Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda serum bilirubin seviyeleri ile diyabetik mikrovasküler komplikasyonlardan diyabetik nefropati arasındaki ilişki

Abstract

Amaç:Diyabete bağlı mikro ve makrovasküler komplikasyonların gelişiminde hipergliseminin yarattığı doku hasarı ön plandadır. Hiperglisemiye ikincil gelişen redoks potansiyellerinde değişmeler, oksidatif ürünlerin temizlenememesi, poliyol yolak aktivitesi artışı gibi durumlar ile birlikte detoksifikasyon ve antioksidan yolaklar devre dışı kalmakta, hipergliseminin doku ve hücre üzerine yıkıcı etkileri daha da fazla görülmektedir. Bilirubin, vücutta endojen heme katabolizması sonucu oluşan ve karaciğerde temizlenen bir moleküldür. Atık madde olarak düşünülen bilirubin molekülü yakın geçmişte yapılan çalışmaların ışığında endojen sitoprotektif aktivitesi olduğu ve bu etkiyi de oksidatif stresi azaltarak gösterdiği düşünülmektedir. Çalışmalar endojen oluşan bilirubin molekülünün peroksil köklerini hızla temizlediğini göstermiştir. Bu çalışmada amacımız, bilirubin düzeylerinin diyabetin mikrovasküler komplikasyonu olan diyabetik nefropati üzerine olan etkisi ve koruyucu olup olmadığını retrospektif olarak test etmektir. Tip 2 diabetes mellitus tanısıyla başvuran hastaların verilerini analiz ederek serum total bilirubin seviyeleri ile diyabetik mikrovasküler komplikasyonlardan diyabetik nefropati arasındaki ilişkiyi incelemektir.Gereç-Yöntem:Çanakkale OnsekizMart Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji ve Metabolizma hastalıkları ve İç Hastalıkları polikliniklerine 2009-2012 tarihleri arasında başvuran 3500 Tip 2 DM?lu hasta tarandı. Bilgileri tam ve devamlı takipte olan 505 Tip 2 diyabet hastasının verileri retrospektif olarak değerlendirildi.Bulgular: Hastaların 243(%48,1) erkek ve 262(%51,9) kadındı. Yaş ortalamaları 57,7±9,7 yıl ve diyabet süreleri 8,1±7,5 yıldı. Tüm grubun HbA1c ortalaması %7,8±1,9 idi. Tüm grubun spot idrarda mikroalbumin değeri ve eGFR sırasıyla 34,5± 57,3 mg/gün ve 116,7±44,4 ml/dk. Tüm hastaların LDL-kolesterol 120,4±32,9 mg/dl, HDL-kolesterol 47,9±15,1 mg/dl ve Trigliserid düzeyleri 158±95,5 mg/dl olarak bulundu. Total ve direkt bilirubin seviyeleri sırasıyla 0,83±0,25 ve 0,42±0,18 mg/dl olarak bulundu. Tüm grup içerisinde total bilirubin düzeyi ile serum kreatinin (R:-0,38 ; p<0,0001) (Şekil 2), mikroalbumin düzeyleri (R:-0,36 ; p<0,0001) (Şekil 1) ile negatif ve eGFR (R:0,13 ; p=0,04) ile pozitif korelasyonlar saptandı. Mikroalbuminürisi olan ve olmayan olarak iki gruba ayırdığımızda BKİ, metabolik parametreler açısından fark yoktu. Mikroalbuminürik grupta Total bilirubin (0,32±0,15 ve 0,62±0,23 mg/dl; p<0,0001), eGFR (110,76±32,1 ve 121,3±40,2 ml/dk; p=0,001) belirgin olarak düşük bulunurken, serum kreatinin (0,89±0,38 ve 0,75±0,16 mg/dl; p<0,0001) olarak bulundu. Tüm grupta total bilirubin üst değeri 0,93 mg/dl alındığında mikroalbuminemi prediksiyonu açısından sensitivitesi %89 ve spesifitesi %55 olarak bulundu. Çalışmamızda total bilirubin ile mikroalbümin düzeyleri ve kreatin arasında negatif korelasyon olduğunu ve total bilirubin seviyeleri mikroalbüminürisi olmayanlarda daha yüksek olduğunu saptadık. Buna ek olarak serum bilirubinin tek başına mikroalbüminirüyi engelleyici etkisi olduğunu risk faktörlerinden bağımsız olarak saptadık.Sonuçlar: Antioksidan özelliği olduğu tesbit edilmiş olan bilirubin molekülünün diyabetik nefropati de koruyucu ve orta kuvvette prediktif bir faktör olduğunu düşünmekteyiz. Tip 2 diabetes mellitus epidemik bir şekilde güngeçtikçe artış göstermektedir. Diabetes mellitus?un en ciddi komplikasyonlarından ve son dönem böbrek yetmezliğine en sık neden günümüzde diyabetik nefropatidir. Çalışmamızda total bilirubin seviyelerinin diyabetes mellituslu hastalarda mikroalbüminüriyi engelleyeceği etkisi olduğunu saptadık. Bu nedenle mikroalbüminüriyi engelleyici tedavilerin hedeflerinden birisi olabilirAnahtar kelimeler : Tip 2 diabetes mellitus, Nefropati, Bilirubin

Objective: The development of micro-and macrovascular complications of diabetes-related tissue damage caused by hyperglycemia in the foreground. Changes in the redox potentials secondary to hyperglycemia, non-cleaning of oxidative products, polyol pathway of detoxification and antioxidant pathways with situations such as the increase in activity remains disabled and hyperglycemia is even more devastating effects on tissues and cells. Bilirubin, is a molecule, occurs in the body as a result of endogenous heme catabolism and cleaned in the liver. Thought of as waste material in the light of recent studies bilirubin molecule endogenous cytoprotective activity and this effect is thought to reduce the oxidative stress. Studies have shown that endogenous cleaned up at the roots of peroxyl bilirubin molecule. Purpose of this study, bilirubin levels and protective effect on diabetic microvascular complication of diabetic nephropathy is to test whether the retrospective method. By analyzing data from patients admitted with the diagnosis of type 2 diabetes mellitus and diabetic microvascular complications of serum total bilirubin levels and to examine the relationship between diabetic nephropathy.Materials and Methods: Çanakkale Onsekiz Mart University School of Medicine, Endocrinology and Metabolic Diseases and Internal Medicine outpatient clinics, between the period of 2009-2012 were screened 3500 patients with Type 2DM. Information is complete and continuous follow-up data were retrospectively evaluated 505 patients with Type 2 Diabetes.Findings: 243 patients (48.1%) were male and 262 (51.9%) were female. Mean age 57.7 ± 9.7 years and diabetes duration 8.1 ± 7.5 years. The average HbA1c was 7.8%±1.9 of the entire group. The value of all the group's spot urine microalbumin and eGFR, respectively, 34.5 ± 57,3 mg / day and 116.7 ± 44.4 ml / min. All patients' LDL cholesterol 120.4 ± 32.9 mg / dl, HDL-cholesterol, 47.9 ± 15.1 mg / dl and Trigliserid levels 158 ± 95.5 mg / dl. Total and direct bilirubin levels were 0.83 ± 0.25 and 0.42 ± 0.18 mg / dl , respectively. Serum creatinine, total serum bilirubin levels in all groups (R = -0.38, p <0.0001) (Figure 2), microalbumin levels (R = -0.36, p <0,0001) (Figure 1) and the negative and eGFR (R = 0.13, p = 0.04) and positive correlations were found. BMI, divide into two groups with and without microalbuminuria, there was no difference in metabolic parameters. T.bilirubin in microalbuminuria group (0,32 ± 0,15 and 0.62 ± 0.23 mg / dl, p <0.0001), eGFR (110.76 ± 32.1 and 121.3 ± 40.2 ml / min, p = 0.001) were significantly lower, and serum creatinine (0.89 ± 0.38 and 0.75 ± 0.16 mg / dl, p<0,0001) were found. The upper value of the whole group, total bilirubin 0.93 mg / dl microalbuminemi prediction was 89% in the sensitivity and specificity of 55%. In our study, total bilirubin and creatinine and microalbumin levels were negatively correlated with microalbuminuria and total bilirubin levels were higher in non-detected. In addition, serum bilirubin was independent risk factors alone is detected that the inhibitory effect of microalbuminuria.Results: Bilirubin molecule antioxidant properties that have been found to be protective in diabetic nephropathy and consider that a factor predictive of medium strength. The Type 2 Diabetes Mellitus is increasing day by day epidemically. Diabetes Mellitus is a serious complication of the most common cause of end-stage renal failure, diabetic nephropathy today. In our study, we found that the effect of total bilirubin levels would prevent microalbuminuria in patients with Diabetes Mellitus. Therefore one goal of inhibitor treatment can be microalbuminuria.Key words: Diabetes Mellitus, Nephropathy, Bilirubin