CAD/CAM materyallerine uygulanan farklı polisaj metotlarının streptococcus mutans adezyonuna etkisi

Abstract

Güncel tedavilerde kullanılan estetik materyallere uygulanan polisaj prosedürlerinin yüzey pürüzlülüğüne ve Streptococcus mutans adezyonuna etkisinn incelendiği bu çalışmada feldspatik porselen içerikli CEREC Blocs, lityum disilikat içerikli IPS e.max CAD, lösit içerikli IPS Empress CAD ve zirkonyum destekli lityum silikat seramik olan Vita Suprinity' nin CAD/CAM blokları ile kontrol grubu olarak mine yüzeyi kullanılmıştır. Seramik bloklardan 5x5x1 mm boyutlarında 20 adet örnek elde edildi. Kullanılan seramik materyaller kendi içlerinde n=10 olacak şekilde rastgele iki alt gruba ayrıldı. Her materyalin bir grubu el aletleri ile cilalanırken diğer gruba ise glaze işlemi uygulandı. Yüzey bitirme işlemleri tamamlanan seramik örnekler pelikıl oluşumunu sağlamak amacıyla müsin ilavesi yapılmış sentetik tükürükte 1 saat boyunca bekletildi. Streptococcus mutans suşu ile 37°C'de 24 saat inkübasyonun ardından, örnek yüzeyine mikroorganizmaların tutunma oranının belirlenmesi amacıyla oluşan koloniler sayıldı. Yüzey topoğrafyasının incelenmesi amacıyla SEM görüntüsü alındı. Yüzey pürüzlülüğü değerlendirmesinde glaze işlemi uygulanan gruplar, mine kesitinden ve manuel polisaj uygulanan gruplardan anlamlı şekilde daha pürüzsüz bulunmuştur. (p<0,05). En yüksek pürüzlülük düzeyine ise mine kesitlerinde rastlanmıştır. Bakteri adezyonu için karşılaştırılan gruplarda en düşük bakteri yoğunluğu minede rastlanmıştır. Glaze uygulanmış CEREC Blocs ve manuel polisaj uygulanmış IPS e.max CAD mine kesitlerinden sonra en düşük bakteri tutulumu gösteren gruplardır. Yüzey pürüzlülüğü ile bakteri adezyonu arasında istatistiksel olarak anlamlı olmayan pozitif korelasyon bulunmuştur (p>0,05).Çalışmada elde edilen veriler doğrultusunda glaze işleminin restorasyonlarda pürüzsüz bir yüzey oluşturmada daha etkin bir yöntem olduğu sonucuna varılmıştır. Bakteriyel adezyon ile yüzey pürüzlülüğü arasında güçlü bir korelasyon olmaması, adezyonda serbest yüzey enerjisi, yüzey hidrofilitesi gibi fizikokimyasal özelliklerin de etkin olduğunu düşündürtmektedir.

CEREC Blocs with feldspathic porcelain, IPS e.max CAD with lithium disilicate glass-ceramic, IPS Empress CAD with leucite-reinforced glass- ceramic and CAD/CAM blocks of Vita Suprinity and zirconia reinforced lithium silicate glass ceramic content were used. Enamel sections were used as control group. Ceramic groups (n=20) and natural teeth (n=10) were prepared (5x5x1 mm). The ceramic materials were randomly divided into 2 subgroups (n=10). One group of each material was prepared for glase treatment, the other group was polished with hand tools. Surface roughness for all specimens was measured with a profilometer. The samples were coated with musin containing artificial saliva for 1 hour to form pellicle layer on the surface. After 24 hours of incubation with Streptococcus mutans strain, colonies were counted to determine the retention of microorganisms. SEM images were taken to examine the surface topography.With respect to surface roughness, glazed groups were significantly smoother than enamel section and manual polished groups (p<0.05). The highest mean surface roughness was obtained in the enamel sections. The lowest bacterial density was found in enamel in the groups compared for bacterial adhesion. Glazed CEREC Blocs and manual polished IPS e.max CAD showed the lowest bacterial adhesion after enamel group. Positive correlation without statistically significant between roughness and bacterial adhesion was found (p>0,05).It is concluded that glaze treatment is a more effective method for forming a smooth surface in restorations. The absence of a strong correlation between bacterial adhesion and surface roughness suggests that physicochemical properties are also effective in adhesion.