Gebe kadınların ebeveynlik öz-yeterliliklerinin prenatal uyumlarına etkisi

Abstract

Araştırma gebe kadınların ebeveynlik öz yeterliliklerinin prenatal uyumlarına etkisini belirlemek amacıyla ilişkisel tanımlayıcı olarak yapılmıştır.Araştırma, Malatya ili Toplum Sağlığı Merkezi'ne bağlı 10 Aile Sağlığı Merkezinde 11 Kasım 2013 – 30 Ocak 2015 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, Malatya Toplum Sağlığı Merkezi'ne bağlı 10 Aile Sağlığı Merkezinin hizmet verdiği bölgedeki 1-3 yaş arası çocuğu ve gebeliğinin son trimesterinde olan 220 kadın oluşturmuştur. Evrenin tümünün araştırmaya alınması hedeflendiği için herhangi bir örnekleme yöntemi kullanılmamıştır. Araştırmaya 212 gebe kadın katılmış ve evrenin %95' ine ulaşılmıştır.Verilerin toplanmasında araştırmacı tarafından hazırlanan demografi özellikleri içeren tanıtıcı anket formu, prenatal kendini değerlendirme ölçeği, anne babalık becerilerinde özyeterlik ölçeği kullanılmıştır. Veriler; 25 Temmuz-1 Aralık 2014 tarihleri arasında haftanın 5 iş günü mesai saatleri içerisinde Aile Sağlığı Merkezlerine gelen gebe kadınlara, yüz yüze görüşme tekniğiyle araştırmacı tarafından sorular okunup cevapların kaydedilmesi ile toplanmıştır. Verilerin analizinde sayı, yüzde, Bağımsız gruplarda t testi, ANOVA ve Korelasyon analizi kullanılmıştır.Araştırmada gebelerin prenatal uyum ve ebeveynlik öz yeterliklerinin orta düzeye yakın olduğu bulunmuştur. Prenatal kendini değerlendirme ile anne babalık becerilerinde öz yeterlik arasında pozitif yönde ilişki olduğu saptanmıştır. Ayrıca gebe kadınların prenatal uyum ve anne babalık becerilerinde öz yeterlik düzeylerinde yaş, evlilik süresi, eğitim düzeyi, çalışma durumu, sosyal güvence durumu, gebeliği isteme durumu, çocuk sayısı, gebeliği hakkında bilgi alma durumunun, etkili olduğu belirlenmiştir. Bu sonuçlar doğrultusunda gebelerin ebeveynlik öz yeterlikleri artırılarak prenatal uyum geliştirilebilir.Anahtar kelimeler: Gebelik, Gebeliğe uyum, Prenatal kendini değerlendirme, öz-yeterlik.

The purpose of this study was to investigate effect of pregnant women's parenthood self-efficacy on their prenatal adaptations by using descriptive correlational research method.The study was conducted in 10 Family Health Centers serving at the date between November 11, 2013 and 30 January, 2015. The centers were serving as a unit of Malatya Community Health Center. The population of the study involved 220 women at last trimester of their pregnancy and who have children (1-3 age old) taking service from 10 centers. Due to the purpose of reaching all population, no sampling method was used. Eventually 212 pregnant women participated in the study and the researcher reached 95 % of the population.For collecting data, descriptive information questionnaire, prenatal self-evaluation scale and parenthood self-efficacy scale were utilized. In the process of data collection, the researcher asked the questions and recorded the answers by using face-to-face approach. The data were collected from pregnant women taking service from the centers during 5 working days between July 25, 2014 and December 1, 2014. In data analysis, frequencies, percent, t-test for independent groups, ANOVA and correlation analysis were used.The study showed that the participants had medium level prenatal adaptation and parenthood self-efficacy. Moreover, there was a statistically significant relationship between prenatal adaptation and parenthood self-efficacy. At the same time, age, duration of marriage, educational level, work situation, social security situation, willingness to pregnancy, number of children, following their pregnancy period situation had an effect on prenatal adaptation and parenthood self-efficacy scores.In conclusion, it can be said that increasing parenthood self-efficacy levels of pregnant women might improve their adaptation to prenatal period.viiKey Words: Pregnancy, Adaptation to pregnancy, Prenatal self-evaluation, Self-efficacy.