercleosteotomy techniques in radiologically and clinically for the patients who were treatedfor medial compartment osteoarthritis by high tibial osteotomy in our clinic.Patients and methods: We treated 97 knees with high tibial osteotomy and 43 ofthem included our study. Medial opening wedge osteotomy (MOWO) technique wereused in 27 knees and Retrotubercle osteotomy (RTO) technique were used in 16knees. Average follow up period was 40,6 months (9-68 months) for MOWO groupand 14 months (7-27 months) for RTO group. Radiologically femorotibial angle, hip -knee - ankle angle, femoral condyle - femoral shaft angle, femoral condyle - tibialplateau angle, tibial plateau - tibial shaft angle, tibial slope angles (reference lines,anterior tibial cortex, tibial anatomical axis, posterior tibial cortex) and patellar indexratios (Insall - Salvati, Blackburne - Peel, Caton index) were measured onpreoperative, postoperative and last follow up radiographs. Arthrosis were evaluatedarthroscopically and radiologically according to Outerbridge classification andAhlback classification. HSS and SF?36 scoring systems were used for the clinicalevaluation.Results: Patellar index ratios were decreased significantly in MOWO group, howeverthere weren?t statistically significant alterations in RTO group. Tibial slope angleswere increased significantly in MOWO group but not in RTO group. There were notstatistically significant differences between two group for the femorotibial angle valuealterations. HSS and SF-36 scores increased in two groups significantly. We foundthat loss of correction may influenced by BMI and age factors.Conclusion: We believe that retrotubercle osteotomy technique may prefer for thepatients who have patellofemoral problems and needs to excessive angle correction.