Ratlarda unilateral testis torsiyonu modelinde iskemi reperfüzyon hasarının önlenmesinde ozonun etkinliğinin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Testis torsiyonu testiste ileri düzeyde iskemiye sebep olan akut seyirli, her yaşta görülebilen ve teşhis sonrasında hızlı şekilde tedavi gerektiren acil ürolojik bir durumdur. Spermatik kord torsiyonu olduğunda, damar obstrüksiyonuna ve uzayan iskemi ile birlikte testiküler hasara yol açar. Torsiyon-detorsiyon sonrasında meydana gelen iskemi ve reperfüzyon süreçleri testiküler hasara neden olur. Bu çalışmanın amacı torsiyon sonrası oluşan testiküler hasarı biyokimyasal, immünohistokimyasal, histopatolojik olarak belirlemek ve ratlarda testis torsiyonuna bağlı gelişen iskemi reperfüzyon hasarında ozonun koruyucu etkisinin araştırılmasıdır.Materyal ve Metod: Deney için Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Deney Hayvanları Etik Kurulundan gerekli onay alındı. 40 adet Wistar albino cinsi erkek rat (ağırlık: 250-300 gr) randomize şekilde 5 gruba ayrıldı. 1.Grup sham grubu olarak belirlendi. 2.Grupta sol testis torsiyonu ve detorsiyon oluşturuldu. 3.Grupta 2.Gruba uygulanan prosedüre ek olarak torsiyonun 30. dakikasında intraperitoneal olarak 4 mg/kg ozon uygulandı. 4.Grupta 2.Gruba uygulanan prosedüre ek olarak torsiyonun 30. dakikasında intratestiküler olarak 4 mg/kg ozon uygulandı. 5. grupta 2. gruba uygulanan prosedüre ek olarak torsiyonun 30. dakikasında intratestiküler ve intraperitoneal olarak 4 mg/kg ozon uygulandı. Sham grubu hariç diğer gruplara 60 dakika süren torsiyon sonrasında detorsiyon (reperfüzyon) uygulandı ve 240 dakika reperfüzyon için beklendi. Daha sonra sol orşiektomi yapılıp ratlardan biyokimyasal değerlendirme için kan ve doku, histopatolojik ve immünohistokimyasal değerlendirme için ise doku örnekleri alındı. Ratlar servikal dislokasyon uygulanarak sakrifiye edildi. İşlem sonlandırıldı.Bulgular: Serum ve dokuda elde edilen MDA, TOS ve OSİ değerleri tedavi gruplarında iskemi/reperfüzyon (İ/R) grubuna göre düşük bulundu(p<0,001). TAS ve SOD değerleri incelendiğinde tedavi ve İ/R grupları arasında anlamlı farklılık saptanamadı (p>0,05). İMA ve İMAR değerlerinin İ/R grubunda tedavi gruplarına göre yüksek olduğu tespit edildi (p<0,001). Histopatolojik değerlendirmede tedavi gruplarında İ/R grubuna göre daha düşük skorlar elde edildi (p<0,001). Histopatolojik olarak tedavi grupları arasında etkinlik açısından anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). İmmünohistokimyasal değerlendirmede iNOS ve eNOS tutulumunun tedavi gruplarında İ/R grubuna göre anlamlı şekilde düşük olduğu tespit edildi (p<0,001). İmmünohistokimyasal olarak tedavi grupları arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0,05).Sonuç: Testis torsiyonu sonrasında oluşan iskemi reperfüzyon sürecinde farklı veriliş yöntemleri ile uyguladığımız ozon tedavisinin oluşan hasarı önlemede etkili olduğunu gördük. Ancak bu bulguların klinik uygulamalara geçiş öncesinde yapılacak daha geniş kapsamlı deneysel çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedir.Anahtar Kelimeler: Ozon, iskemi reperfüzyon hasarı, immünohistokimya, iNOS, eNOS

Objective and Background: Testicular torsion is a surgical urological urgency, which is acute onset and seen at any age, can be lead to advanced level of ischemia in the testis and requires rapid diagnosis and treatment. When the spermatic cord rotates, it causes vascular obstruction and testicular damage with prolonged ischemia. Ischemia and reperfusion processes following torsion-detorsion, cause testicular injury. The aim of this study is to determine the biochemical, immunohistochemical and histopathologic findings of testicular torsion and to investigate the protective effect of ozone in ischemia-reperfusion (İR) injury caused by testicular torsion in rats.Materials and methods: This study was conducted after approval of Çanakkale Onsekiz Mart University, Experimental Research Ethical Committee. 40 Wistar albino male rats (weight: 250-300 gr) were randomly divided into 5 groups. Group 1 was identified as sham group. Torsion and detorsion was formed in group 2. In the 3rd group, 4 mg / kg ozone was administered intraperitoneally in the 30th minute of the torsion in addition to the procedure applied in the second group. In the 4th group, 4 mg / kg ozone was administered intratesticular in the 30th minute of the torsion in addition to the procedure applied in the second group. In the 5th group, 4 mg / kg ozone was administered intraperitoneally and intratesticular in the 30th minute of the torsion in addition to the procedure applied in the second group. Other groups except sham group were detorsioned (reperfusion) after 60 minutes of torsion and waited for reperfusion for 240 minutes. Tissue samples were taken for histopathological and immunohistochemical evaluation and blood / tissue samples for biochemical evaluation, after left orchiectomy. The rats were sacrificed by cervical dislocation. The process has been terminated.Results: MDA, TOS and OSI values obtained in serum and tissue were significantly lower in the treatment groups than IR group(p<0,001). When TAS and SOD values were examined, there was no significant difference between treatment and IR groups(p>0,05). IMAR and IMAR values were significantly higher in the IR group than the treatment groups(p<0,001). Histopathological evaluation showed that we had significantly lower scores in all treatment groups than the IR group(p<0,001). Histopathologically, no significant difference was found between treatment groups(p>0,05). Immunohistochemical assessment of iNOS and eNOS involvement was significantly lower in all treatment groups than the IR group(p<0,001). Immunohistochemically, there was no significant difference between treatment groups(p>0,05).Conclusion: We have seen that ozone therapy applied by different delivery methods in the ischemia reperfusion process that occurs after testicular torsion is effective in preventing damage. However, before the transition clinical practice needs to be supported by more extensive experimental studies.Keywords: Ozone, ischemia reperfusion injury, immunohistochemistry, iNOS, eNOS