Diyabetes mellitus ve oral glukoz tolerans testi bozuk olan hastalarda dispeptik yakınmaların ve irritabl barsak sendromunun sıklığı ve yaşam kalitesi üzerine olan etkilerinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Diabetes mellituslu hastalarda birçok gastrointestinal sistem ile ilgili şikayet bilinmesine rağmen, bozulmuş glukoz metabolizması olan bireyler (bozulmuş açlık glukozu ve bozulmuş glukoz toleransı) ile ilgi sonuçlar bilinmemektedir. Aynı zamanda glukoz metabolizma bozukluğunun genel yaşam kalitesi ve dispepsitik yakınmalar için yapılan yaşam kalitesi skorlarına üzerine olan etkisi de bilinememektdir. Bu çalışmamızda bozulmuş glukoz metabolizma bozukluğu olanlarda fonksiyonel dispepsi, epigastrik ağrı sendromu, postprandial rahatsızlık sendromu ve irritabl barsak sendromunu ve yaşam kalitesi üzerine olan etkilerini araştırdık.Materyal-metod: Çalışmaya 154 glukoz metabolizma bozukluğu ve 95 kontrol hastası olmak üzere toplam 249 vaka alındı. Hasta grubu diyabetes mellitus ve bozulmuş açlık glukozu ve bozulmuş glukoz tolerans testi yapılan hastalardan, kontrol grubu ise herhangi bir hastalığı olmayan çeşitli sebeplerle polikliniğe başvuranlar arasından seçildi. Gastrointestinal semptomların tanısı ROMA III kiriterlerine göre konuldu. Dispepsi şiddeti mean global severity index (8-MGSI) göre yapıldı. Genel yaşam kalitesi short form SF 12 ile değerlendirildi. İBS için spesifik yaşam kalitesi İrritable Bowel Syndrome Quality of Life Instrument (IBS-QOL) ile değerlendirildi. Sonuçlar: Demografik verilere bakıldığında yaş cinsiyet alkol ve sigara kullanımı açısından iki grup arasında fark saptanmadı. Çalışmamızda kontrol grubunda fonksiyonel dispepsi %30,1 (n=22), glukoz metabolizma bozukluğu olan grubta %48,6 (n= 85) idi( p< 0,008). Epigastrik ağrı sendromu kontrol grubunda %4,1 (n=3), glukoz metabolizma bozukluğu olan grubta %5,1?di (n=9) (p:0,726). Postprandial rahatsızlık sendromu kontrol grubunda %5,5 (n= 4), glukoz metabolizma bozukluğu olan grubta %26,3 (n=46) (p<0.001) di. IBS kontrol grubunda %8,2 (n= 6), glukoz metabolizma bozukluğu olan grubta %17,1 (n= 30) (p<0.048) di. Fonksiyonel dispepsi, postprandial rahatsızlık sendromu ve IBS, hasta grubunda kontrol grubuna göre anlamlı oalrak daha yüksekti. Total dispepsi şiddetine bakıldığında dispepsi median skoru kontrol grubunda 1 min-max (1-11) iken hasta grubunda median: 1,5 min-max (1-22) idi. İstatiksel olarak anlamlıydı. (P<0,001). Kontrol grubunda mean: 1,9 ±1,9. Hasta grubunda mean: 3,9 ± 3,5. SF-12 ile yaşam kalitesine bakıldığında fiziksel komponent skoru (PCS), kontrol grubunda 49.7±8.2 , DM ve OGTT grubunda 44.2±10.5 saptandı (P< 0.01) ti. Psikolojik komponent skoru (MCS) kontrol grubunda 49.1±11.3 DM ve OGTT grubunda 47.9± 10.2 (p<0.348) idi. Fiziksel yaşam kalitesi skorlarının düşük olduğu görüldü. Mental yaşam skorunda gruplar arasında anlamlı fark yoktu. Kontrol grubunda total IBS-QOL skoru: 37,0± 8,8 iken, DM ve OGTT yapılan grupta 44,8± 20,9 p<0.001 di. Alt gruplarda (rahatsızlık hissi, vücut imajı, yiyecekten kaçınma, seksüel durum, aktiviteden etkilenme, sağlık endişesi, sosyal reaksiyon, akrabalık ilişkileri) hasta grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti. Regresyon analizinde diyabet süresi, insülin kullanımı ve glukoz metablizma bozukluğu bulunması yaşam kalitesini olumsuz etkilemekteydi.Tartışma: Glukoz metabolizma bozukluğu bulunan bireylerde ROMA III kriterlerine göre bakıldığında gastrointestinal sistem yakınmaları daha sık olarak görülmektedir. Aynı zamanda yaşam kalitesi skorlarında bozulmaya neden olmaktadır. Bu nedenle bu gastrointestinal sendromların diyabetik hastalarda daha iyi irdelenip tedavi edilmesi yaşam kalitesinde düzelmeye neden olabilecektir. Anahtar kelimeler : Bozulmuş glukoz metabolizması, fonksiyonel dispepsi, epigastrik ağrı sendromu, postprandial rahatsızlık sendromu, irritabl barsak sendromu, yaşam kalitesi

Objective: In many patients with diabetes mellitus are known with gastrointestinal complaints , individuals with impaired glucose metabolism (impaired fasting glucose and impaired glucose tolerance) and the results of interest are unknown. The effect of impaired glucose metabolism on the overall quality of life scores but also for quality of life and the effect of dyspepsia also not known. In this study, we investigated the effects of functional dyspepsia, epigastric pain syndrome, irritable bowel syndrome and syndrome of postprandial discomfort, in patients with impaired glucose metabolism disorder on the quality of life.Materials and Methods: Controlled study of 154 patients with impaired glucose metabolism disorder, and 95 for control group a total of 249 cases were included. Group of patients with diabetes mellitus and patients with impaired fasting glucose and impaired glucose tolerance, while the control group was chosen from among the applicants without any disease clinic for various reasons. ROME III criteria was diagnosed with gastrointestinal symptoms. Severity of dyspepsia was performed according to mean global Severity Index (8-MGSI). Overall quality of life was assessed with the Short Form SF 12. For IBS, Irritable Bowel Syndrome Quality of Life Instrument-specific quality of life (IBS-QOL) were evaluated.Results: Looking at demographic data between the two groups in terms of age, sex difference was the use of alcohol and cigarettes. In our study, the control group, 30.1% of functional dyspepsia (n = 22), 48.6% of patients with impaired glucose metabolism (n = 85), respectively (p <0.008). Epigastric pain syndrome of 4.1% in the control group (n = 3), patients with impaired glucose metabolism, 5.1% di (n = 9) (p = 0.726). Postprandial discomfort syndrome of 5.5% in the control group (n = 4), 26.3% of patients with impaired glucose metabolism (n = 46) (p <0.001) IBS is 8.2% in the control group (n = 6), 17.1% of patients with impaired glucose metabolism (n = 30) (p <0.048) Functional dyspepsia, postprandial discomfort syndrome and IBS was significantly higher in the patient group than the control group. From the control group 1, the severity of dyspepsia dyspepsia median total score of min-max (1-11), while the patient group median: 1.5 min-max (1-22), respectively. A statistically significant. (P <0.001). In the control group mean: 1.9 ± 1.9. In the patient group mean: 3.9 ± 3.5. Looking at the quality of life with the SF-12 physical component score (PCS) in the control group was 49.7 ± 8.2, 44.2 ± 10.5 DM and OGTT group (P <0.01) Psychological component score (MCS) in the control group was 49.1 ± 11.3 47.9 ± 10.2 DM and OGTT group (p <0.348) Physical quality of life scores were lower. Mental life scores did not differ significantly between the groups. IBS-QOL total score of the control group: 37.0 ± 8.8, while the DM and the OGTT group, 44.8 ± 20.9 p <0.001 Sub-groups (discomfort, body image, from food avoidance, sexual status, activity, influence, health concerns and social reaction, kinship relations) were significantly higher in the patient group than the control group. Regression analysis, duration of diabetes, insulin use, and quality of life in the presence of glucose disorders metablizma negative factors.Discussion: From ROME III criteria in individuals with impaired glucose metabolism, gastrointestinal complaints were more frequently observed. It also leads to deterioration in quality of life scores. Therefore it?s better to treat the gastrointestinal syndromes in diabetic patients results in an improvement in quality of life.Key words: Impaired glucose metabolism, functional dyspepsia, epigastric pain syndrome, postprandial discomfort syndrome, irritable bowel syndrome, quality of life