Çocukluk çağı akut lenfoblastik lösemilerinde immun fenotip tayini

Abstract

ÖZET Bu çalışma istanbul üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Çocuk Hematoloji-Onkoloji Bilim Dalı ve Acil Servisinde ve Bakırköy SSK Hastanesi Çocuk Hematolojisi Servisinde yatırılan 21 ALL olgusu ürerinde yürütüldü. Çalışmanın amacı, çocukluk çağı ALL'lerinde monoklonal antikor teknolojisini kullanarak immun alt grupların saptanmasıydı. Çalışma kapsamına alınan her hastada ayrıntılı fizik muayene yapıldı. Fizik muayene bulgularından hepatomegali, splenomegali ve lenf- adenomegali varlığı minimal, orta ve belirgin olarak değerlendirildi. Her hastada başvuruda Hb, Hct, lökosit ve trombosit değerlerini içeren tam kan sayımları yapıldı. Mediasten kitlesinin varlığını araştırmak için rutin akciğer grafisi çekildi. ALL teşhisi, periferik kan ve kemik iliği yaymalarının May- Grunwald-Giemsa boya yöntemleriyle incelenmesi ile kondu. Morfolojik sınıflama, FAB s.ınıflama sisteminin kriterlerine dayanılarak yapıldı. Standart sitoşimik yöntemlerden PAS ve Sudan Siyahı hemen her vakada değerlendirildi. Periferde blast sayısı minimum %50 olan hastalardan alınan periferik venöz kandan, floresanla işaretli moAbs'lar kullanıla rak, flow-sitometri (EPICS Profile I) aletinde hücrelerin floresan aktiviteleri ölçülerek, spesifik boyanma gösteren hücrelerin yüzdesi olarak sonuçlar belirlendi ve lenfositler alt gruplara ayrıldı. Vakaların %62*si T-ALL, X19*u CALLA (+) non-T, non-B ALL, Xl4'ü CALLA (-) non-T non-B ALL ve %5'i biklonal lösemi olarak saptandı. T-ALL vakalarının sadece l'inin erken-T prekürsörlerinden geliştiği görüldü. T-ALL de CALLA pozitifliği %23 olarak bulundu. T-ALL spesifik mar- kerlar olarak bilinen CD2 ve CD7 antikorları yüksek oranda pozitif bulun du. Common-ALL de prognozu belirleyen en önemli faktörün başvurudaki lökosit sayısı olduğu doğrulandı. Morfoloji ile immünolojik alt gruplar arasında ilişki saptanmadı. Klasik B hücre fenotipine hiç bir vakada rastlanmadı. 46Gelişmekte olan ülkelerde T-ALL sıklığının fazla olduğu gerçeği, bizim kendi vakalarımızda da dikkati çekmekteydi. Morfolojik ve sitoşimik tanı yöntemlerinin yetersiz kaldığı durumlarda, immünfenotipin kesin tanı için mutlak yardımcı olduğu görülmüştür. 47