Organofosfat zehirlenmesinde kardiyak hasarlanmanın belirlenmesi ve bu hasarlanmaya bazı ilaçların etkilerinin araştırılması

Abstract

Mevcut çalışmanın amacı, sıçanlarda diklorvosa bağlı zehirlemede kardiyak oksidatif stres parametreleri ve mortaliteyi araştırmaktır. Kontrol grubu (n=8) mısır yağı verilen grup, diklorvos grubu (n=15) diklorvos (30 mg/kg) verilen grup, magnezyum grubu (Mg, n=10) diklorvostan önce MgSO4 (200 mg/kg) verilen grup, atropin grubu (A, n=10) diklorvostan önce atropin (10 mg/kg) verilen grup, pralidoksim grubu (PAM, n=10) diklorvostan önce pralidoksim (40 mg/kg) verilen grup ve A-PAM grubu (n=10) diklorvostan önce atropin (10 mg/kg) ve pralidoksim (40 mg/kg) verilen gruptan oluştu. Bütün ilaçlar ve araçlar intraperitonal olarak verildi ve enjeksiyondan 6 saat sonra venöz kan numuneleri, tiyopental anestezisinin altında direkt kalpten alındı. Daha sonra kalple ilgili doku numuneleri elde edildi. Biyokimyasal analiz, kolinesteraz, kreatin kinaz, kreatin kinaz-MB, kardiyak troponin I, miyoglobin, NT-proBNP ve NO serum düzeylerini ölçmek ve malondialdehid, glutatyon ve NO'in doku düzeylerini belirlemek için yapıldı, Histopatolojik olarak, immunohistokimyasal analizleri, kardiyak dokuda indüklenebilir NO sentaz ve apoptosis için boyama yapıldı. Diklorvos grubunda serum kolinesteraz düzeyi, kontrol grubundan daha düşük olmasına rağmen atropin ve pralidoksim veya bu iki ilacın kombinasyonun verilmesi serum kolinesteraz düzeylerini değiştirmedi. Yine de, serum kolinesteraz düzeyleri Mg tedavisi ile daha fazla baskılandı. Diklorvos ve Mg gruplarında serum NO düzeylerini kontrol grubundan daha düşük göstermemize rağmen kardiyak dokuda NO düzeyleri Mg grubunda diğer iki gruptan daha yüksektir. Grupların arasında bütün diğer parametreler, istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. İndüklenebilir NO sentaz ve apoptosis boyamasında herhangi bir değişiklik gözlenmedi. Mortalite oranı, diklorvos grubunda %47 ve bu oran Mg grubunda %20 ve tüm diğer gruplar için %0 olarak tespit edildi (p<0.05). Serum kolinesteraz düzeyleri diklorvos ile azaldı ve bu azalmalar atropin, pralidoksim ve atropin-pralidoksim tedavileri ile ortadan kalktı. Malondialdehid ve glutatyon düzeyleri değişmeden kaldığı için diklorvosa bağlı artmış oksidatif stres için hiçbir kanıt yoktu. Bizim sonuçlarımız, organofosfat zehirlenmesi ile lipid peroksidasyonun artmış olduğunu düşündürmemektedir. Sonuç olarak, diklorvosa bağlı zehirlenmede kardiyak hasarı belirlemek için, geleneksel kardiyak belirteçler, oksidatif stres ve NT-proBNP belirgin katkı sağlamamış ve tartışmalı olan Mg tedavisinin akut organofosfat zehirlenmesinin yönetiminde bariz olumlu katkılar sağlamamıştır diyebiliriz.Anahtar kelimeler: Organofosfatlar, Kardiyak hasar, Antioksidan enzimler, Apoptozis, Nitrik oksit

The aim of the present study is to investigate the cardiac oxidative stress parameters and mortality in dichlorvos-induced poisoning in rats. Control group (n=8) received corn oil, dichlorvos group (n=15) received 30 mg/kg of dichlorvos, Mg group (n=10) received 200 mg/kg of MgSO4 prior to dichlorvos, atropine group (A, n=10) received 10 mg/kg atropine prior to dichlorvos, pralidoxime group (PAM, n=10) received 40 mg/kg pralidoxime prior to dichlorvos, and A-PAM group (n=10) received 10 mg/kg atropine and 40 mg/kg of pralidoxime prior to dichlorvos. All drugs and vehicle were administered by intraperitoneally and after 6h of injection, venous blood samples were collected by direct heart puncture under thiopental anesthesia. Then cardiac tissue samples were obtained. Biochemical analysis were performed to measure serum levels of cholinesterase, creatine kinase, creatine kinase-MB, cardiac troponin I, myoglobin, NT-proBNP, and NO, and to determine the tissue levels of malondialdehyde, glutathione, and NO. Histopathologically, immunohistochemical analyses were performed for apoptosis and inducible NO synthase staining in cardiac tissue. Although the serum cholinesterase level in dichlorvos group was lover than that of the control group, atropine and PAM, or combination of these pretreatments did not modify serum cholinesterase levels. However, serum cholinesterase levels were further suppressed with Mg pretreatment. Although we have demonstrated that serum NO levels in dichlorvos and Mg groups were lower than the control group, cardiac tissue NO levels in Mg group was higher than the other two groups. All the other parameters between groups were not found to be statistically significant. No marked changes in inducible NO synthase or apoptosis staining were observed. Mortality observed in dichlorvos group was 47%, and this incidence was 20% in Mg group and 0% for all the other groups (p<0.05). Serum cholinesterase levels were decreased with dichlorvos and these reductions were inhibited with atropine, pralidoxime or atropine-pralidoxime pretreatments. There was no evidence for increased oxidative stress due to dichlorvos, since malondialdehyde and glutathione levels remained unchanged. Our results do not suggest that lipid peroxidation was increased with organophosphate poisoning. In conclusion, our results implied that traditional cardiac markers, oxidative stress and NT-proBNP do not play a marked role in dichlorvos-induced poisoning and Mg therapy is not beneficial in the management of acute organophosphate poisoning.Keywords: Organophosphates, Cardiac damage, Antioxidant enzymes, Apoptosis, Nitric oxide