Çocuk suprakondiler humerus kırıkları cerrahi tedavisi orta-uzun dönem sonuçlarımız

Abstract

Suprakondiler humerus kırıkları çocuklarda distal radius kırıklarından sonra en sık görülen kırıklardır. Dirsek ve çevresi kırıklarının %50-75 ini oluştururlar. Sıklıkla okul çağında (7-11) görülür. Genellikle ekstansiyon tipi kırıklar açık el üzerine düşme sonucu oluşur. Ciddi komplikasyonların gelişme riski nedeniyle, yakın takip ve iyi bir tedavi gerekir. Deplase suprakondiler kırıkların tedavisinde bir çok yöntem tanımlanmasına rağmen halen tedavide tam bir konsensus oluşmamıştır. Tedavideki temel amaç tam bir hareket açıklığı ve normal dirsek görümünün kazanılmasıdır.Bizim yaptığımız retrospektif çalışmada, suprakondiler humerus kırığı olan pediatrik yaş grubundaki 50 hasta tedavi edilmiştir. Bunların 24'ü erkek, 26'sı kızdır. Ortalama yaş 9.95 (3-14 yaş)`dir. Yirmidört hastada sağ tarafta kırık varken yirmialtı hastada sol tarafta kırık mevcuttu. Kırıklar Gartland sınıflamasına göre sınıflandırılmıştır ve sadece tip III kırıklar çalışmaya dahil edilmiştir. Tüm hastalarda ekstansiyon tip kırık görülmüştür. Etyolojide basit düşme olduğu saptanmıştır. Son kontrolde Bauman açısı, humerokapitellar açı, dirsek taşıma açısı ölçülmüş ve sağlam ve kırık taraf karşılaştırılınca fark bulunamamıştır.Flynn Kriterlerine göre: opere edilen 50 vakamızın 48'inde (%96) fonksiyonel sonuç mükemmel; 1'inde (%2) kötü; 1'inde (%2) iyi olarak bulunmuştur. Kozmetik sonuç açısından ise vakaların 48'inde (%96) sonuç mükemmel, 2' sinde (%4) iyi olarak bulunmuştur.Deplase olmuş çocuk suprakondiler kırıkların tedavisinde, kapalı redüksiyon perkütan telleme yönteminin kırık hattının açılmaması, daha az travma özelliği gibi avantajları olmasına rağmen, bizim çalışmamız göstermiştir ki Gartland tip III suprakondiler humerus kırıklarının tedavisinde lateral yaklaşımla açık redüksüyon perkütan telleme, kırık hattının gözle görülerek tam bir anatomik redüksiyona izin vermesi nedeniyle yüksek başarı oranına sahipken komplikasyon oranı oldukça düşüktür.

The most common fractures in children are supracondylar humerus fractures after distal radius fractures. They include 50-75% of elbow and its peripheric fractures. They?re mostly seen school ages(7-11). Generally extension type fractures seen after falling on open hand. They require close follow-up subsequent to successfull treatment, because of having a great risk ofmany complications. Many treatment methods have been described for the treatment of displaced supracondylar fractures of the humerus, however it has not been reached a consensus for the choice of the treatment. The basic aim in treatment is to gain full range of motion and to obtain normal elbow appearence in terms of cosmetic.In this retrospective study, 50 pediatric patients (24 boys,26 girls ; mean age 9.95 years; range 3 - 14 years) evaluated who are treated due to displaced supracondylar humerus fractures in our clinic. İn twentyfour patients right side affected, while left side affected in twentysix patients. Fractures evaluated according to Gartland classification and only type III fractures were included to the study. All patients had extension type fractures. Etiology of trauma was simple fall in all patients. At last controls the measurements of Baumann angle, lateral humerocapitellar angle, elbow carrying angles had no significant differencess.According to Flynn et al. criteria the functional results were perfect in 48 (96%) patients, one is good (2%) ,one is poor (2%) while the cosmetic results were perfect in 48 (96%) patients, good in 2 (2%) patients.Although closed reduction percutaneous kirshner fixation technique has some advantages such as less surgical trauma, preserve fracture hematoma, Our study had showed that open reduction and percutaneos pinning through a lateral approach permits definite fracture reduction and was effective and safe in the treatment of Gartland type 3 fractures with high success rate and low complications rate.