Persistan atriyal fibrilasyonda serum ınterlökin 6 ve apelin 12 düzeylerinin başarılı kardiyoversiyon sonrası gelişen atriyal stunning ile ilişkisi

Abstract

Atriyal fibrilasyon erişkin popülasyonun da en sık görülen kronik taşiaritmidir. AF?nin en korkulan komplikasyonu iskemik inmedir. Atriyal stunning olarak tanımlanan atriyal mekanik disfonksiyon sıklıkla AF?nin sinüs ritmine kardiyoversiyonundan sonraki 2?3 hafta içerisinde görülür. Bu dönem AF hastaları için tromboembolik komplikasyonlar açısından en riskli periyottur. Endojen peptid hormon olan apelinin AF hastalarında düştüğü gösterilmiştir. Biz bu çalışmada persistan AF hastalarında başarılı kardiyoversiyon sonrası gelişen atriyal sistolik disfonksiyon ile serum apelin 12 ve İL6 düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçladık. Çalışma popülasyonu elektif kardiyoversiyon amacıyla hastaneye yatırılan 42 persistan AF hastasını içermektedir. Yirmi iki kalıcı AF ve 11 sağlıklı olgu kontrol grubu olarak alındı. 42 persistan AF?li hasta başarılı şekilde uluslararası kılavuzlara uygun olarak sinüs ritmine döndürüldü. Persistan AF hastalarının atriyal ejeksiyon kuvvetleri kardiyoversiyondan hemen sonra ve 3. hafta kontrolünde hesaplandı. Serum apelin 12 ve İL6 ölçümü amacıyla kan örnekleri başlangıçta tüm hastalardan, 3. haftada ise persistan AF grubundan toplandı. Persistan AF ve kalıcı AF gruplarının bazal karakteristik özellikleri benzerdi. Serum apelin 12 ve İL6 düzeyleri persistan AF grubunda anlamlı olarak daha yüksekti (Sırasıyla, 5,062±1,392&4,084±1,070%4,270±1,117 pg/ml; p=0.01; 15,5±49&3,4±6,5&0,04±0,15 pg/ml; p=0.02; persistent&kalıcı AF& Kontrol, apelin 12, İL6). Hastaların % 69?u 3. hafta kontrolünde sinüs ritmindeydi. 3. hafta kontrolünde sinüs ritminde kalan hastalar ile AF?ye dönen hastaları karşılaştırdık. Sinüs ritmi grubunda kadın cinsiyet oranı daha az ve AF süresi daha kısaydı. Doku Doppler görüntüleme ile ölçülen bazal pik A? akım hızı sinüs ritmi grubunda anlamlı olarak daha yüksekti (0.06±0.02&0.04±0.02 m/s, sinüs&AF, p= 0.003). Serum apelin 12 düzeyleri sinüs ritmi grubunda AF grubuna göre başlangıçta düşük, 3. hafta kontrolünde yüksekti ancak fark istatistiksel anlamlılığa ulaşmadı. Gerek bazal gerekse 3.hafta kontrol IL6 düzeyleri sinüs ritmi grubu ve AF grubunda benzerdi. Persistan AF hastalarının sinüs ritmine kardiyoversiyonunun güvenli ve etkili olduğunu bulduk. Kardiyoversiyon sonrası AF?ye dönen hastalarda pik A? akımının düşük olduğu saptandı. Başarılı kardiyoversiyon sonrası ölçülen pik A? akımı AF rekürrensi açısından bir ön gördürücü olabilir. Biz bu çalışmada gösterilen atriyal ejeksiyon kuvveti ile serum apelin 12 düzeyleri ve İL6 ile transmitral A dalga akım velositeleri arasındaki ilişkinin çarpıcı olduğunu düşünmekteyiz. Serum apelin 12 düzeyleri kardiyoversiyon sonrası AF hastalarında atriyal sistolik disfonksiyonun ön gördürücüsü olabilir. Anahtar kelimeler: Atriyal stunning, Atriyal fibrilasyon, apelin 12, İnterlökin 6, kardiyoversiyon

Atrial fibrillation is the most common seen chronic tachyarrhythmia among adult population. The most feared complication of AF is ischemic stroke. Atrial stunning is defined as transient mechanical dysfunction of atrial systolic functions which is commonly observed following 2-3 weeks after cardioversion of AF to sinus rhythm. This period is most risky phase for thromboembolic complications in AF patients. Apelin is an endogenous peptide hormone which has been found to be decreased in AF patients. We aimed to investigate the relation of serum apelin 12 and inter leukin-6 levels with atrial systolic dysfunction after successful cardioversion of persistent AF patients. The study population is consisted of 42 persistent AF patients who were hospitalized for elective cardioversion. 22 permanent AF and 11 healthy patients were included as control group. 42 patients were successfully cardioverted to sinus rhythm according to the international guidelines. Atrial ejection force of persistent AF patients was measured immediately after cardioversion and at 3rd week control. Blood samples were obtained for serum apelin 12 and IL6 measurement from all patients at baseline, and at 3rd week in persistent AF patients. The baseline characteristics were similar between persistent and permanent AF groups. Serum apelin 12 and IL6 levels were significantly higher in persistent AF group (5.062±1.392&4.084±1.070&4.270±1.117 pg/ml; p=0.01; 15.5±49&3.4±6.5&0.04±0.15 pg/ml; p=0.02, persistent&permenant AF&Control, apelin 12, IL6, respectively). Sixty-nine % of persistent AF patients was in sinus rhythm at 3rd week control. We compared patients who were in sinus rhythm at 3rd week control with the group who relapsed to AF. Female gender was lower and AF duration was shorter in sinus rhythm group. The baseline peak A? flow measured by tissue Doppler imaging was significantly higher in patients with sinus rhythm (0.06±0.02&0.04±0.02 m/s, sinus&AF, p= 0.003). Serum apelin 12 levels were lower at baseline and higher at 3rd week control in sinus rhythm group compared to AF group but the difference did not reach a significant level. The baseline and 3rd week control IL6 levels were similar between patients either in sinus rhythm or in AF. We found that elective cardioversion of persistent AF patients to sinus rhythm is safe and effective. Peak A? flow was found to be lower in patients relapsed to AF after cardioversion. Lower peak A? flow measured after successful cardioversion may be a predictor for recurrence of AF. We thought that the relation of serum apelin 12 levels with atrial ejection force and IL6 with transmitral A wave Doppler velocity shown in this study is remarkable. Serum apelin 12 levels may be a predictor for atrial systolic dysfunction after successful cardioversion of AF patients. Key words: Atrial stunning, Atrial fibrillation, Apelin 12, Inter leukin-6, cardioversion