Seramik inleylerin farklı rezin simanlarla simantasyonunda ultrasonik yerleştirme tekniğinin dentine mikrotensil bağlanma dayanımı üzerine olan etkisinin in vitro değerlendirilmesi

Abstract

Son yıllarda, estetiğe olan ilginin artmasıyla özellikle arka grup dişlerde amalgam ve döküm altın inleylerin yerini diş renginde olan inley sistemleri almıştır. Seramik inley ve onley restorasyonlar minimal düzeyde preparasyon gerektirmeleri, diş dokularında daha az kayba neden olmaları ve estetik olmaları nedeniyle orta derecede madde kaybına uğramış olan posterior dişlerdeki kavitelerde iyi bir tedavi seçeneği sunarlar. Seramik inley ve onleylerin simantasyonunda, kompozit rezin esaslı yapıştırma simanları tercih edilmektedir. Kompozit rezin simanlar diş yüzeyine total etch veya self etch adeziv sistemler ile birlikte uygulanırlar. Günümüzde diş sert dokusunda herhangi bir işlem gerektirmeyen self adeziv rezin simanlar da mevcuttur. Bu in vitro çalışma, seramik inleylerin rezin siman ya da self adeziv rezin simanlarla simantasyonu sırasında parmak basıncı ya da ultrasonik yerleştirme tekniği uygulanmış örneklerin bağlanma dayanımlarının mikrotensil bağlanma dayanımı testi ile karşılaştırılması, kopma tiplerinin belirlenmesi ve dentin-rezin-seramik bağlanma yüzeyindeki morfolojik değişikliklerin taramalı elektron mikroskobu ile değerlendirilmesi amacıyla yapıldı. Bu in vitro çalışmada, periodontal ve ortodontik tedavi amacıyla çekimi yapılan 72 adet çürüksüz ve restorasyonsuz sağlam insan premolar dişi kullanıldı. Her bir dişe Sınıf 1 inley kavitesi açıldı ve dişlerin elastomerik ölçü maddesi ile ölçüsü alındı. Laboratuvarda IPS e-max Press (Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein) seramik inley restorasyonları üretici firmanın talimatlarına göre hazırlandı. Tüm seramik inleylerin iç yüzeylerine HF asit (%9,5) ve silan bağlanma ajanı uygulandı. Dişler önce rastgele dört gruba ayrıldı ve her bir gruptaki dişler ikisi self-adeziv özelliğe sahip olan dört farklı rezin siman (RelyX ARC, Panavia F 2.0, RelyX U200 ve G-Cem) ile simante edilmek üzere ayrıldı. Her bir siman grubu da simantasyonun parmak basıncı ile ya da ultrasonik yerleştirme tekniği ile simantasyonuna göre iki alt gruba ayrıldı. Simantasyon işlemi her bir simanın üretici firma talimatına göre gerçekleştirildi. Örnekler, oda sıcaklığında (23 ± 2 oC) hazırlandı. Etüvde ( Heraeus, Heraeus Instruments, Hanau, Germany ) distile su içinde 37 ºC?de 48 saat bekletildi. 64 adet diş mikrotensil testi için kullanılırken, geriye kalan 8 adet diş ise (her bir gruptan birer tane olmak üzere) taramalı elektron mikroskobu (SEM) değerlendirmesinde kullanılmıştır. Mikrotensil testi sonunda kopan örneklerin kırık tipi analizi stereomikroskop kullanılarak yapılmıştır. Mikrotensil bağlanma kuvveti değerleri arasındaki istatistiksel farklılıkların değerlendirilmesi için, One Way Anova (Tek yönlü varyans analizi), Student-Newman-Keuls çoklu karşılaştırma ve bağımsız Students' t testleri kullanıldı. Bu in vitro çalışmanın sonucunda, her iki geleneksel rezin simanın bağlanma dayanımı değerleri self adeziv rezin simanların bağlanma dayanımı değerlerinden istatistiksel olarak yüksek bulunmuştur (p < 0,05). Her bir siman grubunun parmak basıncı ve ultrasonik yerleştirme tekniği ile simante edilen alt grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p >0,05). Ultrason uygulamasının farklı rezin simanların dentine mikrotensil bağlanma dayanımları üzerinde herhangi bir etkisinin olmadığı bulunmuştur.

In recent years, the growing interest in aesthetics, especially for the posterior teeth, aesthetic inlays and onlays have taken the place of amalgam and cast gold inlays. With minimal requirement of tooth preparation, ceramic inlay and onlay restorations are good treatment option for posterior teeth cavities that have moderate tissue lost. For cementation of ceramic inlays and onlays, composite resin based luting cements are preferred. Composite resin cements are applied with total etch or self etch adhesive systems. Today, self adhesive resin cements that do not require any pretreatment of the tooth substrate are also available. This in vitro study was performed to assess the effect of ultrasonic insertion technique on microtensile bond strength of ceramic inlays which were cemented with composite resin cement or self adhesive resin cements. Fracture analysis of specimens with stereomicroscope and evaluation of morphological changes of dentin-resin-ceramic interface with scanning electron microscope were also performed. This in vitro study, eighty human premolar teeth, extracted for periodontal and orthodontic reasons, without caries and restoration are used. On each tooth, a standardized Class 1 cavity prepared and impression was taken of each prepared tooth using elastomeric impression material. IPS e-max Press (Ivoclar Vivadent, Schaan, Liechtenstein) inlay restorations were prepared according to manufacturer?s instruction. HF acid (9.5%) and silane bonding agent was applied to the interior surfaces of ceramic inlays. Firstly, teeth were randomly divided into four groups for four different resin cements (RelyX ARC, Panavia F 2.0, RelyX U200 and G-Cem). And then, each resin cement group was divided into two subgroups according to the cementation by finger pressure or ultrasonic insertion technique. For each resin cement group cementation procedure were made according to manufacturer?s instruction. To provide the polymerization of resin cements, all the restored teeth have been prepared at room temperature (23 ± 2 oC) and maintained in distilled water for 48 hours at 37 ° C inside an incubator (Heraeus, Heraeus Instruments, Hanau, Germany). While 64 teeth were used for microtensile bond strength test, 8 teeth (including one in each group) were used for scanning electron microscopy (SEM) evaluation. At the end of the microtensile test, samples were examined using a stereomicroscope for analysis of fracture type. To assess statistical differences between the values of microtensile bond strength of groups One Way Anova, Student-Newman-Keuls multiple comparison and independent Students' t tests were used. At the end of this study, microtensile bond strengths of conventional resin cements were significantly higher than self adhesive resin cements? bond strengths (p < 0.05). In each cement groups, the two cementation techniques did not effect the microtensile bond strength of cements (p > 0,05). For all groups, the effect of ultrasonic insertion technique on microtensile bond strength of resin cements or self adhesive resin cements was not statistically significant.