Diyabetik periferal nöropatisi olan tip 2 diyabetli hastalarda sinir ileti hızı ile UCP2 geni promoter bölgesinde bulunan -866G/A polimorfizminin ve A alleli sıklığının ilişkisi

Abstract

ÖZETDiyabetik periferal nöropatisi olan tip 2 diyabetli hastalarda sinir ileti hızı ileUCP2 geni promoter bölgesinde bulunan -866G/A polimorfizminin ve A allelisıklığının ilişkisiDr. Z. Şebnem Aktaran, Uzmanlık Tezi, Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıBilim Dalı, Prof. Dr. Ersin Akarsu, Mayıs 2007, 64 sayfaDiyabetik periferal nöropati (DPN) gelişiminin bireysel olarak farklılık göstermesigenetik predispozisyonun da katkısı olduğunu düşündürmektedir. Bu nedenlediabetes mellitusta (DM) uncoupling protein 2 (UCP2) genin artmış ekspresyonu ilekarakterize -866G/A polimorfizmi ve A alleli sıklığının sinir ileti hızları (SİH) ve klinikfaktörlerle ilişkisi araştırıldı. Çalışmada 370 tip 2 DM'lu hastada subjektif nöropatisemptomları, nörolojik muayene ve elektrofizyolojik ölçümler değerlendirildi. DPNtanısı alan hastalar UCP2 genotipine göre Grup 1 (G/G) ve Grup 2 (G/A+A/A) olarakayrıldı. Klinik özellikler ve SİH karşılaştırıldı. SİH yavaşlamasında etkili olan bağımsızrisk faktörleri belirlendi. İstatistiksel analizde grup karşılaştırmalarında Mann WhitneyU-testi veya Fisher Kesin kikare testi, bağıntı analizinde Pearson korelasyonu,bağımsız risk faktörlerinin belirlenmesinde multiple regresyon analizi (MRA) veANOVA kullanıldı. DPN %46.2 oranındaydı ve HbA1c, DM süresi, DM başlama yaşıve diğer mikrovasküler komplikasyonlarla ilişkiliydi. DPN'li hastalarda kontrol grubunagöre UCP2 gende -866G/A polimorfizmi ve A alleli sıklığı yüksekti (p<0.004,p<0.009). Grup 2'de DM başlama yaşı erkendi (p=0.0001) ve retinopati oranı yüksekti(p=0.03). Motor (MCV) ve sensoriyal ileti hızı (SCV) Grup 1'e göre belirgin derecededüşüktü. MRA'de UCP2 genotipi ve HbA1C klinik faktörlerden bağımsız olarak MCVve SCV yavaşlaması ile ilişkiliydi. Sonuç olarak A alleli sıklığının DPN ve DMbaşlama yaşının erken olması ile birlikteliği genetik yatkınlığa dikkati çekiyordu.SİH'nın yavaşlamasında bağımsız risk faktörü olan UCP2 artışı ile karakterizegenotip mitokondriden enerji (ATP) üretimini azaltarak DPN gelişimine katkıdabulunabilir. Ayrıca artmış UCP2 kronik oksidatif stresin ve periferik sinirlerde enerjideplesyonun göstergesi olabilir. DPN'de genetik yatkınlığın araştırılmasının riskgrubunu belirlemede ve tedavide yeni görüşlere yol açacağı kanısındayız.Anahtar Kelimeler: UCPs, Diyabetik periferal nöropati, Oksidatif stres, Genpolimorfizmi

ABSTRACTRelationship between nerve conduction velocity with uncoupling protein 2promoter polymorphism -866G/A and A allel frequency in type 2 diabeticpatients with diabetic peripheral neuropathyDr. Z. Sebnem Aktaran, Residency thesis, Division of Endocrinology and MetabolismDisease, Coordinator: Prof. Dr. Ersin Akarsu, May 2007, 64 pagesProgression of the diabetic peripheral neuropathy (DPN) demonstrated differences inthe individual considered the contribution of genetic predisposition. We aim to studythe relationship between the -866G/A polymorphism in the promoter region of theuncoupling protein 2 (UCP2) which enhances transcriptional activity and A allelefrequency with nerve conduction velocities (NCV) and clinical factors. We compared370 type 2 diabetic patients with healthy control. Subjective neuropatic symptoms,neurologic examination and electrophysiologic measurements were evaluated.Diabetic patients were divided into two groups Group 1: (G/G) and Group 2:(G/A+A/A) according to genotype. Clinical features and NCV were compared andalso independent risk factors of the DPN were defined. The comparison of twoindependent group was performed with Mann Whitney U-test or Fisher?s Exact test.Relationship between NCV with UCP2 genotype and cinical factors assessed throughmultiple regression analysis (MRA) and ANOVA. Pearson correlation was performedfor correlation analysis. DPN was present in 46.2 % of the cases. DPN wassignificantly correlated with HbA1c, duration of DM, age at DM onset, retinopathy andnephropathy. The proportions of the individuals carrying genotype (-866G/A and A/A)and A allele frequency were significantly higher in the diabetic patients with DPN thanthat in the controls respectively (p<0.009, p<0.004). Group 2 had an early age at DMonset (p<0.0001) and high proportion of retinopathy (p=0.03). NCV was significantlylower in Group 2 than that in Group 1. MRA showed that UCP2 genotype and HbA1cwere related with the impairment of NCV independently of other clinical factors.HbA1C, and retinopathy. In conclusion, higher A allele frequency with DPN and earlyage at DM onset in the Turkish diabetic population might partly indicate the geneticpredisposition. Higher UCP2 activity related to A allel which was independent riskfactor in the impairment of NCV may contribute to reduce NCV via decreased ATPproduction in mitochondria. On the other hand, increased UCP2 in the DPN may be amarker of an inadequate antioxidant effect of the UCP2 in the chronic oxidativestress. Investigation of the genetic tendency for DPN may guide to define the riskfactors and also in the new insights for the treatment.Key words: UCPs, Diabetic peripheral neuropathy, Oxidative stress, Genepolymorphism