Farklı içeriklerdeki remineralizasyon ajanlarının remineralizasyon kapasitelerinin ve antimikrobiyal etkinliklerinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı remineralizasyon ajanlarının remineralizasyon kapasitelerinin ve antibakteriyel etkinliklerinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem:Çalışmada yeni çekilmiş 460 insan molar dişi ve 48 sığır kesici dişi kullanıldı. Materyallerin remineralizasyon kapasitelerinin değerlendirilmesi amacıyla 460 molar dişin mine dokusu üzerinde başlangıç çürük lezyonu oluşturuldu. Dişler bir kontrol (deiyonize su) ve 5 tedavi grubuna [Asidüle fosfat florür (APF), Curodont Repair (CR), Gümüş diamine florür (SDF), Amonyum heksafluorosilikat (AHF), Amonyum heksafluorosilikat + Setilpiridinyum klorit (AHF+CPC),], bu gruplar da iki farklı tedavi süresini içeren (7 ve 30 gün) iki alt gruba ayrıldı. Demineralizasyon ve 7/30 günlük tedavi prosedürlerinin ardından mine dokusunun mikrosertlik değerleri dijital bir mikrosertlik test cihazı ile ölçüldü (n=240). Mine dokusunun elemental analizi SEM-EDS aracılığıyla gerçekleştirildi (n=100). Konfokal lazer mikroskop aracılığıyla; lezyon derinliği ve alanı ile lezyon floresans değişimine ait değerler elde edildi (n=120). Antibakteriyel test için, 48 mine bloğu Streptokokkus mutans biyofilmi ile inoküle edildi. Biyofilm 7 gün süresince günde sekiz kez %10 sukroza tabi tutuldu. Biyofilm büyüme periyodunun ardından, mine örnekleri çalışmada antibakteriyel etkinliği değerlendirilen materyallerden biri ile tedavi edildi: distile su, SDF; APF; AHF; AHF+CPC, %0,2 klorheksidin glukonat (CHX). Tedavi prosedürlerinin uygulanması sonrası örnekler 37ºC'de 2 gün daha inkübe edildi ve bu sürenin sonunda plakta yaşayan canlı mikroorganizma sayısı hesaplandı. Veriler istatistiksel olarak analiz edildi (a=0.05). Tedavi sonrası mikrosertlik değerleri, demineralizasyon sonrası ölçümler ile kıyaslandığında tüm gruplar için istatistiksel olarak daha yüksek bulundu (p<0.05). 30 günün sonunda elde edilen mikrosertlik değişimleri şu şekilde sıralandı: CR > APF > AHF > AHF+CPC > SDF > Control. 30 günlük tedavi periyodunun sonunda mine dokusunun kalsiyum içeriği ve kalsiyum/fosfat oranı demneralizasyon sonrası ölçümlere kıyasla istatistiksel olarak anlamlı seviyede yüksek bulundu (p<0.05). En yüksek lezyon derinliği değişimi CR, APF, AHF, SDF gruplarında gözlenirken (p<0.05), en yüksek lezyon floresans değişimi APF, AHF ve CR gruplarında gözlendi (p<0.05). Çalışmada test edilen tüm materyal uygulamaları biyofilmde yaşayan canlı bakteri sayısını anlamlı seviyede düşürdü (p<0.05). Test edilen materyaller arasında SDF en yüksek antibakteriyel etkinliği gösterirken (p<0.05), AHF, APF, ve AHF+CPC grupları arasında fark bulunmadı (p>0.05). Sonuç:Çalışmada kullanılan tüm remineralizasyon ajanları, bir defa uygulama ve yapay tükürük içerisinde bekletme periyodunun ardından yapay çürük lezyonlarının remineralizasyonunu sağlamıştır. APF, AHF ve CR grupları en yüksek remineralizasyon etkinliği gösterirken, en yüksek antibakteriyel etkinlik SDF ile elde edilmiştir.

Aim:The aim of this study was to evaluate the remineralization potentials and antibacterial effectiveness of different agents. Materials and Methods:In the study, newly extracted 460 human molar teeth and 48 bovine teeth were used. For evaluation of the remineralization capacities of the materials, artificial caries lesions were created on 460 human molars. The teeth were divided into a control (deionized water) and five experimental groups [Acidulated phosphate fluoride (APF), Curodont Repair (CR), Silver diamine fluoride (SDF), Ammonium hexafluorosilicate (SiF), Ammonium hexafluorosilicate + Cetylpiridinium chloride (AHF+CPC),] that subdivided according to two different treatment periods (7 and 30 days). After demineralization and 7/30 days remineralization procedures microhardness of enamel surfaces was measured using a digital microhardness tester (n=240). Elemental analysis of enamel were investigated using SEM-EDS (n=100). Finally, the depth of the lesions, area of the lesions and total lesion fluorescence were calculated by confocal laser scanning microscopy (n=120). For antibacterial test, 48 enamel slabs were inoculated with Streptococcus mutans biofilm. The biofilms were then exposed to 10% sucrose eight times per day for seven days. After biofilm growth period, the enamel slabs were treated with one of the following substances: 1) distilled water; 2) SDF; 3) APF; 4) AHF; 5) AHF+CPC; or 6) 0.2% chlorhexidine (CHX). After the treatment procedures, the samples were incubated at 37ºC for two days, and the numbers of viable microorganisms in the biofilms were counted. The data were statistically analyzed (a=0.05). Results:The post-treatment surface microhardness of all materials was significantly increased compared with the demineralization procedures (p<0.05). By 30 days remineralization, ΔSMH were ranked as follows: CR > APF > SiF > SiF+CPC > SDF > Control. The calcium content and Ca/P ratio for all treatment groups were significantly higher after 30 days compared to demineralization (p<0.05). The highest lesion depth changes were observed in CR, APF, SiF, SDF groups (p<0.05), while the highest fluorescence changes were observed in APF, SiF and CR groups with confocal images (p<0.05). The number of live bacteria was significantly reduced with the use of all antibacterial agents (p<0.05). Among the tested materials, the SDF group exhibited the highest antibacterial activity (p<0.05). There were no significant differences among the AHF, APF, and AHF+CPC groups (p>0.05). Conclusion:All agents used in the study provide remineralization of incipient carious lesions after one time application and in artificial saliva immersion. APF, SiF and CR groups presented the highest remineralization tendency. SDF is a highly antibacterial agent against the cariogenic Streptococcus mutans biofilm; the other antibacterial materials used in the study were found to be less effective than SDF.