Alt tam dişsiz çenede farklı yöntemler ile üretilmiş implant destekli hibrit protezlerin kemik üzerinde oluşturduğu gerilme miktarlarının karşılaştırılması

Abstract

Bu tez çalışmasında amacımız; interforaminal bölge içerisinde mezialde 2 adet dik, distalde 2 adet uzun ve 30˚ distale eğik implantlar uygulandığında, implant destekli hibrit protez metal altyapısı üretiminde; klasik kayıp mum tekniği, klasik kayıp mum tekniği kullanılarak hazırlanmış metal altyapının kesilip model üzerinde tekrar lehimlenmesi, CAD/CAM freze, yarı sinterlenmiş bloktan CAD/CAM freze veya lazer sinter, teknikleri kullanıldığında oluşan pasif uyumun (misfit) ve gerilme dağılımlarının karşılaştırılmasıdır.Yöntem ve Gereç: Çalışmamızda, tam dişsiz mandibula modeli kullanılmıştır. Bu model epoksi rezinden elde edilmiştir. Modelde, interforaminal bölgede mezialde iki tane (4,6x10 mm çapxboy) okluzyon düzlemine dik, distalde ise distale eğik (30°) ve uzun iki tane (4,6x15 mm çapxboy) kemik seviyesinde implant yerleştirilmiştir. Bu model üzerinde, Co-Cr alaşımından beş farklı üretim yöntemiyle hibrit protez altyapıları elde edilmiştir. Bunlar; 1-geleneksel döküm (P-1), 2-geleneksel döküm tekniğiyle hazırlanmış metal altyapının kesilip lehimlemesi (P-2), 3-CAD/CAM freze (P-3), 4-yarı sinterlenmiş bloktan CAD/CAM freze (P-4), 5-lazer sinterleme (SLS) (P-5) yöntemleridir. Altyapılar üzerine standardizasyonun sağlanması için aynı tasarımda akrilik üst yapılar elde edilmiştir.Misfit ölçümü; 'tek-vida testi' uygulanarak dijital kamera ile alınmış görüntüler üzerinden bilgisayar programı yardımıyla yapılmıştır. Protezlerin model üzerine torklanması sonrası oluşan gerilme ve farklı bölgelerden dikey kuvvet (105 N) uygulanması sırasında oluşan gerilme miktarları strain gauge gerilme analizi yöntemi ile hesaplanmıştır. Elde edilen değerler, gruplar içinde ve gruplar arasında tekrarlayan ölçümlerde iki yönlü ANOVA ve Tukey's HSD testleri ile karşılaştırılmıştır.Bulgular: En küçük misfit miktarı P-3'te görülürken (99,11 µm), bunu sırayla, P-4 (120,12 µm), P-2 (122,19 µm), P-5 (139,07 µm) ve P-1 (151,63 µm) yöntemi ile üretilen restorasyonlar göstermektedir.Misfit ve gerilme miktarları arasında anlamlı bir ilişki vardır (p<0,05). En düşük misfit değerleri gösteren P-3'te, torklama sonrasında protezde (81.10 MPa) ve modelde (374.80 MPa) en düşük gerilme değeri ortalaması tespit edilmiştir. Bunu sırayla, protezde görülen gerilme miktarları olarak; P-2 (133,25 MPa), P-4 (235,13 MPa) ve P-5 (378,41 MPa) veP-1 (542,75 MPa) yöntemleri izlerken, modelde görülen gerilme değerleri olarak; P-2 (496 MPa), P-5 (547,9 MPa) ve P-4 (636,75 MPa),P-1 (754,14 MPa)yöntemleri izlemektedir.Yüklemeler sırasında protezlerde görülen gerilme değerleri küçükten büyüğe sıralandığında; P-4(20,79 MPa), P-5(23,17 MPa), P-2(24,81 MPa), P-3 (33,57 MPa), P-1(40,48 MPa) yöntemleriyle üretilmiş protezler şeklindedir. Modeldeki implantlar çevresinde oluşan gerilmeler değerlendirildiğinde implantlar, yükleme yerleri ve bu iki değişkenin ilişkisi arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark görülürken (p<0,05), protezler arasında ve protezlerin dahil olduğu değişkenlerin ilişkileri arasında anlamlı farklar tespit edilememiştir (p>0,05).Sonuçlar:Altyapı elde edilme yöntemi pasif uyumu anlamlı bir şekilde etkilemiştir. Misfit miktarı/dağılımı ve gerilme miktarı/dağılımı arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Yükleme sırasında, istatistiksel olarak gerilme miktarı ile misfit değerleri arasında anlamlı bir korelasyon tespit edilememiştir. Aynı şekilde, hibrit protezlerin model üzerinde torklanması sonrasında protezler üzerinde ve modelde oluşan gerilme değerleri ile yükleme sırasında protezler üzerinde ve modelde oluşan gerilme değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir korelasyon tespit edilememiştir. İmplant çevresindeki kemik dokusunun tolere edebildiği protetik misfit miktarı hala tam olarak bilinmemekle birlikte, misfit miktarını mümkün olduğu kadar küçük tutmanın faydalı olduğu bilinmektedir.

The aim of this study is the evaluation of passive fit (misfit) and stress distribution in the implant supported hybrid overdentures following the placement of 4 implants in the interforaminal region as 2 parallel implants in the mesial and 2 long and 30˚ distally inclined implants in the distal, depending on the fabrication technique; (1) traditional lost wax technique, (2) metal framework fabricated via lost wax technique split and soldered on the cast, (3) CAD/CAM milling, (4) CAD/CAM milling from presintered blanks, (5) Laser sinteringMaterials and Methods:An edentulous mandible model was fabricated from epoxy resin material to be used for the study. Implants were placed on the model in the interforaminal region as 2 parallel implants (4.6mm diameter, 10mm length) in the mesial and 2 long and 30˚ distally inclined implants(4.6mm diameter, 15mm length) in the distal at bone level. Co-Cr hybrid metal frameworks were fabricated on the model by following techniques: 1-traditional lost wax technique (P-1), 2-metal framework fabricated via lost wax technique split and soldered on the cast (P-2), 3-CAD/CAM milling (P-3), 4-CAD/CAM milling from presintered blanks (P-4), 5-Laser sintering (SLS) (P-5). Same acrylic superstructures were fabricated on the metal framework for standardization. The measurement of misfit was done using `Sheffield Test` with a software evaluating the images taken by a digital camera. The stress formed after the application of torque and vertical force (105 N) on different regions of the dentures were calculated with a strain gauge stress analysis technique. The statistical analysis of the results were compared with two-way ANOVA and Tukey's HSD tests.Results:The lowest misfit was measured in P-3 (99,11 µm), followed by P-4 (120,12 µm), P-2 (122,19 µm), P-5 (139,07 µm) and P-1 (151,63 µm). There is a statistically significant relationship between misfit and stress distribution (p<0,05). The lowest misfit group, P-3, had the lowest mean stress values after application of torque on the denture (81.10 MPa) and on the model (374.80 MPa). This was followed by (In terms of stress distribution on the denture) P-2 (133,25 MPa), P-4 (235,13 MPa), P-5 (235,13 MPa) and P-1 (542,75 MPa). In terms of stress distribution, the mean values were;P-2 (496 MPa), P-5 (547,9 MPa), P-4 (636,75 MPa) and P-1 (754,14 MPa).The mean stress distribution values on the dentures during loading in ascending order are; P-4(20.79 MPa), P-5(23,17 MPa), P-2(24,81 MPa), P-3(33,57 MPa) and P-1(40,48 Mpa). As the stress distribution around the implants were evalutated it was observed that there was statistically significant differences between the implants, loading locations and the relationship of these two variables (p<0,05). There was no statistically significant difference between dentures and variables related to dentures (p>0,05)Conclusions:The fabrication method of framework significanly influences the passive fit. Significant relationship was observed between the amount/distribution of misfit and stress. No correlation was seen between stress distribution and misfit during loading. Similarly, no correlation was seen betweenstress distribution and misfit on dentures and model after torque was applied to hybrid overdenture on the model and during loading. Although the amount of prosthodontic misfit which could be tolerated by the bone around the implant is not clear, it is accepted that keeping the misfit as low as possible is beneficial.