Romatoid artritli hasta grubunda klinik ve laboratuvar tedavi yanıtı ile beck`s depresyon, beck`s anksiyete ve hastane anksiyete ve depresyon ölçeklerinin ilişkisinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Romatoid artrit ilerleyici eklem hasarı ve yeti kaybına sebep olan multifaktoriyal, sistemik, otoimmin bir hastalıktır. Bütün dünyada en sık görülen inflamatuar artrittir. Hastalığın etkisi hayatın tüm alanlarını etkilemekte; ağrı, motor fonksiyon kaybı ve sosyal hayatın etkilenmesi gibi pek çok sebeple çeşitli duygudurum bozukluklarının görülme sıklığı artmaktadır. Hastalığın otoimmün bir hastalık olduğu dikkate alınırsa psikosoyal faktörlerin immün sisteme etki ederek hastalık sürecini etkileyebileceği düşünülebilir. Amacımız RA'lı hastalarda depresyon ve anksiyete ölçekleri kullanarak hastaların depresyon ve anksiyete skorlarının tedavi ile ilişkisini değerlendirmektir.Gereç ve yöntem: Çalışmaya Temmuz 2018 ve Temmuz 2019 tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalına başvuran 112 RA hastası ve 30 sağlıklı gönüllü dahil edilmiştir. RA grubu 3 alt gruptan oluşmaktadır: DMARD tedavisine yeni başlanan, Biyolojik ajan tedavisine yeni başlanan ve aldığı mevcut tedavi ile düşük-orta hastalık aktivitesi (DOHA) olan hastalar. Antidepresan, anksiyolitik grubu ilaç kullanan bireyler çalışma dışında tutulmuştur. Çalışmaya katılan tüm bireyelerden Beck's anksiyete ve depresyon ölçeği ile Hastane anksiyete ve depresyon ölçeği doldurmaları istendi. Yeni DMARD ve yeni Biyolojik ajan başlanan gruplardan 3. ve 6. ay kontrollerinde ölçekler tekrar doldurmaları istendi.Bulgular: RA'lı tüm hasta grubu ile sağlıklı kontrol grubunun ölçek skorları karşılaştırıldığı zaman HAD-D (RA: 6,4 4,1; kontrol: 4,2 3,0) , BECK-A (RA:14,6 10,8; kontrol: 6,9 5,7) ve BECK-D ( RA: 15,9 10,0; kontrol: 9,1 7,4) ölçek skorlarının ortalamalarının RA grubunda anlamlı olarak daha yüksek olduğu saptandı. RA'lı hastalar alt gruplara ayrılıp ölçek skor ortalamalarına bakıldığında; DMARD tedavisine yeni başlanan grup ile Biyolojik ajan tedavisine yeni başlanan grubun tüm ölçek skor ortalamalarının düşük-orta hastalık aktiviteli gruptan (DOHA) ve kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek olduğu saptandı. Tüm katılımcıların eğitim düzeyi ile anksiyete- depresyon ölçeklerinden HAD-D, BECK-D ve BECK-A ölçek skorları arasında negatif korelasyon olduğu saptandı.(p<0,01) Bakılan diğer sosyodemografik veriler ile bir korelasyon saptanmadı. RA'lı popülasyonun tüm hastalık aktivitesine ilişkin verileri kullanılarak anksiyete-depresyon ölçek skorları arasında korelasyon bakıldığı zaman HES, VAS ve DAS28 ile tüm ölçek skorları arasında pozitif korelasyon saptandı.(p<0,01) Biyolojik grubunda 6 aylık süreçte HES ortalaması, DMARD grubuna göre anlamlı olarak daha çok azalmıştır. Biyolojik grubunda 6 aylık süreçte VAS ortalaması DMARD grubuna göre anlamlı olarak daha çok azalmıştır. 6 aylık tedavinin sonunda Biyolojik grubunun HAD-D ve BECK-D skor ortalamaları bazale göre anlamlı olarak azalmıştır; ancak DMARD grubunda 6. Ay ile bazal depresyon skorları arasında anlamlı değişiklik yoktur.Sonuç: RA' lı hastalarda anksiyete ve depresyon sıklığı artmıştır. Hastaların ağrılı eklem sayısı, VAS ve DAS28 skorları ile anksiyete ve depresyon şiddetleri korelasyon göstermektedir. Biyolojik ajan ile tedavi edilen hastaların 6 aylık tedavi sonunda depresyon skorları bazale göre anlamlı olarak azalmaktadır.

Aim: Rheumatoid arthritis is a multifactorial, systemic, autoimmune disease that causes progressive joint damage and disability. It's most common form worldwide is inflammatory arthritis. The disease affects all areas of life; an increase in the incidence of various mood disorders due to pain, loss of motor function and adversely affected social life. Considering that the disease is an autoimmune disease, it can be thought that psychosocial factors may influence the immune system by affecting the immune system. We aimed to evaluate the relationship between depression/anxiety scores and treatment in patients with RA by using depression and anxiety inventory.Material and Method: The study included 112 RA patients and 30 healthy volunteers who applied to the Internal Medicine Department of Çukurova University Faculty of Medicine between July 2018 and July 2019 The RA group consists of 3 subgroups: patients with new-onset of DMARD therapy, with new onset of biological agent therapy, and patients with low-moderate disease activity (DOHA) with current treatment. Individuals taking antidepressant and anxiolytic drugs were excluded from the study. All subjects were asked to complete the Beck's anxiety and depression scale and the Hospital anxiety and depression scale. The new DMARD and new Biological agent groups were asked to complete the scales at the 3rd and 6th month controls.Results: When the scale scores of all patients with RA and healthy control group were compared, HAD-D (RA: 6.4 4.1; control: 4.2 3.0), BECK-A (RA: 14.6 10) , 8; control: 6.9 5.7) and BECK-D (RA: 15.9 10.0; control: 9.1 7.4) scores were significantly higher in the RA group. When the patients with RA were subdivided into sub-groups and the scale score averages were examined; the mean scores of DMARD were significantly higher than those of the low-moderate disease activity group (DOHA), and the control group. There was a negative correlation between the education level of all participants and HAD-D, BECK-D, and BECK-A scores of anxiety-depression scales (p <0.01). There was no correlation with other sociodemographic data. When the correlation between anxiety and depression scale scores was examined by using all the disease activity data of the RA population, a positive correlation was found between HES, VAS and DAS28 and all scale scores (p <0.01). In the biological group, the average TJC in the six months was significantly lower than the DMARD group. In the biological group, mean VAS decreased significantly more than the DMARD group in six months period. At the end of the six-month treatment, the mean HAD-D and BECK-D scores of the biological group decreased significantly compared to the baseline; however, there was no significant difference between the 6th month and basal depression scores in the DMARD group. Discussion: The frequency of anxiety and depression was increased in patients with RA. The number of tender joint counts, VAS, and DAS28 scores were correlated with the severity of anxiety and depression. Depression scores of patients treated with biological agents decreased significantly after six months of treatment compared to baseline.