Lymnaea stagnalis Linnaeus, 1758 (Gastropoda:Pulmonata)`da histopatolojik değişikliklere neden olan kadmiyumun toksisitesi üzerine EDTA`nın koruyucu ve iyileştirici etkileri

Abstract

Cd, ağır metaller arasında toksik bakımdan cıvadan sonra ikinci sırada gelir. Toksisitesinin canlılar üzerindeki etkisini belirleyebilmek için böyle bir çalışmaya karar verildi. Bu deneysel çalışma için, kontrol, 63.4 ? g/l, 31.7 ? g/l, 15.85 ? g/l ve 7.92 ? g/l Cd konsantrasyonlu olmak üzere toplam beş grup seçildi. Çalışmamızda 28 günlük Cd uygulaması sürecini, 28 günlük EDTA uygulaması ile iyileşme süreci izledi.Cd uygulama ve iyileştirme evresinde, histopatolojik çalışma ve kimyasal analizler için, uygulamanın 7., 14., 21. ve 28. günlerinde ve iyileştirmenin 14. ve 28. günlerinde salyangozlar dissekte edilerek ayak, manto ve hepatopankreas dokuları alındı.Cd uygulaması sonucunda; ayakta mukositlerin, pigment ve protein hücreleri ile lipid vakuollerinin sayısında artış, epitelde deskuamasyon görüldü. Kas fibrillerinde atrofi, piknotik hücre ve çift çekirdekli hücre gibi nekrotik yapılar saptandı. Mantoda, kas fibrillerinde atrofi, bağ dokusu hücreleri ve lipid vakuollerinde artış gözlendi. Ayrıca epitelde de deskuamasyon meydana geldi. Hepatopankreasta, hemolenfatik alanların ve tübüllerarası boşlukların genişlemesiyle, lipid vakuolleri ve amöbositlerde artış gözlendi. Epitelde deskuamasyon, tübüllerde ise vakuolleşme oluştu. Lezyonların şiddeti artan Cd konsantrasyonuna ve zamanın ilerlemesine bağlı olarak artış gösterdi. Değişikliklerin çoğu geri dönüşümlüydü. Ancak iyileştirme periyodu sonrasında az da olsa histopatolojik lezyonlara yine de rastlandı. Elde edilen histopatolojik bulgular yorumlandı ve fotoğrafları çekildi.Dokulara ait kimyasal analizler için dokulardaki kadmiyum düzeyi İndüktif Eşleşmiş Plazma-Optik Emisyon Spektroskopisi (ICP-OES) ile ölçüldü. Ölçümler sonucunda; en fazla Cd birikimi hepatopankreasda, sonra ayakta, en az da mantoda tespit edildi. İyileştirme süreci sonunda dokulardaki Cd düzeyi, belirli oranlarda azaldı.

Among the heavy metals cadmium (Cd) is the second on account of toxic after mercury. Such a study was decided for determine the effects of its toxicity on living organisms. For this experimental work; control, 63.4 ? g/l, 31.7 ? g/l, 15.85 ? g/l and 7.92 ? g/l Cd concentrations was chosen to be as five groups. In our study, 28-day Cd application process was followed by EDTA application for 28-day recovery period.The snails were dissected and foot, mantle and hepatopancreas tissue samples were taken in 7, 14, 21 and 28 days during Cd application and in 14 and 28 days in recovery periods for histopathological studies and chemical analysis.At the end of Cd application increase were seen in the number of mukosit, pigment and protein cells and lipid vacuoles with desquamation in the epithelium in the foot. Necrotic structures such as atrophy in muscle fibrils, pycnotic cell and cell with dual-core were detected. In mantle, atrophy in muscle fibrils, connective tissue cells and increase in the lipid vacuoles was observed. Also, desquamation in the epithelium has occurred. Due to expansion of hemolymphatic areas and spaces between tubules, increase in the lipid vacuoles and amoebocyte was observed in the hepatopancreas. Desquamation in the epithelium and vacuolation in tubules has occurred. Severity of the lesions has showed increase depending on the time progress and increasing in Cd concentrations. Most of the changes were reversible. However, histopathological lesions, slightly, still have been found after the recovery period. The obtained histopathological findings have been interpreted and photographs were taken.For chemical analysis of Cd in each tissue, the level of cadmium in the tissues was measured with Inductively Coupled Plasma - Emission Spectroscopy (ICP-OES). As a result of measurements, most of accumulation of Cd was detected in the hepatopancreas, then in the foot, and at least in the mantle. Cd levels in the tissues were decreased in specific rates at the end of recovery period.