Akut akciğer travmalarında melatonin ve deksametazon`un ratlar üzerindeki etkileri

Abstract

Torasik yaralanmalar sonucu gelişen pulmoner kontüzyon ciddi morbidite ve mortalite nedenidir. Pulmoner kontüzyon sonucunda hastalarda gözlenen akut solunum yetmezliği veya akut solunum yetmezliği sendromu ciddi bir problemdir. Günümüzde pulmoner kontüzyon sonucunda ortaya çıkan pnömoni, akut solunum yetmezliği sendromu ve uzamış mekanik ventilasyon gibi klinik tabloların semptomatik tedavileri dışında belirlenmiş ve kullanılan bir tedavi yöntemi yoktur. Bu durum hastaların hastanede kalış sürelerini artırmakta ve hastane maliyetinin yüksek olmasına neden olmaktadır. Morbidite ve mortalite oranlarının yüksek olması, belirgin bir tedavi yönteminin olmaması nedeni ile pulmoner kontüzyon hakkında deneysel ve klinik çalışmalar yapılmaktadır.Toraks travmasında yaralanma birincil hasar ve ikincil hasar olmak üzere iki mekanizmayla olur. Birincil hasar travmanın direkt etkisiyle mekanik yırtılma sonucu ortaya çıkar. İkincil hasar ise inflamatuar cevap ve oksidatif stres reaksiyon kaskadının başlaması sonucu meydana gelir.Çalışmamızda ratlara travma modeli ile pulmoner kontuzyon oluşturuldu. Oluşturulan pulmoner kontuzyonlu ratlarda melatonin ve deksametazonun lipid peroksidasyonu, serbest oksijen radikalleri üzerine biyokimyasal ve histopatolojik etkileri araştırıldı.Bu çalışmada 80 adet erişkin dişi (200-250 gr) Spraque Downey rat kullanıldı. Genel anestezi altında yüksekten düşürme modeli ile künt toraks travması oluşturuldu. Ratlar, kontrol grubu, travma grubu, melatonin tedavi grubu, deksametazon tedavi grubu ve melatonin-deksametazon kombine tedavi grubu olarak 5 gruba ayrıldı. Her grupta yer alan ratların yarısı (8 adet) ilk 24. saatte diğer yarısı 48. saatte sakrifiye edilerek lipit peroksidasyon ürünü olan tiyobarbitürük asit reaktif bileşenleri ve miyeloperoksidaz, bir endojen antioksidan olan nitrik oksit düzeyleri değerlendirildi.Bunun yanında her grupta yer alan ratların yarısı ilk 24. saatte ve diğer yarısı da 48. saatte sakrifiye edilerek histopatolojik etkileri incelendi. Künt toraks travması sonrası serum nitrit, TBARS, myeloperoksidaz düzeyinde ilk 24. saatte önemli bir değişiklik görülmezken, 48. saatte anlamlı şekilde artış gözlenmiştir. Travma sonrası doku TBARS ında ise 24. ve 48. saatlerde bir değişiklik olmadı. Deksametazon uygulanan grupta 48.saatte serum tiyobarbitürik asit reaktif bileşenleri ve nitrit düzeyinde bir değişiklik saptanmazken, miyeloperoksidaz düzeyinde anlamlı bir azalma görüldü. Travma grubunda 48. saatte yükselmiş olan serum tiyobarbitürik asit reaktif bileşenlerin düzeyi melatonin uygulaması ile anlamlı şekilde azalmıştır. İstatistiksel olarak anlamlı bulunmasa da melatoninin miyeloperoksidaz düzeyini 48. saatte azaltmış olduğu saptandı.Melatonin ve deksametazonun antiinflamatuar, antioksidan etkisi mevcuttur. Etki ilk 24 saatte birbirine yakın iken 48. saatte deksametazon melatoninden daha etkin görünmektedir. Kombine tedavi ile monoterapi arasında antiinflamatuar etki açısından istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamadı.

Thoracic injuries are present in the vast majority of blunt trauma patients and are associated with significant mortality and morbidity. Lung contusion is an important problem presented with acute respiratory failure or acute respiratory distres syndrome in trauma patients. As there is still no widely accepted and standardised therapatic approach to pulmonary contusion except the symptomatic treatment for the development of pneumonia, acute respiratory distress syndrome and prolonged mechanical ventilation. Thus the patients had longer hospital stay and higher hospital costs. Because of the high mortality and morbidity rates and no special treatment strategies presented, lots of clinical and expremental studies focused on pulmonary contusion.The lung injury occurs via two mechanisms: Primary as a result of mechanical shearing resulting from exposure to the rapid compression or decompression cycle (blunt trauma), and secondary, as a consequence of initiating a cascade of reactions including oxidative stres and inflammatory response.In our study, pulmonary contusion is formed in rats with a trauma model. We investigate the effects of melatonin and dexamethasone on lipid peroxidation and free radicals of oxygen with biochemical assay and histopathological assay.Eighty adult female Spraque Downey rats (240-250 grams) were used in this study. All animals were anaesthetized and the blunt chest injury was performed by the weight-drop technique. The rats randomized into five groups namely the control group, trauma group, melatonin treatment group, dexamethasone treatment group, melatonin and dexamethasone combined treatment group. All groups were divided two subgroups (n=8) were sacrified first 24. hours to represent the acute phase and the other groups (48.hours). The levels of tiobarbitürük acid and myeloperoxidase which are the products of lipid peroxidation, nitric oxide which have an endogene antioxidant activity, evaluated and each subgroups also examined for the histopathological effect.After blunt chest trauma; serum nitrit, TBARS, myeloperoxidase levels were not significantly changed in first 24. hours, they were significantly increased in 48. hours. There was no significant difference in the measurement of tissue TBARS levels of trauma groups at 24. hour and 48. hour.Serum thiobarbituric acit reactive species and nitric oxide levels were not changed in the dexamethasone treatment group at 48. hours? measurement. Althought myeloperoxidase levels were significantly lower. Trauma groups increased serum thiobarbituric acit reactive species levels at 48 hour measurement were significantly decreased with melatonin treatment. The myeloperoxidase levels measured at 48. hour were decreased with melatonin treatment but it was not statistically significant.Melatonin and dexamethosone have anti-inflammatory and antioxidant effects. The effects of both agents were similar in first 24 hours, but dexamethasone was more effective than melatonin in 48. hours. We compared the anti-inflammatory effects of combined and monotherapy and there was no statically significant difference.