Farklı yöntemler ve kalınlıklarda hazırlanan implant üstü metal altyapıların kenar ve iç uyumlarına tekrarlanan fırınlamanın etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; döküm, LS, PYMF, PSMF ve TF ile üretilen farklı kalınlıktaki metal altyapıların kenar ve iç uyumu üzerine tekrarlanan fırınlama işlemlerinin etkisini karşılaştırmaktır.Materyal ve Metot: Döküm, LS, PYMF, PSMF ve TF yöntemi ile her gruptan 0.5 mm ve 1.5 mm kalınlığında olmak üzere toplamda 120 adet tek üyeli implant üstü metal altyapı üretildi ve üretici firmanın talimatlarına uygun olarak porselen uygulandı (n=12). Metal altyapıların kenar ve iç uyumu; fırınlama aşamaları öncesinde, 4. ve 7. fırınlama aşamalarından sonra silikon replika yöntemi kullanılarak stereomikroskopta x80 büyütmede incelendi. Elde edilen sonuçlar tek etken üzerinde tekrarlayan 3 yönlü varyans analizi, iki yönlü varyans analizi ve bağımsız örnekler t testi ile analiz edildi (p<0.05). Bulgular: Tekrarlanan fırınlama işlemleri sonucunda PYMF, PSMF ve TF gruplarında elde edilen KA ve İA değerlerindeki değişim ile döküm grubunun İA değerindeki değişim istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.05). KA ve İA değeri üzerine fırınlama, yöntem ve kalınlık farkı etkileşimi istatistiksel olarak anlamlı değildir (p>0.05).Sonuç: Fırınlama işlemlerinden sonra, her iki kalınlıkta, PYMF, LS ve TF gruplarının, döküm ve PSMF gruplarından daha iyi kenar ve iç uyum gösterdiği bulundu. Ayrıca üretilen tüm metal-seramik restorasyonların KA değerleri, klinik kabul edilebilir maksimum aralık olan 120 µm'nin altında bulundu.

Aim: The aim of this study was to compare the effects of repeated firing cycles on the marginal and internal adaptation of metal copings with different thicknesses fabricated using casting, LS, PYMF, PSMF, and TF methods.Materials and Methods: A total of 120 single-unit implant-supported copings were fabricated using casting, LS, PYMF, PSMF, and TF methods with 0.5 mm and 1.5 mm thicknesses for each group and porcelain was applied in accordance with the manufacturer's instructions (n=12). The marginal and internal adaptation of the metal copings were examined before the firing cycles and after the 4th and 7th firing cycles using a silicon replica technique with a stereomicroscope at x80. The results were analyzed using 3-way analysis of variance for repeated measurements on a single factor, 2-way analysis of variance and an independent samples t-test (p<0.05).Results: As a result of the repeated firing cycles, the changes in the KA and IA values in the PYMF, PSMF, and TF groups and the change in the IA value in the casting group were statistically significant (p<0.05). The interaction of firing, method, and thickness difference on the KA and İA values was not statistically significant (p>0.05).Conclusion: After the firing cycles, the PYMF, LS, and TF groups were found to have better marginal and internal adaptation for both thicknesses than the casting and PSMF groups. Furthermore, the KA values of all the metal-ceramic restorations were found to be below the maximum clinical acceptability discrepancy (<120 μm).