Sıçan overinde iskemi reperfüzyon hasarında diazoksidin koruyucu etkisinin incelenmesi

Abstract

Sıçan Overinde İskemi Reperfüzyon Hasarında Diazoksidin Koruyucu Etkisinin İncelenmesiAmaç: Deneysel olarak over torsiyonu modeli oluşturduğumuz sıçanlarda, diazoksidin iskemi /reperfüzyon doku hasarını önlemedeki etkinliğini araştırmaktır.Gereç ve yöntem: Bu randomize kontrollü deneysel çalışmada, 35 adet reprodüktif dönemde, dişi Wistar Albino cinsi sıçan kullanıldı. Her grupta 5 adet olacak şekilde rasgele 7 eşit gruba ayrıldı. Grup 1 (S): sham grubu, sadece laparatomi yapılan grup. Grup 2 (İ): 3 saat iskemi yapılan grup. Grup 3 (İ/R3): 3 saat iskemi sonrası 3 saat reperfüze edilen grup. Grup 4 (İ/R3+D): 3 saat reperfüzyon sonrası diazoksid verilen grup. Grup 5 (İ/R24): 3 saat iskemi sonrası 24 saat reperfüze edilen grup. Grup 6 (İ/R24+D): 24 saat reperfüzyon sonrası diazoksid verilen grup. Grup 7 (DMSO): Standardizasyonu sağlamak için, diğer gruplarda diazoksid dimetil sülfoksid (DMSO) ile çözündüğünden, sadece DMSO verilen grup. Bütün gruplardan işlem sonrası kan alındı ve bilateral ooferektomi yapıldı. Comet assay yöntemi ile DNA hasarı değerlendirildi. Oksidatif stres parametrelerinden doku TAS, TOS, OSI, katalaz, plazma TAS, TOS ve OSI çalışıldı. Ayrıca, western blot yöntemi ile apoptozis değerlendirildi.Bulgular: İskemi grubuna göre, 3 saat reperfüzyon sonrası diazoksid verdiğimiz grupta DNA hasarının anlamlı derecede azaldığını gözlemledik (p=0,04). Oksidatif stres parametrelerine baktığımızda, doku TOS'un 3 saat reperfüzyon sonrası ilaç verdiğimiz grupta ve 24 saat reperfüzyon sonrası ilaç verdiğimiz grupta, iskemi grubuna göre istatiksel olarak anlamlı olarak azalmış olduğunu değerlendirdik (p=0,04, p=0,04). Doku OSİ'yi, diazoksidin çözünmesi için DMSO verdiğimiz kontrol grubunda 3 saat reperfüzyon sonrası diazoksid verdiğimiz gruba göre anlamlı olarak yüksek bulduk (p=0,05). Plazma TOS ve plazma OSİ'yi, kontrol grubunda, 3 saat iskemi reperfüzyon grubuna ve 24 saat iskemi reperfüzyon grubuna göre anlamlı derecede düşük bulurken (p=0,01; p=0,03), kontrol grubu ile 3 saat reperfüzyon sonrası ilaç grubu arasında da istatiksel olarak anlamlı fark saptadık (p=0,00). Ayrıca; 3 saat reperfüzyon sonrası diazoksid verdiğimiz grupta, 3 saat reperfüzyon grubuna göre anlamlı olarak azalmış olarak değerlendirdik (p=0,01). 3 saat reperfüzyon grubu ile diazoksidin çözünmesi için DMSO verdiğimiz kontrol grubu arasında da istatiksel olarak anlamlı fark bulduk (p=0,03). 3 saat iskemi sonrası diazoksid verdiğimiz grupta, 24 saat reperfüzyon grubuna (p=0,00)ve 24 saat reperfüzyon sonrası diazoksid verdiğimiz gruba göre anlamlı derecede düşük saptadık (p=0,03). Aynı zamanda plazma TOS ve OSİ'nin, ilaçsız 24 saat reperfüzyon grubunda, DMSO grubuna göre anlamlı derecede yüksek olduğunu gözlemledik (p=0,01). Plazma TAS, doku TAS, doku katalaz açısından gruplar arasında istatiksel olarak anlamlı fark bulamadık. Ayrıca, western blot yöntemi ile ölçülen bax, bcl-2 ve kaspaz 3 gen ekspresyonlarında, gruplar arasında anlamlı fark bulamadık.Sonuç: Bulgularımız diazoksidin, over iskemi reperfüzyon hasarında, süre ile bağlantılı olarak, kısmen oksidatif stresi azalttığını göstermektedir. Diazoksidin etkisinin, reperfüzyon süresi ile ters orantılı olarak daha iyi olduğu söylenebilir. Klinik olarak, over torsiyonunda etkin tedavinin cerrahi girişimle torsiyonun düzeltilmesi olmasına rağmen, cerrahi müdaheleye ek olarak bu safhada uygulanacak olan diazoksid gibi antioksidan maddelerle detorsiyonla oluşabilecek hasar azaltılabilir.

Objective: To investigate the efficacy of diazoxidine to prevent ischemia / reperfusion tissue damage in rats that we experimentally modeled as ovary-torsion.Materials and Methods: In this randomized controlled experimental study, Wistar Albino type of female rats in 35 reproductive cycles were used. It was divided into 7 groups randomly, as each group with 5 people. Group 1 (S): sham group, only laparotomy group. Group 2 (I): group with ischemia for 3 hours. Group 3 (I / R3): group that was reperfused 3 hours after ischemia for 3 hours. Group 4 (I / R3 + D): group given diazoxide after 3 hours reperfusion. Group 5 (I / R24): group reperfused 24 hours after ischemia for 3 hours. Group 6 (I / R24 + D): group given diazoxide after 24 hours reperfusion. Group 7 (DMSO): group only treated with DMSO because diazoxide dimethyl sulfoxide (DMSO) was used as solvent in the other groups, in order to provide standardization. After the procedure, the blood samples were taken from all groups and bilateral oophorectomy was performed. DNA damage was assessed via the Comet assay method. Tissue TAS, TOS, OSI, catalase, plasma TAS, TOS and OSI from the oxidative stress parameters were studied. In addition, apoptosis was assessed via western blot method.Results : According to the ischemia group, we observed that the DNA damage decreased significantly in the group that we gave diazoxide after 3 hours reperfusion (p = 0.04). When we looked at the oxidative stress parameters, we evaluated that tissue TOS in the group that gave the drug after 3 hours of reperfusion and in the group that gave the drug after 24 hours of reperfusion was statistically significantly lower than the ischemic group (p = 0.04, p = 0.04). We found that the tissue OSI was significantly higher in the control group that we gave DMSO for diazoxidine dissolution compared to the group that gave diazoxide after 3 hours reperfusion (p = 0.05). While plasma TOS and plasma OSI were significantly lower in the control group than in the ischemia reperfusion group for 3 hours and the ischemia reperfusion group for 24 hours (p = 0.01, p = 0.03), we found a statistically significant difference between the control group and the drug group after 3 hours reperfusion (P = 0.00). In addition, we deduced the 3-hour reperfusion-induced diazoxide group as significantly lower than the 3-hour reperfusion group (p = 0,01). We also found a statistically significant difference between the 3 hour reperfusion group and the control group that gave DMSO for dissolution of diazoxide (p = 0.03). After 3 hours of ischemia, diazoxide was found to be significantly lower than that of group given diazoxide 24 hours after reperfusion (p = 0,00) and 24 hours after reperfusion (p = 0.03). At the same time, we observed that plasma TOS and OSI were significantly higher in the 24 hour reperfusion group without drug than in the DMSO group (p = 0.01). We could not find any statistically significant difference between the groups in terms of plasma TAS, tissue TAS, tissue catalase.Conclusion: Our findings show that diazoxidine partially reduces oxidative stress in relation to time in ovary ischemia reperfusion injury. It can be said that the diazoxidine effect is better as inversely proportional to the duration of reperfusion. Although clinically, the effective treatment of ovary-torsion is surgical correction of the torsion, damage can be reduced by the addition of antioxidant substances such as diazoxide, which will be applied in this phase in addition to surgical intervention.