1 Ekim 1995 Dinar depreminin faylanma parametrelerinin insar ve sismoloji yöntemleriyle belirlenmesi

Abstract

Bu çalışmada 1 Ekim 1995 Dinar depreminin (Ms=6.1) artçı şok analizi ve Yapay Açıklık Radar İnterferometrisi (Synthetic Aperture Radar Interferometry:InSAR) tekniği kullanılarak depremin kaynak parametreleri ortaya çıkartılmaya çalışılmıştır. Sismik kaydı okunup lokasyonu bulunan 4000 civarındaki artçı sarsıntının dağılımından deprem kırığının haritalanan yüzey kırığından 7-8 km daha uzun olduğu ve kuzeybatıya doğru devam ettiği anlaşılmıştır. HypoDD tekniği ile lokasyonları iyileştirilen yaklaşık 1100 civarında artçı sarsıntının dağılımından kırığın listrik bir geometriye sahip olduğu sonucuna varılmıştır. InSAR yöntemiyle bulunan yeryüzü deformasyonu bu listrik şekilli fay üzerinde meydana gelen kaymalar ile açıklanmaya çalışılmıştır. Bunun için yüzeyden 8 km derinliğe kadar eğim 65°'den 40°'ye azalan, 20 km uzunluğunda ve 19 km genişliğinde bir listrik fay yüzeyi oluşturulmuştur. Bu yüzey daha sonra üçgen parçalara bölünmüş her üçgen yüzey üzerinde meydana gelen normal ve yanal kayma bileşeni belli bir pürüzlülük kıstası altında elastik yerdeğiştirme metodu kullanarak ters çözümleme yoluyla modellenmiştir. Modelleme sonucunda fay yüzeyinde kaymanın iki ana alanda odaklandığı tespit edilmiştir. Maksimum kaymanın 70 cm'ye ulaştığı daha büyük alana yayılan kaymanın fayın eğiminin yüksek olduğu sığ derinliklerde (5-6 km) meydana geldiği anlaşılmaktadır. Daha küçük bir alanda odaklanan ikinci kayma ise fayın eğimin azaldığı daha derin kısımlarda bulunmaktadır. Yüzeyde bulunan kayma ise arazi gözlemleriyle uyumlu çıkmaktadır. Ters çözümleme sismik gözlemlere uygun olarak hakim normal faylanmanın dışında önemli miktarda sağ-yanal doğrultu atımlı faylanma da tespit etmektedir. Bu kayma dağılımının telesismik yöntemlerle elde edilen kayma dağılımıyla uyumlu olduğu görülmektedir.

This study aims at deducing source parameters of the Mw=6.1, October 1, 1995 Dinar earthquake using the distribution of its aftershocks and Synthetic Aperture Radar Interferometry (InSAR). Locations of about 4000 aftershocks were determined by reading their P and S wave arrivals and durations. Of these, only 1100 aftershocks were relocated with higher confidence using the HypoDD techniques. Distribution of these aftershocks indicates that the Dinar fault has probably listric geometry and the portion that ruptured during the earthquake is most probably 7-8 km longer than that mapped in the field. Interferograms capturing the surface deformation due to the earthquake constructed using InSAR method. The digitized interferograms are simulated by elastic dislocations on listric fault surfaces meshed with triangular elements. The modeled fault is about 20 km long and goes down to 19 km of depth with decreasing dip from 65 at surface to 40° at about 8 km. Inversion results show that the coseismic normal slip on the fault surface is concentrated on two patches. The one with the maximum normal slip reaching to 70 cm is located at shallow depths between 5 and 6 km. The smaller lobe of high slip is found at deeper depths where the fault has shallow dip (~ 40°). Coseismic slip predicted by the inversion at surface is in good agreement with that observed in field observations. In addition to the normal slip, inversion predicts a significant amount of right-lateral slip reaching locally to 70 cm as well. The oblique slip kinematics and the slip distribution determined by the inversion is also in concordance with the seismological observations.