Temporomandibular eklem dejenerasyonunda disk dislokasyonu ve ilişkili durumların bilgisayarlı tomografi ve manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesi

Abstract

Giriş ve Amaç: Temporomandibular eklem, sabit temporal kemik komponenti ile birlikte hareketli mandibular kondilden oluşan, ginglimus tipi, sinoviyal bir eklemdir. Artiküler fossadaki eklem diski, kemikler arası bariyer görevi görür ve sürtünmeyi azaltır. Bu çalışmada, yapısal faktörlerin, temporomandibular eklem dejenerasyonu ve disk dislokasyonu ile ilişkisi araştırılmıştır. Ayrıca manyetik rezonans görüntülemenin dejenerasyonu göstermedeki başarısı test edilmiştir.Gereç ve Yöntem: 2013-2017 yılları arasında temporomandibular eklem manyetik rezonans görüntüleme ve bilgisayarlı tomografisi olan 59 olgu incelendi. Cinsiyet, disk tipi ve kalınlığı, eminensia tipi, açısı ve yüksekliği, kondil tipi ve yüksekliği, sagital kondil açısı, interkondiler açı ve mesafenin, disk dislokasyonu ve kemik dejenerasyonla ilişkisi incelendi.Bulgular: Bilgisayarlı tomografi altın standart kabul edildiğinde dejenerasyonu göstermede manyetik rezonans görüntülemenin sensitivitesi %86,9, spesifitesi %97,9 bulundu. Dejenerasyon evrelendirildiğinde ise erken evre olguların %23,5'inde manyetik rezonans görüntülemede bulgu görülmedi. Yapısal durumlardan; pars anterior ve posterior kalınlığı, eminensia açısı ve tipi, kadın cinsiyet, dejenerasyonla ilişkili bulundu. Çok değişkenli analizde ise pars anteriorda incelme ve kadın cinsiyet dejenerasyonla en ilişkili parametrelerdi. Disk dislokasyonuyla yapısal durumların karşılaştırmalı analizinde, pars posteriorda incelme, kondil yüksekliğinde azalma, eminensia açısında azalma, kadın cinsiyet, tip 1 dışı disk, tip 3 ve eminensia, tip 3 ve 4 kondil, redüksiyonsuz disk dislokasyonuyla ilişkiliydi. Çok değişkenli analizde redüksiyonsuz disk dislokasyonuyla kondil yüksekliğinde azalma ve tip 1 dışı disk en ilişkili parametrelerdi. Artan dejenerasyon evresiyle, redüksiyonsuz disk dislokasyonunun arttığı görüldü (p<0,001). Sonuç: Manyetik rezonans görüntüleme, kemik dejenerasyonu göstermede oldukça başarılıdır ancak erken evre dejenerasyonu kaçırabilir. Pars anteriorda incelme dejenerasyonla, pars posteriorda incelme redüksiyonsuz disk dislokasyonuyla ile ilişkilidir.

Introduction: The temporomandibular joint is a ginglymus type synovial joint and it has two components, a stationary temporal bone and a mobile mandibular condyle. Joint disc located in articular fossa acts as a barrier reducing friction between the bones. In this study, structural factors related with disc displacement and temporomandibular joint degeneration was investigated. In addition, the success of magnetic resonance imaging has been tested in bone degeneration.Materials and Methods: Between 2013 and 2017, 59 cases who had magnetic resonance imaging and computerized tomography of temporomandibular joint were examined. The relationship between bone degeneration, disc displacement and gender, disc type and thickness, eminence type, angle and height, condyle type and height, sagittal condyle angle, intercondylar angle and distance were examined.Results: Sensitivity and specificity of magnetic resonance imaging were 86.9% and 97.9%, respectively, when computerized tomography was the gold standard. Magnetic resonance imaging could not detect 23.5% of early stage (Stage 1) degenerative cases.Pars anterior and posterior thickness, eminence angle and type, female gender were correlated with bone degeneration significantly. In multivariate analysis, thinning of pars anterior and female gender were the most relevant ones.In comparative analysis of disc displacement, pars posterior thinning, decrease in condyle height and eminence angle, female gender, non-type 1 disc, type 3 and 4 eminences, type 3 and 4 condyles were significantly associated with disc displacement without reduction. In multivariate analysis, reduction of condyle height and non-type 1 discs were the most relevant factors (p<0,001).Conclusions: Magnetic resonance imaging was quite successful in showing bone degeneration, but early stage degeneration could be missed. Pars anterior thinning was associated with bone degeneration whereas pars posterior thinning was related disc displacement without reduction.