Dişeti çekilmelerinin tedavisinde titanyum trombositten zengin fibrin (T-PRF) ve bağ dokusu greftinin etkinliklerinin karşılaştırılması

Abstract

Estetiğin sağlanması, dental hassasiyet, çürük ve çürük olmayan servikal lezyonların önlenmesi; dişeti çekilmelerinin tedavisinin temel tedavi hedefleridir. Dişeti çekilmelerinin tedavisinde birçok cerrahi yöntem mevcut olmasına rağmen subepitelyal bağ dokusu grefti (SBDG) altın standart olarak kabul edilmektedir.Titanyum trombositten zengin fibrin (T-PRF); içi cam tüplerde elde edilen trombositten zengin fibrinin (PRF) aktivasyonu sırasında cam içeriğindeki silikadan etkilenebileceği hipotezine dayanılarak titanyum tüplerde geliştirilmiş bir trombosit konsantresidir. Titanyumun kullanılması fibrinin ağının daha sıkı hale gelmesine, rezorpsiyon süresinin uzamasına ve büyüme faktörlerinin daha kontrollü ve uzun süre salınmasına sebep olur. De-epitelize bağ dokusu grefti (DBDG), palatinal bölgeden epitel ile beraber alındıktan sonra, greftin üzerindeki epitelin ekstraoral olarak uzaklaştırılmasıyla elde edilir. Epitele yakın konumda bulunan daha sıkı ve stabil olan lamina proprianın tamamını içermesi sayesinde; DBDG, SBDG'den daha üstün performans gösteren bağ dokusu greftidir. Bugüne kadar, PRF'den daha stabil ve organize olan T-PRF ile kök yüzey kapatmada altın standart olan subepitelyal bağ dokusu greftinden (SBDG) daha stabil olan de-epitelize bağ dokusu greftinin (DBDG) dişeti çekilmelerinin tedavisinde tünel tekniği ile kullanımının etkinliğini ve öngörülebilirliğini karşılaştıran hiçbir klinik çalışma mevcut değildir. Bu randomize klinik çalışmanın amacı, Miller Sınıf I/II dişeti çekilmelerinin tedavisinde farklı otojen greft materyallerininin klinik sonuçlarını (T-PRF&DBDG) karşılaştırmaktır.Kliniğimize başvuran ve toplam 80 dişte Miller Sınıf I/II dişeti çekilmesi gösteren 27 hastanın tedavisi tamamlandı. Dişeti çekilmeleri randomize olarak T-PRF (40 diş) veya DBDG (40 diş) ile modifiye tünel teknikle tedavi edildi. Klinik ölçümler başlangıç, operasyondan sonra 3. ay ve 6. ay olarak kaydedildi. VAS (Vizüel Analog Skala), iyileşme indeksi değerlendirildi ve materyal kalınlıkları kaydedildi. Başlangıç dişeti çekilme derinliği T-PRF grubunda 3,02 ± 1,15 mm iken, DBDG grubunda 2,81 ± 0,86 mm olarak ölçüldü. 6 ay sonra T-PRF grubunda ortalama kök yüzey kapanma oranı %78,33 ve DBDG grubunda 85,28 tam örtülen kök yüzey ortalaması; T-PRF grubunda %62,5 ve DBDG grubunda %70 bulundu. Her iki değer için de gruplar arası istatistiksel anlamda fark bulunmadı. Çalışmada kullanılan T-PRF ve DBDG materyal kalınlıkları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Kullanılan greft materyallerinin her ikisi de tedavi sonunda; keratinize doku genişliği ve dişeti kalınlığını istatistiksel anlamlı olarak arttırmıştır.Bu çalışmanın sınırları dahilinde, Miller I/II dişeti çekilme defektlerinin tedavisinde otojen T-PRF membranın güvenilir ve etkili sonuçlar verdiği gösterilmiştir. T-PRF, DBDG' ye önemli bir alternatif olarak uygulanabilir.

Esthetics, dental hypersensitivity and the prevention of caries and non-carious cervical lesions are considered the main reasons of gingival recession treatment. Subepithelial connective tissue graft (SCTG) is considered the gold standard, although many surgical methods are available for the treatment of gingival recessions. Titanium platelet rich fibrin (T-PRF); it is a platelet concentrate developed in titanium tubes based on the hypothesis that the glass content may be affected by silica during activation of the platelet-rich fibrin (L-PRF) obtained in the glass-covered tubes. The use of titanium causes the fibrin network to become tighter, prolong the resorption time, and a more controlled and prolonged release of growth factors De-epithelized connective tissue graft (DCTG) is obtained by taking the epithelium on the graft extraorally after it is taken with the epithelium. DCTG is a better-performing connective tissue graft thanks to the protection of the more rigid and stable lamina propria located close to the epithelium than SCTG.To date, there is no clinical study that the more stable and organized T-PRF than PRF and the de-epithelial connective tissue graft (DCTG), which is more stable than subepithelial connective tissue graft (SCTG), which is the gold standard in root-surface closure, can be used for predicting the efficacy and predictability of the use of tunnel technique. The aim of this randomized clinical trial was to compare the clinical results of different autogenous graft materials (T-PRF & DBDG) in the treatment of Miller Class I / II gingival recessions.The treatment of 27 patients with Miller Class I / II gingival recession in 80 teeth was completed. Gingival recessions were randomly treated with T-PRF (40 teeth) or DCTG (40 teeth) modified tunnel technique. Clinical measurements were recorded at baseline, 3 months and 6 months after the operation. VAS (Visual Analog Scale), healing index was evaluated and material thickness was recorded. The first gingival recession depth was 3.02 ± 1.15 mm in the T-PRF group and 2.81 ± 0.86 mm in the DCTG group. After 6 months, the mean root closure rate was 78.33% in the T-PRF group and 85.28 in the DBDG group, while the complete root surface mean was 62.5% in the T-PRF group and 70% in the DCTG group. There was no statistically significant difference between the groups for both values. At the end of the treatment, both graft materials were increased the keratinised tissue width and gingival thickness statistically significantly in both groups. Within the limits of this study, it was shown that autogenous T-PRF membrane provide reliable and effective results in the treatment of Miller I / II gingival recession defects. T-PRF can be used as an important alternative to DCTG.