Farklı irrigasyon aktivasyon teknikleri ile endodontik postoperatif ağrı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Abstract

Çalışmada geleneksel irrigasyonun dezavantajlarını elimine etmek amacıyla geliştirilen irrigasyon aktivasyon sistemlerinin postoperatif ağrı üzerinde etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada Geleneksel İrrigasyon (Gİ), Manuel Dinamik İrrigasyon (MDİ), Pasif Ultrasonik İrrigasyon (PUI), EndoVac (EV), ve Photon-İnitiated Photoacoustic Streaming (PIPS) teknikleri kök kanallarında final irrigasyonu olarak uygulanmıştır. Çalışmanın her bir grubunda 20 mandibular premolar diş kullanılmıştır. Dişler kanal tedavisi endikasyonu olan (derin çürük,protetik v.s.) vital pulpalı vakalardır. Kanallar rutin olarak genişletildikten sonra 5 farklı teknikle final irrigasyonu yapılmıştır. Dişlerin tek seansta kanal tedavileri tamamlanmış ve 6-24-48 saat sonra spontan ve perküsyon ağrı analizleri alınmıştır. Spontan ağrı için Borg skalası, perküsyon ağrısı için VAS (Visual Analog Scale) kullanılmıştır. Mann Whitney-U ve Kruskal-Wallis ile istatistiksel analizler yapılmıştır. Çalışmaya göre 6 saat sonraki PIPS grubunun spontan ağrı oranı, EV grubunun ağrı oranından daha fazla olduğu görülmüştür. 6 ile 48 saat sonraki perküsyon ağrısı değerlendirmelerinde PİPS grubu Gİ, PUİ ve EV gruplarından; MDİ grubu ise Gİ ve EV gruplarından daha fazla oranda ağrı görülmüştür. 24. saatte PİPS ve MDİ gruplarından oluşan perküsyon ağrı oranı Gİ ve EV gruplarından istatistiksel olarak daha fazla görülmüştür. Sonuç olarak irrigasyonu PİPS ve MDİ ile aktive etmek, EV ve PUI ile aktive etmekten ya da hiç aktive etmemekten daha çok perküsyon ağrısı yapmaktadır.

The aim of this study was to investigate whether there was an effect of irrigation activation systems, developed to eliminate the disadvantages of traditional irrigation on post-operative pain. In this study, Traditional Irrigation (TI), Manuel Dynamic Irrigation (MDI), Passive Ultrasonic Irrigation (PUI), EndoVac (EV) and Photon-İnitiated Photoacoustic Streaming (PIPS) technique were applied as final irrigation in root canals. Twenty mandibular premolars were used in each groups of this study. The teeth were cases with vital pulp which diagnosed as endodontic indication (deep caries, prosthetic etc.). The final irrigaton of root canals were done with five different technique after routinely enlarged. The endodontic treatment of teeth were completed at single stage, spontaneous and percussion pain analyses were taken after 6-24-48 hours. Borg scale was used for spontaneous pain and VAS (Visual Analog Scale) was used for percussion pain. The statistical analyses were done with Mann Whitney-U and Kruskal-Wallis. According to study results, PIPS group caused more pain than EV group about spontaneous pain after 6 hours. The pain levels of percussion pain at 6-48 hours in the PIPS group was found higher than in the Gİ, PUİ and EV groups. The pain levels of percussion pain at 6-48 hours in the MDI group was found higher than in the Gİ and EV groups. The pain levels of percussion pain at 24 hour in the MDI and PIPS groups were found higher than in the Gİ and EV groups. At the end of this study it has been conluded that the activation of the irrigation by PİPS and MDİ can cause more pain than the activation by EV and PUI or when no activation at all is made.