Doğrudan öğretim modeliyle 5. sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerinin geliştirilmesi

Abstract

Bu araştırmada Doğrudan Öğretim Modeline dayalı konuşma eğitiminin 5. Sınıf öğrencilerinin konuşma becerilerine ve konuşma kaygılarına olan etkisi araştırılmıştır. Çalışma, 2015-2016 eğitim öğretim yılının güz yarıyılında Bartın İMKB Ortaokulunda gerçekleştirilmiştir. Bu okuldaki 5. Sınıflardan biri deney biri kontrol grubu olarak seçilmiş ve her iki grupta da 21 öğrenci araştırmaya katılmıştır. Deney grubundaki dersler Doğrudan Öğretim Modeli temel alınarak hazırlanan ders programı ile kontrol grubundaki dersler ise Türkçe dersi öğretmen kılavuz kitabındaki konuşma etkinliklerine ait yönergelere uygun şekilde işlenmiştir. Araştırma, nicel ve nitel verilerin birlikte kullanıldığı karma model ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın nicel boyutunda ön test son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmış, nitel boyutunda ise öğrenci görüşlerine yer verilmiştir. Uygulamanın nicel veri toplama araçları, araştırmacı tarafından geliştirilen `Konuşma Becerilerini Değerlendirme Formu` ile Demir ve Melanlıoğlu (2014) tarafından geliştirilen `Ortaokul Öğrencileri İçin Konuşma Kaygısı Ölçeği`; nitel veri toplama araçları ise öğrenci görüşme formu, öğrenci ders değerlendirme raporları ve araştırmacı gözlem formundan oluşmuştur. Öğrencilere ait kişisel bilgilere araştırmacı tarafından oluşturulan `Kişisel Bilgi Formu` ile ulaşılmıştır. Uygulama 10 haftalık bir sürede gerçekleştirilmiştir. Çalışmada her iki gruba ön test ve son test, ayrıca deney grubuna uygulamanın bitiminden dört hafta sonra kalıcılık testi uygulanmıştır. Araştırmada nicel veriler araştırmacı ve bir alan uzmanı tarafından değerlendirilmiş, sonuçlar SPSS 20.0 paket programı ile analiz edilmiştir. Analizde öncelikle Kolmogorov-Smirnov normallik testi uygulanmış, dağılımın normal olduğu veriler t testi, normal olmadığı veriler ise Mann Whitney U testi ile analiz edilmiştir. Görüşme formundan elde edilen veriler araştırmacı ve bir alan uzmanı tarafından içerik analizi ile çözümlenmiş, kod ve temalara ayrılarak tablolaştırılmış, frekans ve yüzde değerleri verilmiştir. Uygulama sonucunda deney grubundaki öğrencilerin konuşma becerilerinde kontrol grubuna göre anlamlı bir farklılık ortaya çıkmıştır. Deney grubu öğrencilerin konuşma kaygılarında da kontrol grubuna göre anlamlı farklılık olduğu tespit edilmiştir. Kalıcılık testi sonuçlarına göre ise deney grubunun son test puanları ile kalıcılık testi puanları arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Buna göre Doğrudan Öğretim Modeline uygun konuşma eğitiminin öğrencilerin konuşma becerilerine ve konuşma kaygılarına olumlu yönde etki ettiği sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Türkçe öğretimi, Doğrudan Öğretim Modeli, konuşma becerisi, konuşma kaygısı.

This study researches the effect of speaking education based on Direct Instruction Model on speaking skills and speaking anxiety of 5th grade students. The study was conducted at Bartın İMKB Secondary School in fall semester of 2015-2016 academic year. At this school, one of the 5th grade classrooms was selected as test group while another was selected as control group. A total of 21 students participated in the study from each group. Lessons in the test group were taught in accordance with the lesson plan prepared on the basis of Direct Instruction Model while lessons in the control group were taught in accordance with the speaking activity instructions in teacher's guidebook of Turkish language lesson. The research was conducted through a mixed model including both quantitative and qualitative data. Quasi-experimental research design involving pre-test post-test control group was used for quantitative dimension of the study while qualitative dimension involved student interviews, lesson evaluation reports of students and research observation form. Quantitative data collection tools of the application involved `Speaking Skills Evaluation Form` developed by the researcher and `Speaking Anxiety Scale for Secondary School Students` developed by Demir and Melanlıoğlu (2014); qualitative data collection tools involved student interview, lesson evaluation reports of students and researcher observation form. `Personal Information Form` prepared by the researcher was given to students to collect their personal information. The application lasted for 10 weeks. Pre-test and post-test were applied to both groups, in addition, permanence test was applied to test group four weeks after the end of the application. Quantitative data of the study were evaluated by the researcher and a field expert; results were analyzed via SPSS 20.0 package program. Initially, Kolmogorov-Smirnov normality test was applied for the analysis. Data having normal distribution were analyzed via t-test while others were analyzed via Mann Whitney U test. Data obtained through interview form were analyzed by the researcher and a field expert via content analysis and separated into codes and themes for tabulation and related frequency and percentage values were presented. At the end of the application, a significant difference was found in speaking skills of test group compared to control group. A significant difference was found in speaking anxiety of students in test group compared to those in control group. According to the results of permanence test, no significant difference was found between post-test scores and permanence test scores of test group. Accordingly, it was found that speaking education in compliance with Direct Instruction Model has a positive effect on speaking skills and speaking anxiety of students. Key Words: Turkish education, Direct Instruction Model, speaking skill, speaking anxiety.