Sühreverdî`nin Akl-ı surh, Kıssatü`l-Ğurbeti`l-Ğarbiyye ve Âvâz-i Per-i Cibrîl isimli sembolik hikâyelerinin tahlîli

Abstract

Tezin konusu, Sühreverdî'nin Akl-ı Surh, Kıssatü'l-Ğurbeti'l-Ğarbiyye ve Âvâz-i Per-i Cibrîl İsimli Sembolik Hikâyelerinin Tahlîli'dir. Konu, Sühreverdî'nin bizzat yazdığı birincil kaynaklar incelenerek ve bu alanda araştırma yapmış bilginlerin emeklerinden yararlanılarak hazırlanmıştır. Bu çalışmada amaç, Sühreverdî'nin kısaca yaşam öyküsünü, temel düşüncelerini, kurduğu işrâk okulunun esaslarını gözden geçirerek Sühreverdî sembolizmini ve bu bağlamda sembolik hikâyelerini anlamak ve yorumlamaktır. Bu çalışmayla, Sühreverdî'nin kısa ömrünü büyük gayret ve feragatlerle okuma, araştırma ve yazma faaliyetleriyle geçirdiği, ilkin Meşşaî Felsefe'de yetkin hale geldiği, ardından aklî ve felsefî burhanın teşne ruhunu doyuramadığı için kalbi veya zevki marifete erişmek için seyr-i sülûka veya riyazete girdiği ve son tahlilde kurduğu Hikmet-i İşrak mektebiyle beyan, burhan ve irfanı büyük bir deha örneğiyle sentezleyerek kardeş kıldığı ancak kurtuluşu sağlayan en önemli bilginin, kalbi veya zevkî yoldan edinilen irfan olduğu sonucuna varılmıştır.

The subject of the thesis is analyzing the Suhrawardi's symbolic stories as Akl-ı Surh, Avaz-i Per-i Jibreel and Kıssatü'l Ğurbeti'l Ğarbiyye. The subject is developed through primary sources written by Suhrawardi himself and through works performed by researchers of the area. This study aims to understand and interpret Suhrawardi's symbolism and related symbolic stories by examining Suhrawardi's brief life story, the basic ideas and principles of Ishraqi School established by himself. Suhrawardi spent his short life on the reading, research and writing activities showing great efforts and waives. He first became proficient in Meşşaî Philosophy, but since his tempted soul did not satisfied with the mental and philosophical witness, he entered into spiritual journey and asceticism to reach sincerity or pleasure. Finally, he paired up witness and wisdom by synthesizing them ingeniously through his Hikmeti İşrak School. This study, in the light of the Suhrawardi's works, concluded that the most important knowledge of salvation is the wisdom acquired sincerely or joyfully.