Malatya İnönü Üniversitesi`nde son 3 yılda yapılan ardışık 304 canlı vericili karaciğer naklinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Nisan 2007-Nisan 2010 yılları arasında merkezimizde 299 hastaya 304 canlı vericili karaciğer nakli yapıldı. Çalışmamızda bu 304 CVKN olgusunun donör ve alıcı morbidite ve mortaliteleri değerlendirildi.Hastalar ve yöntem: CVKN programımızın başladığı 25 Nisan 2007'den, bu tezin yazıldığı Nisan 2010 tarihine kadar 299 hastaya ardışık 304 CVKN yapıldı. Bu 304 CVKN olgusunun donör ve alıcıları çalışmayı oluşturdu. İkiyüz doksan dokuz hastanın 5'ine çeşitli nedenlere bağlı greft yetmezliği nedeniyle ikinci bir CVKN yapıldı. Hastane mortalitesi, CVKN'den sonra geçen gün sayısından bağımsız CVKN için aynı hastane yatışında gerçekleşen ölüm olarak tarif edildi.Bulgular: Bütün donörler bu tez yazılırken 1 haftadan 3 yıla değişen izlem süreleriyle sağ ve sağlıklıydı. Komplikasyon oranı % 27 idi (83 donör). Bu komplikasyonlar ise % 2 safra kaçağı, % 2 intraabdominal kanama, % 0.6 şilöz peritonit, % 0.3 falsiformopeksinin yapılmamasına bağlı hepatik venöz obstrüksiyon, % 11 yüzeyel cerrahi alan infeksiyonu, % 2 insizyonel herni ve % 8 akciğer komplikasyonları (atelektazi, pnömoni) idi. Erken postoperatif dönemde alıcı komplikasyon oranı % 51'di. En sık karşılaşılan komplikasyon infeksiyondu: 32 hastada akciğer infeksiyonu gelişti. Beş hasta erken dönemde agressif enfeksiyon tablosuyla kaybedildi. Uzun dönemde biliyer striktürlü 57 olgu mevcuttu. 5 olguda kronik safra fistülü vardı. 13 hastaya hepatikojejunostomi yapıldı. 20'sine endoskopik olarak stent takıldı. 24 hasta ise perkutan bilier kateter ile tedavi edildi. Kronik rejeksiyon 7 olguda ve akut rejeksiyon atağı 103 hastada görüldü. Hepatik arter trombozu 25 olguda görüldü (% 8). Ortalama takip 19 aydı. KDKN yapılan hastalarda bir yıllık sağkalım oranı % 70, üç yıllık sağkalım oranı % 65 ve beş yıllık ise sağkalım oranı % 51 olarak saptanırken, CVKN yapılan hastalarda ise bir, iki ve üç yıllık sağkalım oranları % 82, % 79 ve % 75 olarak saptanmıştır . CVKN yapılan hastaların hastane mortalitesi % 16'dır. Acute-on-chronic karaciğer yetmezliği olan 47 hastada 1, 2 ve 3 yıllık sağkalım oranı sırasıyla % 71, % 67 ve % 61 idi. İzlem süresi sonunda 15 vasküler komplikasyonlara, 39 septik komplikasyonlara, 9 karaciğer disfonksiyonuna, 6 kronik rejeksiyona bağlı ve 5 komplikasyon olmadan diğer nedenlerden toplam 74 (% 25) alıcı mortalitesi oldu.Sonuç: Kadaverik greftlerin kısıtlı olduğu Türkiye'de, tek bir merkezde yılda 150'den fazla karaciğer nakli yapmak olduça güçtür. CVKN, donörler için güvenli bir işlemdir ve son dönem karaciğer hastalığı bulunan hastalar için etkili bir tedavidir. Serimizde, bütün donörler ameliyat öncesi günlük aktivitelerine döndüler ve alıcılar için tatminkar sonuçlar elde edildi. CVKN bu hastalara bir hayat fırsatı sunmuştur. Cerrahi ve klinik izlemde deneyim arttıkça, daha iyi CVKN sonuçlarının beklenebileceğine inanıyoruz.

Aim: Between April 2007 and April 2010, we performed 304 LDLTs for 299 patients. In the present study, these 304 consecutive initial LDLTs were evaluated to determine both donor and recipient outcomes.Patients and method: 304 consecutive LDLTs are performed in 299 patients between beginning of our LDLT programme in April 25th, 2007 and documentation of this study in April 2010. The recipients and donors of these 304 LDLT cases were included in this study. Re-LDLTs were performed in 5 of 299 patients because of graft failure due to various causes. In-hospital mortality was defined as any death within same hospital admision for LDLT, regardless of the number of day after LDLT. The causes of death were evaluated.Results: All donors were alive and well at end of the writing this paper, with follow-up ranging 1 week to 3 years. Overall complication rate was 27 % (83 donors). These complications included bile leakage in 2%, intraabdominal bleeding in 2%, chylous peritonitis in 0.6 %, hepatic venous obstruction due to not performing falsiformepexia in 0.3 %, wound infection in 11 %, incisional hernia in 2% and pulmoner complications (atelectasia, pnomonia) in 8%. The recipient complication rate was 51% in early postoperative period. The most frequent complication was infections: 32 recipients developed pulmoner infection. 5 patients died due to agressive infections. In the long term there were 57 biliary stricture cases. 5 patients had chronic bile fistula. Hepaticojejunostomies were performed in 13 patients. Endoscopic stents were placed in 20 cases. 24 patients were managed by percutaneous biliary catheter. 7 patients developed chronic and 103 patients developed acute rejection attacks. Hepatic artery thrombosis was seen totally in 25 cases (8%). The mean follow-up was 19 months. One, three and five year survival rates of patients to whom CDLT is performed are 82%, 79% and 75% respectively. In hospital mortality rates of LDLT patients are 16%. One, three and five year survival rates of patients with acute-on-chronic liver failure are 71%, 67% and 61% respectively. There were a total of 74 (25%) recipient mortalities due to 15 vascular complications, 39 septic complications, 9 liver dysfunctions, 6 chronic rejections and 5 without any complications but because of different causes.Conclusion: More than 150 liver transplantation per year in a single center is a challenge in Turkey, where there is a shortage of cadaveric grafts. LDLT is a safe procedure for the donors and an effective therapy for the patients with end-stage liver diseases. In our series, all donors returned to their preoperative daily activities and satisfactory outcomes for the recipients were achieved. LDLT offered these patients an oppurtunity of life. We believe that with accumulation of experience in surgery and clinical management better outcomes of LDLT can be expected.