Düşük doz lazer tedavisi ve piezosizyon uygulamalarının kanin distalizasyonu sırasında ortodontik diş hareket hızı üzerine etkilerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, kanin distalizasyonu sırasında piezosizyon ve düşük doz lazer tedavisi (DDLT) uygulamalarının diş hareket hızı üzerine etkilerini incelemek ve bu uygulamaların etkilerini birbirleri ile karşılaştırmaktır.Çalışmamızda yaş ortalaması 16,35±1,14 yıl olan 15 kız, 5 erkek toplam 20 hastanın full ark üzerinde minivida destekli kanin distalizasyonu yapılmıştır. Dişler iki gruba ayrılarak sağ üst kanin dişlerin mezial ve distaline piezosizyon uygulanmış ve kortikal kemikte 3 mm derinliğinde mikro hasar oluşturulmuştur. Sol üst kanin dişlere ise kanin distalizasyonu sırasında 0., 3., 7., 14., 21. ve 28. günlerde, 940 nm dalga boyunda diyot lazer 0,4 Watt ortalama güç ve 5 J/cm2 enerji yoğunluğunda kullanılarak biyostimülasyon uygulanmıştır. Parametrelerin homojenitesi Kolmogorov-Smirnov testi ile değerlendirilmiş ve değişkenler normal dağılım gösterdiği için grup içi karşılaştırmalarda eşleştirilmiş t-testi, gruplar arası karşılaştırmalarda Student's t-testi uygulanmıştır. Her bir grupta, tedavinin farklı dönemlerinde meydana gelen değişikliklerin karşılaştırılması için tekrarlı ölçümlerde One-way ANOVA testi kullanılmış ve değişkenler arasındaki farklılığın hangi zaman aralığından kaynaklandığını belirlemek için de Least Significant Difference (LSD) testi uygulanmıştır.Sefalometrik değerlendirmede iskeletsel ve alt keserlere ait dişsel değerlerde herhangi bir değişim görülmemiş, üst keser dişlerde ise anlamlı miktarda retrüzyon ve retraksiyon olduğu tespit edilmiştir. Her iki grupta da kanin distalizasyonu sonunda üst kanin ve molar dişlerde anlamlı miktarda devrilmeler olduğu ve gruplar arasında farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Her iki grupta da T1-T0 dönemindeki distalizasyonun diğer dönemlere göre anlamlı farklılık gösterdiği, bu farklılığın DDLT grubunda anlamlı olarak piezosizyon grubundan daha fazla olduğu, diğer dönemlerde gruplar arasında istatistiksel olarak farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca DDLT grubunda T2-T1 ve T3-T2 dönemi arasındaki distalizasyon miktarındaki farklılığın istatistiksel olarak anlamlı olduğu bulunmuştur.Sonuç olarak, hem piezosizyon hem de DDLT uygulamalarının diş hareketini hızlandırmak amacıyla kullanılabileceği, ancak DDLT uygulamasının bu amaç için daha tercih edilebilir bir yöntem olduğu söylenebilir.

The aim of this study was to examine of the effects of piezocision and low dose laser therapy (LDLT) on the rate of orthodontic tooth movement during canine distalization and to compare the effects of this applications with each other.In our study, miniscrew supported canine distalization was performed on full arch in twenty patients (15 female, 5 male) with a mean age of 16,35±1,14 years. In this split mouth design study, the piezocision was carried out on the mesial and distal attached gingiva of right maxillary canines and the micro-damages of 3 mm depth was created at cortical bone. The biostimulation was applied to left maxillary canines using a diode laser with 940 nm wavelength, 0.4 Watt average power and 5 J/cm2 energy density at 0, 3, 7, 14, 21 and 28th days. Kolmogorov-Smirnov test was used to determine whether the parameters were homogeneous or not. Paired t-test was used to determine the treatment changes within the group and Student's t-test was applied between the groups because of the variables were homogeneous. The One-way ANOVA test with repeated measures was used for the comparison of changes in different periods of treatment in each group and the Least Significant Difference (LSD) test was performed to determine the time period that the differences arise from.In cephalometric evaluation, no changes were occurred in skeletal parameters and mandibular incisor parameters, however, significant retrusion and retraction was established in maxillary incisors. At the end of canine distalization, it was established that maxillary canines and molars were tipped significantly in both groups and no differences were appeared between two groups. It was determined that the distalization of T1-T0 period was significantly different compared to other periods and this difference was significantly increased in LDLT group in comparison with piezocision group. In other periods, there was no statistically significant differences between two groups. However, the amount of distalization between T2-T1 and T3-T2 periods were statistically significant in DDLT group.From the results of this study, it can be said that both piezocision and LDLT applications can be used for accelerated tooth movement and LDLT can be a more preferable method for this purpose.