İzmir`de çalışan evde bakım hemşirelerinin iş doyumu ve tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırma İzmir ili sınırları içinde kamu, belediye ve özel kuruluşların evde bakım merkezi/birimlerinde evde bakım hemşiresi olarak çalışan hemşire, ebe ve sağlık memurlarının iş doyumu ve tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi amacıyla tanımlayıcı ve ilişkisel olarak yapılmıştır. Araştırmada örneklem seçimine gidilmemiş, çalışmaya katılmayı gönüllü olarak kabul eden çalışanların tamamı alınmıştır (N:71). Veri toplamada Bilgi Formu, Minnesota Doyum Ölçeği ve Maslach Tükenmişlik Ölçeği kullanılmıştır. Evde bakım hemşiresi olarak çalışanların hemşire (%64.8), ebe (%22.5) ve sağlık memuru (%12.7) olduğu , %46.5'inin devlet, %36.6'sının belediye ve %16.9'unun özel sektörde çalıştığı görülmüştür. Erkeklerin dışsal doyum (p= .04), sağlık memurlarının genel ve dışsal doyum (p=. 033), özel kurumlarda çalışanların genel (p=.017) ve dışsal doyum (p=.003), sağlığını iyi algılayanların (p=. 01) ve yazılı görev tanımı olanların (p=.04) içsel doyum, her konuda iş birliği olduğunu düşünenlerin genel ve dışsal doyum (p=.000) ve içsel doyum (p=.001) işini sevenlerin genel doyum (p=.018) ve içsel doyum (p=.02) düzeylerinin daha yüksek olduğu belirlenmiştir.Sağlığını kötü algılayanların (p=.02), bağımsız karar vermekte kararsız olanların (p=.024), hemşirelik girişimlerinde kendini kısmen yeterli bulanların (p=.028), mesleki konularda karar verme sürecine katılmayanların (p=.002) ve işini sevmeyenlerin (p=.000) duygusal tükenme düzeyi daha yüksek bulunmuştur. Mesleki konularda karar verme sürecine katılmayanların (p=.000) ve işini kısmen/biraz sevenlerin (p=.01) duyarsızlaşma düzeylerinin daha yüksek, motivasyonu artırıcı girişimler olduğunu belirtenlerin (p=.04), karar verme sürecine katılanların (p=.000) ve işini sevenlerin (p=.01) kişisel başarı düzeyi daha yüksektir. Araştırma sonuçları doğrultusunda gelecekte daha da önemli hale gelecek olan evde bakım hizmetlerinin etkin olabilmesi için bu alanda çalışanların desteklenmesinin, nitelik ve niceliklerinin artırılmasının önemi ortaya çıkmaktadır.

This descriptive and relational study examined work satisfaction and burnout levels of those working as home care nurses in İzmir. All voluntary participants were accepted (N:71) with no sampling process. Data collection was by an information form, the Minnesota Satisfaction Questionnaire, and the Maslach Burnout Inventory. 64.8% were nurses, 22.5% midwives and 12.7% medical assistants. 46.5% worked for government, 36.6% for municipalities, and 16.9% for the private sector. Higher levels were found of external satisfaction in males (p=0.04), general and external satisfaction in medical assistants (p=0.033) and private sector workers (p=0.017 and p=0.003), internal satisfaction in those who perceived their health as good (p=0.01) and those with a written job description (p=0.04), general and external (p=0.000) and internal satisfaction (p=0.001) in those who thought there was complete cooperation among colleagues, and general (p=0.018) and internal satisfaction (p=0.02) in those who liked their jobs. Emotional burnout was higher in those who perceived their health as bad (p=0.02), those who were indecisive about independent decision-making (p=0.024), those who thought themselves partially adequate in nursing interventions (p=0.028), those not taking part in decision-making on professional topics (p=0.002), and those who did not like their jobs (p=0.000). Desensitization was higher in those not taking part in the decision-making process on professional topics (p=0.000) and those who liked their work partially or little (p=0.01). Personal success was higher in those who thought motivation could be increased (p=0.04), those taking part in the decision-making process (p=0.000) and those who liked their jobs (p=0.01). Home care services will become more important with aging populations and accompanying increases in chronic illness. This study shows the importance of supporting workers in this field and increasing their quantity and quality.