Ozon uygulaması,diyot lazer ışınlaması ve geleneksel kavite dezenfektanlarının mikrosızıntıya etkilerinin in-vitro koşullarda incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı ozon gazı uygulaması, lazer ışınlaması ve geleneksel kavite dezenfektanlarının mikrosızıntıya olan etkilerinin in vitro koşullarda değerlendirilmesidir.Gereç ve Yöntem:Bu çalışmada yeni çekilmiş 90 adet insan 3.molar dişi kullanılmıştır. Çekim sonrasında, köklerin üzerindeki dokular bir kretuar yardımıyla uzaklaştırılıp dişler pomza ve politür fırçasıyla temizlendi. Dişler çalışmada kullanılacak güne kadar distile su içerisinde, oda sıcaklığında bekletildi. Bütün dişlerin bukkal yüzeylerine su soğutması altında silindirik elmas frezler (Diatech, SwissDental Instruments, Heerbrugg, İsviçre) yardımıyla standart sınıf V kaviteler hazırlandı. Her kavite mesio-distal genişliği 3mm, oklüzal-gingial genişliği 2mm ve derinliği 1,5mm olarak hazırlandı. Kavitenin mine kenarlarına 0,5-1mm genişliğinde bizotaj yapıldı. Daha sonra her grupta 15?er diş olacak şekilde dişler rastgele altı gruba ayrıldı. 1.grup: benzalkonyum klorür (Zefiran,Türkiye), 2.grup: klorheksidin glukonat (Ceraxidin-c, IMICRYL,Türkiye), 3.grup: sodyum hipoklorit (Vision,Türkiye), 4.grup: diyot lazer (smart 980-5,DEKA lazer, İtalya), 5.grup: ozon (Prozone,W&H,Avusturya) ve 6.grup: kontrol grubu olacak şekilde kavitelere uygulandı. Ardından sırasıyla kavitelere üretici firmanın önerileri doğrultusunda primer (Clearfil protect bond, Kuraray Medical Inc. Japonya) ve adeziv ajan (Clearfil protect bond, Kuraray Medical Inc. Japonya) uygulanıp, 10 sn süre ile LED (Light Emitting Diode-Elipar Free light, 3M ESPE, Almanya) ışık kaynağı kullanılarak polimerize edildi. Kavitelerde restoratif materyal olarak bir hibrit kompozit olan Clearfil AP-X (Kuraray Medical Inc, Japonya) kullanıldı, 20 sn süre ile LED (Light Emitting Diode-Elipar Freelight, 3M ESPE, Almanya) ışık kaynağı kullanılarak polimerize edildi. Bütün örnekler bitirme işlemi öncesinde 24 s süre ile 37 oC?deki etüvde (Nüve Incubator EN 500, Ankara, Türkiye) bekletildi. Örneklerin bitirme ve polisaj işlemleri, restorasyonların tamamlanmasından 24 s sonra su altında elmas bitirme frezleri (Diatech Coltene/Whaladent AG, İsviçre) ile yapıldı ve restorasyonlar alüminyum oksit kaplı disklerle (Sof-Lex, 3M ESPE, St. Paul, MN, ABD) parlatıldı. Örnekler 24 s süre ile 37 ºC?deki etüvde (Nüve Incubator EN 500, Ankara, Türkiye) bekletildikten sonra 5 ± 2 ºC ve 55 ± 2 ºC arası ısı banyolarında 1.000 kez (30 sn bekleme zamanı) termal siklus işlemine tabi tutuldu. Daha sonra örneklerin kök uçları kompozit rezinle kapatıldı ve dişler iki kat aside dirençli tırnak cilası ile restorasyon sınırlarının 1 mm dışında kalacak şekilde kaplandı. Tüm örnekler % 0.5?lik bazik fuksin solüsyonuna daldırılarak 24 s 37oC de etüvde (Nüve Incubator EN 500, Ankara, Türkiye) bekletildi. Bu süre sonunda boyadan çıkartılan örneklerden alınan kesitler stereo mikroskop (Olympus SZ 40 SZ-X7, Olympus Corporation, Tokyo, Japonya ) altında x15 büyütmede incelenerek fotoğrafları alındı. Gingival ve okluzal mikrosızıntı dereceleri standart bir skala ile 0-4 arasında skorlandı. Her gruptan rastgele 1?er diş seçildi. Dişler iyon kaplama ünitesinde (BAL-TEC SCD 050 (Capovani Brothers Inc., Scotia, NY, ABD) Pt ile kaplandı. Daha sonra örneklerin rezin-diş sert dokusu arasındaki yüzeyin morfolojisi taramalı elektron mikroskobunda (Scanning Electron Microscope) (LEO EVO 40 (LEO Ltd., Cambridge, İngiltere) çeşitli büyütmelerde incelendi ve fotoğraflandı. Elde edilen sonuçlar istatistiksel olarak Kruskal-Wallis testi ile değerlendirildi.Bulgular:Gruplar arasında yapılan incelemede hem oklüzal kenara ait hem de gingival kenara ait mikrosızıntı değerleri arasında anlamlı bir fark olmadığı görüldü (p>0.05). Oklüzal kenar için grupların mikrosızıntı değerleri karşılaştırıldığında en az sızıntı ozon grubunda saptanmıştır (p>0.05). Gingival kenarlar içinde en başarılı grup ozon grubu olarak bulunmuştur.Sonuç:Gruplar arasında istatistiksel olarak bir anlamlılık bulunmadı. Ancak gruplar arası ortalamalarda farklılıklar tespit edildi. En az mikrosızıntı ozon uygulanan grupta bulundu. En çok mikrosızıntı kontrol grubunda gözlendi.

Aim:The aim of this study was to investigate in-vitro effect of ozone application, laser irradiation and traditional cavity disinfectants on microleakage.MaterialandMethods:In this study,90 freshly extracted human permanent third molar teeth, were used. After extraction soft tissues on teeth were cleaned with a scaler and polished with brush and pumice. Until the date use of teeth were stored in distilled water at room temperature. Standard class V cavities were prepared on buccal surface of the teeth with cylindirical diamond burs under water cooling. Each cavity were prepared as 3mm mesio-distal diameter, 2mm occluso-gingival diameter and 1,5 mm depth. Enamel margin of the cavities were bewelled in a 0,5-1 mm area. After wards the teeth were randomly assigned to six groups (n:15). Group 1: benzalkonium chloride, group 2:chlorheksidine gluconate, group 3: sodium hypochlorite, group 4: diode laser, group 5: ozone. Group 6: control group, will not treated with any application. The primer and bond (Clearfil protect bond, Kuraray Medical Inc. Japan) were applied to prepared cavities respectively according to manufacturers? recommendations and were polymerized by LED (Light Emitting Diode-Elipar Freelight, 3M ESPE, Germany) device for 10 seconds. A hybrit composite resin restorative material (Clearfil AP-X, Kuraray Medical Inc, Japan) was applied in cavities and was cured for 20 seconds by LED device. Before finishing all specimens were immersed into incubator at 37 oC for 24 h. After 24 h, polishing and finishing of restorations were done by diamond finishing burs under water and were completed with aluminium oxide coated disks (Sof-Lex, 3M ESPE, St. Pau, MN, USA). After waiting in the incubator at 37 oC for 24 h, teeth were subjected to thermocycling 1.000 times with a dwell time of 30 second at 5 ± 2 ºC and 55 ± 2 ºC. Then, root tips of samples was closed with resin composite and all teeth, except 1mm surrounding of the restorations, were coated twice with acid resistant varnish and stained with 0.5 % basic fuchsine at 37oC incubator for 24 h. The teeth were sectioned bucco-palatinally/lingually and, microleakage scores of occlusal and gingival walls were evaluated with a standardized scala from 0 to 4 under stereo microscope at 15X magnification. A tooth from each group were selected randomly. The teeth were covered with Pt (platinium) in ion plating unit (BAL-TEC SCD 050, Capovani Brothers Inc., Scotia, NY, USA). And also SEM (Scanning Electron Microscopy) (LEO EVO 40, LEO Ltd., Cambridge, UK) photographs of resin-tooth hard tissue interfaces were taken at different magnifications after microleakage assessment. Results of microleakage test were statistically analyzed by Kruskall-Wallis.Results :In terms of gingival and occlusal microleakage among groups, differences were not determined significant (p>0.05). Occlusal microleakage scores of ozone were observed considerably lower than other 5 groups (p>0.05). Also gingival microleakage scores of ozone were lower than other groups. Conclusion : Statistically there was no difference among groups (p>0.05). However, differences were found among the avarages of groups. The lowest microleakage score were found in ozone group. On the other hand the highest mikrolaekage scores were found in control group.